50°04′N 25°09′E/50,066667 25,150000Brody (miasto)
| |||||
 Wieża zegarowa na rynku w Brodach | |||||
| |||||
| Państwo |  Ukraina
| ||||
| Obwód |  lwowski
| ||||
| Prawa miejskie | 1584 | ||||
| Burmistrz | Anatolij Bełej | ||||
| Powierzchnia | 8,67 km² | ||||
| Populacja (.2011) • liczba ludności • gęstość |
23 752 2740 os./km² | ||||
| Nr kierunkowy | +380 3266 | ||||
| Kod pocztowy | 80600-80606 | ||||
| Tablice rejestracyjne | BC | ||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego   Brody | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Brody | |||||
| 50°04′N 25°09′E/50,066667 25,150000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Ukraina
| |||||
Brody (ukr. Броди), dawniej Lubicz[1] – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, siedziba rejonu brodzkiego nad Suchowólką; liczą 23752 mieszkańców (2011).
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1584 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[2].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto prywatne założone w 1584 pod nazwą Lubicz[3] przez Stanisława Żółkiewskiego. Do pierwszego rozbioru w 1772 województwo ruskie, ziemia lwowska, powiat brodzki Rzeczypospolitej. Po pierwszym rozbiorze Polski (1772) wcielone do monarchii Habsburgów, pozostawało w jej składzie na terytorium kraju koronnego Galicji do upadku Austro-Węgier (1918). Na początku 1908 w ludności miasta 72,1% stanowili Żydzi (pierwsze miejsce wśród miast galicyjskich)[4]. Od 1 listopada 1918 do maja 1919 pod administracją ZURL, od maja 1919 do 14 marca 1923 pod administracją tymczasową Polski, zatwierdzoną przez paryską konferencję pokojową 25 czerwca 1919. Suwerenność Polski na terytorium Galicji Wschodniej Rada Ambasadorów uznała 15 marca 1923. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 okupowane przez Armię Czerwoną (do czerwca 1941) i anektowane przez ZSRR. Po ataku III Rzeszy na ZSRR od czerwca 1941 do 1944 pod okupacją III Rzeszy (od 1 sierpnia 1941 w Generalnym Gubernatorstwie). Od 16 sierpnia 1945[5] – do 1991 w granicach ZSRR, na terytorium USRR. Od 1991 w granicach niepodległej Ukrainy.
Po raz pierwszy miejscowość wzmiankowana w roku 1441 jako mała osada należąca do dóbr oleskich, będących w rękach Sieniawskich (lub Sienieńskich z Sienna), później Koniecpolskich. W roku 1580 kupił je Stanisław Żółkiewski, wojewoda ruski, ojciec hetmana, który docenił znaczenie strategiczne tego miejsca położonego na szlaku handlowym Rusi Czerwonej na Wołyń. Wystarał się u króla Stefana Batorego o przywilej nadający w roku 1584 Brodom prawa miejskie, pod urzędową nazwą Lubicz. Nazwa ta pochodziła od herbu Żółkiewskich, jednak już w pierwszej połowie XVII w. używano starego określenia, a mianowicie Brody.
W roku 1629 miasto nabył hetman Stanisław Koniecpolski. Nowy właściciel rozbudował Brody, czyniąc z nich fortecę z 10 bastionami i zamkiem, ale zadbał także o ich rozwój gospodarczy osadzając Żydów i Ormian. Pracami budowlanymi w latach 1630–1635 kierował Andrea dell’Aqua według planów, które stworzył Wilhelm le Vasseur de Beauplan. Stanisław Koniecpolski w pobliżu miasta zbudował też rezydencję w Podhorcach. Stanisław Koniecpolski zmarł na zamku w Brodach w marcu 1646 roku i w tutejszym kościele odbył się jego pierwszy imponujący pogrzeb.
