Kazimierz Topoliński

Kazimierz Topoliński
	tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1878 ; Brody
Data i miejsce śmierci	24 września 1959 ; Kraków
	Przebieg służby
Lata służby	1899–1928
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier ; Wojsko Polskie
Jednostki	19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa; 37 Łęczycki Pułk Piechoty; 39 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich; 10 Pułk Piechoty; 22 Dywizja Piechoty Górskiej
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty; dowódca pułku piechoty; dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	;

Kazimierz Topoliński (ur. 23 kwietnia 1878 w Brodach, zm. 24 września 1959 w Krakowie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Topoliński urodził się 23 kwietnia 1878 w Brodach, na terytorium ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Henryka i Marii Grosser^[1]. Wykształcenie zdobył w sześcioklasowym gimnazjum w Krakowie, a w latach 1896–1899 w korpusie kadetów. Od 1899 do 1918 pełnił zawodową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. W jej szeregach walczył w czasie I wojny światowej. Był trzykrotnie ranny.

Od 9 grudnia 1918 roku dowodził batalionem w 19 pułku piechoty. Formalnie został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem Naczelnego Wodza z 5 czerwca 1919 roku z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1918 roku^[2]. Następnie pełnił służbę w 37 pułku piechoty. W okresie od 2 lipca do 7 sierpnia 1919 dowodził 39 pułkiem piechoty Strzelców Lwowskich, a od 5 grudnia 1919 do 15 stycznia 1925 dowodził 10 pułkiem piechoty^[3]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”^[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 82. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[5]^[6]. 15 stycznia 1925 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu^[7]. Z dniem 30 kwietnia 1928 został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu pułkownika. Na emeryturze zamieszkał w Krakowie^[8]. W 1934, w „Roczniku Oficerskim Rezerw” figurował jako tytularny generał brygady^[9]. Zmarł 24 września 1959 w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera PAS 64-płd-po lewej Kudasiewiczów)^[10]^[11].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)^[12],
Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy 1921)^[13],
Krzyż za Obronę Śląska Cieszyńskiego II klasy (2 października 1919)^[14]^[15],
Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego^[16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wysocki 1997 ↓, s. 125.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 66 z 14 czerwca 1919 roku, poz. 2082.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 49, 921.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 czerwca 1920 r., Nr 23, s. 498.
↑ Rocznik oficerski 1923, s. 152, 396.
↑ Rocznik oficerski 1924, s. 145, 339.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 18 stycznia 1925 r., Nr 6, s. 26.
↑ Rocznik oficerski 1928, s. 887. W 1928 w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej, jako pułkownik.
↑ Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 322.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-07] .
↑ Wojenne losy generalicji polskiej, Twoje forum o wojnach światowych.
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2864 z 13 kwietnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 16, poz. 558)
↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2030 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1612)
↑ Franciszek Ksawery Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: P. Mitręga, 1934, s. 143. [dostęp 2020-05-07].
↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 12.
↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 40.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
Rocznik oficerski rezerw 1934.
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 .
Wiesław Wysocki: 10 Pułk Piechoty 1918-1939. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Volumen”, 1997. ISBN 83-86857-64-1.

[CITEREFWysocki1997125-1] Wysocki 1997 ↓, s. 125.

[2] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 66 z 14 czerwca 1919 roku, poz. 2082.

[3] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 49, 921.

[4] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 czerwca 1920 r., Nr 23, s. 498.

[5] Rocznik oficerski 1923, s. 152, 396.

[6] Rocznik oficerski 1924, s. 145, 339.

[7] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 18 stycznia 1925 r., Nr 6, s. 26.

[8] Rocznik oficerski 1928, s. 887. W 1928 w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej, jako pułkownik.

[9] Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 322.

[10] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-05-07] .

[11] Wojenne losy generalicji polskiej, Twoje forum o wojnach światowych.

[12] Dekret Wodza Naczelnego L. 2864 z 13 kwietnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 16, poz. 558)

[13] Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2030 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1612)

[14] Franciszek Ksawery Latinik: Walka o Śląsk Cieszyński w r. 1919. Cieszyn: P. Mitręga, 1934, s. 143. [dostęp 2020-05-07].

[15] Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 12.

[16] Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 40.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]