Kazimierz Kupiszewski

Kazimierz Kupiszewski

„Nieborze”

plutonowy
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1897 Książnice Wielkie
Data i miejsce śmierci	2 stycznia 1973 Czerwona Góra
Przebieg służby
Lata służby	1914–1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie na Wschodzie Wojsko Polskie ZWZ-AK Bataliony Chłopskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	2 pułk piechoty LP 3 pułk piechoty LP I Korpus Polski w Rosji 11 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Kazimierz Kupiszewski (ur. 8 stycznia 1897 w Książnicach Wielkich, zm. 2 stycznia 1973 w Czerwonej Górze k. Chęcin) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Macieja (rolnika) i Apolonii z domu Owca.

Po ukończeniu czterech klas szkoły powszechnej rozpoczął pracę w niemieckich fabrykach, a po powrocie do kraju pracował w zakładzie stolarskim. W dniu 1 września 1914 wstąpił w Bochni do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 6 kompanii w II batalionie 2 pułku piechoty. Następnie został przeniesiony do 9 kompanii w III batalionie 3 pułku piechoty. Od dnia 6 lipca 1916 przebywał w niewoli rosyjskiej, a od 1917 (po rewolucji lutowej) służył w I Korpusie Polskim w Rosji. Po aresztowaniu przez bolszewików powrócił pod koniec marca 1918 do Polski .

Od 1 listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim, brał udział w rozbrajaniu Niemców i Austriaków w Będzinie. Następnie wcielony do 11 pułku piechoty Ziemi Będzińskiej. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. W toku działań wojennych awansowany do stopnia kaprala. W dniu 31 lipca 1920 sekcja pod jego dowództwem odparła w rejonie wsi Ugły kilkukrotne ataki radzieckiej jazdy, co uniemożliwiło bolszewikom zajście polskich pozycji od tyłu. Za wykazaną podczas tej akcji odwagę odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari . Nadanie to zostało następnie potwierdzone dekretem Wodza Naczelnego marszałka Józefa Piłsudskiego L.2648 z 28 lutego 1921 roku (opublikowanym w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z dnia 19 marca 1921 r.).

Zdemobilizowany w 1921, zaczął gospodarować na ponadpięciohektarowym gospodarstwie rolnym otrzymanym w wyniku reformy. Na mocy zarządzenia z dnia 18 października 1932, podpisanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Ignacego Mościckiego, nadano Kazimierzowi Kupiszewskiemu Krzyż Niepodległości – za pracę w dziele odzyskania niepodległości.

W okresie okupacji hitlerowskiej działał w strukturach ZWZ–AK pod pseudonimem „Nieborze” i w Batalionach Chłopskich (szkolił członków tej organizacji), brał także udział w tajnym nauczaniu. Po wyzwoleniu działał w Stronnictwie Ludowym i ZSL, udzielał się społecznie. Zmarł w Czerwonej Górze i pochowany został na cmentarzu w Książnicach Wielkich .

Życie prywatne

Od 1922 żonaty z Heleną z domu Kudełko, z którą mieli ośmioro dzieci: Felicję, Mariannę, Henryka, Stanisława, Władysława, Zofię, Helenę, Jadwigę i Mieczysława.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 1410)
• Krzyż Niepodległości
• Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z lat 1920–1937. [dostęp 2020-01-20].
• Monitor Polski Nr 245 z 1932, poz. 270, s. 1. 24 października 1932. [dostęp 2020-01-21].
• Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kupiszewski Kazimierz. [dostęp 2020-01-21].
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.