W roku 1648 Chmielnicki wraz z Kozakami zdobył i spalił miasto, jednak załoga zamku zbudowanego przez Stanisława Koniecpolskiego odparła atak Kozaków. Aleksander Koniecpolski zapisał w testamencie m.in. Brody, Podhorce, Złoczów przyszłemu królowi Janowi III Sobieskiemu. Syn króla Jakub w 1704 sprzedał je Józefowi Potockiemu. W czasie wojny o sukcesję polską miasto w 1734 roku została zajęte przez Rosjan.
W połowie XVIII wieku, Potoccy herbu Pilawa wybudowali na terenie zamku nowy barokowy pałac z wieżą. W 1772 roku Brody znalazły się pod zaborem austriackim. 27 maja 1809 r. – w czasie wojny polsko-austriackiej i marszu spod Zamościa oraz po wejściu do Galicji, płk Piotr Strzyżewski ze swoim oddziałem, ruszył na południe, na Brody zdobywając miasto bez walki.
W 1772 r., w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej, Brody zostały włączone do Królestwa Galicji jako miasto powiatowe w cyrkule lwowskim[6]. Od 1786 r. należały do cyrkułu złoczowskiego[7]. W latach 1854-1918 Brody były miastem powiatowym w Królestwie Galicji (do likwidacji cyrkułów w 1867 r. powiat Brody należał do cyrkułu złoczowskiego).
Brody były stacją końcową kolejowej linii podkarpackiej (Lwów-Brody). Linia ta była przerwana na przebiegającej tu granicy z Rosją i brakowało toru spotykającego się z szerokim torem rosyjskim[potrzebny przypis]. Przeładunki odbywały się za pośrednictwem wozów konnych.
Dnia 18. września 1862 r. wybuchł w mieście wielki pożar, który strawił 118 domów. Szybkiemu rozprzestrzenieniu się ognia sprzyjał fakt, iż w wielu domostwach znajdowały się składy różnorodnych materiałów łatwopalnych (drewno, nafta, pierze).[8] Pożar, który rozpoczął się w nocy z 17. na 18. września w najbiedniejszej części miasta najpierw pochłonął 14 domostw. Następnego dnia zauważono kolejny pożar w południowej-zachodniej części miasteczka, który strawił dodatkowo ponad setkę domów[9] Incydent ten wywołał wielkie wzburzenie wśród mieszkańców Brodów, ponieważ podejrzewano, iż powodem jego było celowe podpalenie.
Po I wojnie światowej, w lipcu 1920 podczas wojny polsko-bolszewickiej, w okolicach miasta miała miejsce bitwa Wojska Polskiego z armią Budionnego. Za czasów II Rzeczypospolitej – siedziba powiatu brodzkiego województwa tarnopolskiego.
Na początku 1936 został otwarty Uniwersytet Ludowy w Brodach, przeznaczony dla rolników[10].
Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 okupowane przez Armię Czerwoną (do czerwca 1941) i anektowane przez ZSRR. Po ataku III Rzeszy na ZSRR od czerwca 1941 do 1944 pod okupacją III Rzeszy (od 1 sierpnia 1941 w Generalnym Gubernatorstwie). W czasie okupacji niemieckiej ludność żydowska miasta została wymordowana przez formacje niemieckie.
Planowany jest rurociąg Odessa-Brody-Gdańsk.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Zamek w Brodach – W XVII wieku hetman Stanisław Koniecpolski wzniósł w mieście twierdzę typu nowoholenderskiego
- Pałac Potockich z połowy XVIII wieku
- Wielka Synagoga z 1742 roku, obecnie w ruinie
- Kościół parafialny, wybudowany w stylu renesansowym z 1596 roku
- Klasztor dominikanów (Czerwony Klasztor) z XVII wieku
- Cerkiew św. Jura z 1625 r. z ikonostasem
- Pozostałości wałów miejskich z XVII wieku
- Cerkiew Bogurodzicy z 1600 roku
- Budynek „Sokoła”
- Gimnazjum w Brodach
- Pałac Tyszkiewiczów
- „Hotel Bristol”
- „Hotel Ewropa”
- Cmentarz żydowski
Pomniki[edytuj | edytuj kod]
- Pomnik Tarasa Szewczenki
- Pomnik Piotra Feduna-Połtawy
- Pomnik Iwana Franki
Sport[edytuj | edytuj kod]
- Stadion lekkoatletyczno-piłkarsko-futbolowy „Juwilejnyj”
- Bohun – klub piłkarski[11].
