Kończysta
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Położenie |
{{{położenie}}} |
Pasmo |
{{{pasmo}}} |
Wysokość |
{{{wysokość}}} m n.p.m. |
Wybitność |
{{{wybitność}}} m |
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Kończysta (słow. Končistá) – dwuwierzchołkowy szczyt (2538 m n.p.m.) w południowej, bocznej grani Tatr odchodzącej od Zmarzłego Szczytu (Popradský Ľadový štít). Począwszy od Przełęczy koło Drąga grań ta nazywana jest Granią Kończystej. Na północ od szczytu znajdują się w niej m.in. Stwolska Przełęcz Wyżnia (Štôlska štrbina), szczyt Stwolskiej Turni (Štôlska veža) oraz położona bliżej Zmarzłego Szczytu Mała Kończysta (Malá Končistá, 2450 m).
Na południowym, wyższym wierzchołku znajduje się duży blok skalny nazywany Kowadłem (Nákova) albo Koniem Jármaya (Jármaiho stôl). Nazwa Kończysty (szpiczasty) związana jest z wyglądem wierzchołka oglądanym od południa. Na Kończystą nie prowadzi znakowany szlak turystyczny. Wejście (tylko latem z przewodnikiem) należy do łatwiejszych.
Pierwsze odnotowane wejścia: Aleksander Münich z towarzyszami 1874 – wierzchołek północny (2534 m), Viktor Lorens – wierzchołek południowy, zimą: Alfred Martin 1906.
Grań Kończystej poniżej szczytu przechodzi w szeroki grzbiet rozdzielający doliny:
- Dolinę Batyżowiecką (Batizovská dolina) – od zachodu
- Dolinę Stwolską (Štôlska dolina) – od wschodu.
Pomiędzy wierzchołkami Małej Kończystej i Kończystej, w kierunku zachodnim, odchodzi od grani grzbiet opadający w stronę Stwolskiej Przełęczy (Lúčne sedlo). Na zachód od przełęczy, w zworniku Tępej (Tupá) grzbiet rozgałęzia się, oddzielając od Doliny Złomisk (Zlomisková dolina) – odnogi Doliny Mięguszowieckiej – Dolinę Stwolską i Dolinę Wielkiej Huczawy (Vežkej Hučavy dolina). W zachodniej odnodze grzbietu znajduje się szczyt Osterwa (Ostrva, 1926 m), poniżej którego przez Przełęcz pod Osterwą (sedlo pod Ostrvou) poprowadzona jest tzw. Magistrala Tatrzańska, wybudowana w latach 1930-1931.
W Dolinie Złomisk, poniżej zboczy Osterwy znajduje się Symboliczny Cmentarz Ofiar Tatr.
Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.