Kazimierz Piątkowski (plutonowy)

Kazimierz Piątkowski
Poranek
	plutonowy
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1924 ; Buk
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 2006 ; Sopot
	Przebieg służby
Lata służby	1943–1945
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	106 Dywizja Piechoty AK
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; (kampania wrześniowa; akcja „Burza”)
	Odznaczenia
	;

Kazimierz Piątkowski (ur. 19 lutego 1924 w Buku, zm. 14 grudnia 2006 w Sopocie) – podoficer Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wincentego (listonosza, powstańca wielkopolskiego) i Anny z domu Dzięciołowskiej. Przed wybuchem wojny uczył się w gimnazjum. Podczas kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji z Poznania 7 wojskowego Szpitala Okręgowego, a następnie służył jako sanitariusz w szpitalu polowym Armii „Poznań” w Żyrardowie. W październiku 1939 powrócił do Buku, a w połowie grudnia tr. został z rodziną wysiedlony przez Niemców do obozu przejściowego w Młyniewie. Następnie mieszkał w Częstochowie i Sędziszowie (tu podjął pracę w parowozowni)^[1]. Od stycznia 1943 działał w konspiracji - w Inspektoracie „Maria” Armii Krajowej. Pełnił funkcję kolportera w Placówce Marcinowice („Mors”), gdzie rozprowadzał między innymi gazetkę podziemną „Czyn”^[2]^[3]. Jako zagrożonego aresztowaniem przeniesiono go do oddziału partyzanckiego „Skrzetuski”^[a], w którym został celowniczym karabinu maszynowego. W sierpniu 1944 wraz z oddziałem włączony do Samodzielnego Batalionu Szturmowego „Suszarnia”^[4] 106 Dywizji Piechoty Armii Krajowej^[b], w szeregach którego uczestniczył w akcji „Burza”^[1].

Po wojnie ukończył szkołę średnią i pracował zawodowo aż do przejścia na emeryturę w roku 1979. Od 1950 żonaty z Aliną z domu Mróz, z którą miał syna Andrzeja i córkę Ewę. Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W 1977 zweryfikowany w stopniu chorążego, a 15 maja 1989 pozytywnie zweryfikowany^[c] jako kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari, nadanego za udział w akcji pod Charsznicą (w 1944)^[1]. Zmarł w Sopocie i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym przy ulicy Malczewskiego (sektor: AK, rząd: 1, grób: 62).

↑ Oddział „Skrzetuski” sformowano wiosną 1944 roku.
↑ Oddział „Skrzetuski” włączono jako I pluton do 2 kompanii „Sobieski” batalionu „Suszarnia”.
↑ Zweryfikowany na podstawie decyzji Ministerstwa Obrony Narodowej nr DK-10647/W.

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.
Bolesław Nieczuja-Ostrowski: Inspektorat AK „Maria” w walce. Tom II, część I. Elbląg: Fundacja Inspektoratu AK „Maria”, 2001. ISBN 83-903320-0-0.
Bolesław Nieczuja-Ostrowski: Inspektorat AK „Maria” w walce. Tom II, część II. Elbląg: Fundacja Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej i Sekcji Obrony Życia Dziecka im. Inspektoratu „Maria”, 2007. ISBN 83-903320-0-0.