- WCKS Brody (do 1939 roku)
Ludzie związani z Brodami[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Koniecpolski – hetman wielki koronny – właściciel Brodów, jeden z największych wodzów Rzeczypospolitej
- Honorowi obywatele
- Władysław Russocki (1882)[12]
- Maurycy Hirsz (1882)[13]
- Kazimierz Badeni[14]
- Friedrich von Beust
- Stepan Bandera (2011)[15]
Osoby urodzone w Brodach[edytuj | edytuj kod]
- Józef Barbag – polski geograf, profesor,
- Karol Bogucki – polski ksiądz, generał brygady, dziekan generalny Wojska Polskiego II RP,
- Jarosław Czarnobaj – polski dziennikarz radiowy,
- Ryszard Czubaczyński – polski autor tekstów piosenek, scenarzysta, także dziennikarz, aktor teatrów studenckich; menedżer kultury,
- Roman Duda (ur. 1935) – polski matematyk, profesor i były rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, senator I kadencji,
- Tadeusz Adam Dyńko (ur. 11 października 1894, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan rezerwy artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Lesław Eustachiewicz – polski krytyk literacki, historyk literatury, tłumacz, doktor,
- Oktawia Górniok – polska prawniczka, specjalistka w zakresie prawa karnego, profesor,
- Edward Gruber – polski prawnik, generał brygady Wojska Polskiego oraz naczelny prokurator wojskowy II RP,
- Bogusław Halikowski – polski pediatra, neurolog dziecięcy, profesor,
- Otto Hausner – polski historyk sztuki, polityk, pisarz, mówca i erudyta. Poseł demokratyczny w Radzie Państwa w parlamencie austriackim, oraz na Sejm Galicyjski,
- Marian Heitzman – polski filozof i historyk filozofii, profesor,
- Józef Korzeniowski – polski dramatopisarz i powieściopisarz, pedagog, profesor,
- Władysław Łuczyński – polski malarz i nauczyciel rysunku w szkole w Stanisławowie w okresie II Rzeczypospolitej,
- Zbigniew Mikołajewicz (ur. 1937) – polski ekonomista, wykładowca i działacz państwowy, wojewoda opolski (1981–1983), profesor
- Kazimierz Missona – polski filolog klasyczny, germanista, językoznawca, literat, publicysta i działacz społeczny[16], dyrektor gimnazjum w Trembowli[17]
- Amalie Nathanson (1835-1930) – matka Zygmunta Freuda
- Joseph Ludwig Raabe – szwajcarski matematyk,
- Tadeusz Runge – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, cichociemny, dowódca batalionu „Czata 49" Zgrupowania „Radosław” w okresie powstania warszawskiego.
- Józef Roth – austriacki pisarz i dziennikarz żydowskiego pochodzenia,
- Kazimierz Topoliński (ur. 23 kwietnia 1878, zm. 24 września 1959 w Krakowie) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
- Włodzimierz Tyszkiewicz – polski dowódca wojskowy, pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego II RP,
- August Witkowski – polski fizyk, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie,
- Izrael Zolli – naczelny rabin Rzymu, który później przeszedł na katolicyzm (przyjął imię Eugenio).
Pobliskie miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czasem Amsterdam polski dla Żydów → zob. Antoni Schneider. Encyklopedya do Krajoznawstwa Galicyi. T. 1. Lwów: Drukarnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1871, s. 42.
