Kirk Gibson
zapolowy
Pełne imię i nazwisko
Kirk Harold Gibson
Data i miejsce urodzenia
28 maja 1957 Pontiac , Michigan
Odbijał
lewą
Rzucał
lewą
Debiut
8 września 1979
Ostatni występ
10 września 1995
Statystyki
Średnia uderzeń
0,268
Home runy
255
RBI
870
Kariera klubowa
Kariera menedżerska
Kirk Harold Gibson (ur. 28 maja 1957 ) – amerykański baseballista, który występował na pozycji zapolowego przez 17 sezonów w Major League Baseball .
Gibson po ukończeniu szkoły średniej został wybrany w 1978 roku w pierwszej rundzie draftu przez Detroit Tigers i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Evansville Triplets , reprezentującym poziom Triple-A [1] [2] . W MLB zadebiutował 8 września 1979 w meczu przeciwko New York Yankees jako pinch hitter [3] [4] . W 1984 zagrał we wszystkich meczach World Series , w których Tigers pokonali San Diego Padres 4–1[5] .
W styczniu 1988 jako wolny agent przeszedł do Los Angeles Dodgers [1] . W World Series 1988 w meczu numer 1, w drugiej połowie dziewiątej zmiany przy stanie 3–4 dla Oakland Athletics wystąpił z konieczności jako pinch hitter i zdobył dwupunktowego home runa , dającego zwycięstwo drużynie Dodgers 5–4, będąc o jeden strike od przegranej[6] [7] . Był to jego jedyny występ w finałach z powodu kontuzji kolana i kostki, której doznał w jednym ze spotkań w ramach National League Championship Series przeciwko New York Mets [8] . W tym samym sezonie został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem i otrzymał nagrodę Silver Slugger Award [9] [10] .
Grał jeszcze w Kansas City Royals , Pittsburgh Pirates i ponownie w Detroit Tigers , w którym zakończył zawodniczą karierę w 1995 roku[1] . W latach 1998–2002 był sprawozdawcą z meczów Tigers, zaś od 2003 do 2005 był asystentem menadżera Tigers[11] . W 2007 dołączył do sztabu szkoleniowego Arizona Diamondbacks jako asystent menadżera[11] . 1 lipca 2010 po zwolnieniu ze stanowiska menadżera A. J. Hincha , pełnił tymczasowo tę funkcję do końca sezonu[11] .
4 października 2010 podpisał stały, dwuletni kontrakt[12] . W sezonie 2011 po uzyskaniu przez Diamonbacks bilansu w sezonie zasadniczym 94–68 i zajęciu 1. miejsca w National League West , otrzymał nagrodę Manager of the Year Award [13] . 26 września 2014 został zwolniony z funkcji menadżera zespołu[14] .
National League Silver Slugger Award (OF)
1980: Baker , Dawson , Hendrick
1981: Baker , Dawson , Foster
1982: Durham , Guerrero , Murphy
1983: Cruz , Dawson , Murphy
1984: Cruz , Gwynn , Murphy
1985: McGee , Murphy , Parker
1986: Gwynn , Parker , Raines
1987: Davis , Dawson , Gwynn
1988: Gibson , Van Slyke , Strawberry
1989: Davis , Gwynn , Mitchell
1990: Bonds , Bonilla , Strawberry
1991: Bonds , Bonilla , Gant
1992: Bonds , Van Slyke , Walker
1993: Bonds , Dykstra , Justice
1994: Alou , Bonds , Gwynn
1995: Bichette , Gwynn , Sosa
1996: Bonds , Burks , Sheffield
1997: Bonds , Gwynn , Walker
1998: Alou , Sosa , Vaughn
1999: Guerrero , Sosa , Walker
2000: Bonds , Guerrero , Sosa
2001: Bonds , Gonzalez , Sosa
2002: Bonds , Guerrero , Sosa
2003: Bonds , Pujols , Sheffield
2004: Abreu , Bonds , Edmonds
2005: Cabrera , Jones , Lee
2006: Beltrán , Holliday , Soriano
2007: Beltrán , Holliday , Lee
2008: Braun , Holliday , Ludwick
2009: Braun , Ethier , Kemp
2010: Braun , González , Holliday
2011: Braun , Kemp , Upton
2012: Braun , Bruce , McCutchen
2013: Bruce , Cuddyer , McCutchen
2014: McCutchen , Stanton , Upton
2015: González , Harper , McCutchen
2016: Blackmon , Céspedes , Yelich
2017: Blackmon , Ozuna , Stanton
2018: Markakis , Peralta , Yelich