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 166.
- ↑ Od herbu Żółkiewskich.
- ↑ Ilość Żydów w miastach galicyjskich. „Jedność. Organ Żydów Polskich”, s. 5, nr 5 z 31 stycznia 1908.
- ↑ Po konferencji jałtańskiej (4–11 lutego 1945), wyłoniony w konsekwencji jej ustaleń Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej podpisał 16 sierpnia 1945 umowę z ZSRR, uznając nieco zmodyfikowaną linię Curzona za wschodnią granicę Polski, w oparciu o porozumienie o granicy zawarte pomiędzy PKWN i rządem ZSRR 27 lipca 1944. W konsekwencji umowy województwo tarnopolskie, w tym Brody, włączono do ZSRR.
- ↑ Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772
- ↑ Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786
- ↑ „Czas” nr 217, Kraków 21. września 1862, str. 3.
- ↑ „Czas” nr 218, Kraków 23. września 1862, str. 3.
- ↑ Uniwersytet Ludowy w Brodach. „Wschód”, s. 4, nr 2 z 10 lutego 1936.
- ↑ ФК „Богун” – ФК „Яричів” Старші. Повне відео. [dostęp 2016-12-09].
- ↑ Kronika. „Reforma”, s. 3, nr 98 z 28 kwietnia 1882.
- ↑ Telegramy „Reformy”. „Reforma”, s. 5, nr 226 z 4 października 1882.
- ↑ Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 3.
- ↑ Bandera honorowym obywatelem Brodów.
- ↑ Kazimierz Missona (1874-1943)
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. 3, s. 179, 1934, R. XXXVIII.
- ↑ Miasta partnerskie gminy Bełżyce (pol.). belzyce.pl. [dostęp 2015-05-23].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Baliński, Tymoteusz Lipiński: Brody. [W:] Starożytna Polska pod względem historycznym, geograficznym, i statystycznym. T. 2. Cz. 2. Warszawa, 1845, s. 596–599.
- Sandok Barącz: Wolne miasto handlowe Brody. Lwów, 1865.
- Jakov Chonigsman: Evrei goroda Brody (1584–1944). L’vov, 2001.
- Moriz Friedländer: Fünf Wochen in Brody unter jüdisch-russischen Emigranten, Wien, 1882. ([1])
- Nathan Michael Gelber, Toledot jehudej Brody 1584–1943, Jerušalajim, 1955.
- Zbigniew Kościów: Brody. Przypomnienie kresowego miasta, Opole, 1993.
- Börries Kuzmany, Brody. Eine galizische Grenzstadt im langen 19. Jahrhundert, Böhlau, Wien/Köln/Weimar 2011. ISBN 978-3-205-78763-1 (PDF; 16,9 MB)
- Tadeusz Lutman: Studja nad dziejami handlu Brodów w latach 1773–1880, Lwów, 1937.
- Mark Wischnitzer, Die Stellung der Brodyer Juden im internationalen Handel in der zweiten Hälfte des 18. Jahrhunderts, in: Wischnitzer, M. (Hg.): Festschrift zu S. Dubnows 70. Geburtstag, Berlin, 1930, s. 113–123.
- Bohdan Zrobek: Brody i Bridščyna. Istoryčno-memuarnyj zbirnyk. Kniha II, Brody, 1998.
- Іван Созанський: З минувшини міста Бродів, Львів : НТШ 1911, 69 с. (ukr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brody, 1.) wolne miasto w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- Brody, 2.) B. stare (z Nowiczyzną), wś pow. brodzki w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- Brody oraz Stare Brody na mapie von Miega
- zdjęcia z Brodów
- Getto w Brodach
- Brody w składzie Cesarstwa Austriackiego i Austro-Węgier: Brody – Броди – בראד
- Historia Żydów w Brodach na portalu Wirtualny Sztetl
- Witryna internetowa Koła Przyjaciół Brodów
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||
