Kościół św. Michała Archanioła w Szybowicach
 198/56; 1081/66 z dnia 4.02.1966[1]
| |||||||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||
 Kościół św. Michała Archanioła (2020) | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
29 września | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Prudnik  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu prudnickiego  | |||||||||||||||||||
 50°21′11,09″N 17°29′13,31″E/50,353080 17,487030
| |||||||||||||||||||
Kościół św. Michała Archanioła w Szybowicach – rzymskokatolicki kościół parafialny w Szybowicach, należący do parafii św. Michała Archanioła w Szybowicach, w dekanacie Prudnik, diecezji opolskiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy, drewniany kościół w Szybowicach był wzmiankowany w 1335 roku[2] w rejestrze dziesięcin Galharda de Carceribus[3]. Obecny kościół parafialny został zbudowany w XVI wieku. Według zapisów urbarza dóbr zamku w Prudniku z 1534, patronat nad kościołem w Szybowicach sprawował książę[4]. W okresie reformacji należał do protestantów[3]. W 1625 na cmentarzu wokół kościoła pogrzebano we wspólnych grobach 74 mieszkańców Szybowic zmarłych na dżumę[5]. Na mocy decyzji cesarza Ferdynanda II, 12 lutego 1629 kapitan La Mordie przepędził z Prudnika protestanckich duchownych, a latem tego samego roku pięćdziesięciu żołnierzy dokonało zbrojnego wjazdu do Szybowic i zmusiło siłą mieszkańców do przejścia na katolicyzm[6]. Pierwszym katolickim proboszczem Szybowic został Martin Prätorius[7].
Kościół przeszedł przebudowę w 1651[3]. Po wizytacji kościoła w Szybowicach 28 października 1651 w sprawozdaniu zanotowano, że kościół był murowany, posiadał drewniany dach i był pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Barbary. Posiadał jeden ołtarz, tabernakulum znajdowało się w otworze w murze obok ołtarza. W skład inwentarza kościelnego wchodził jeden kielich, jeden ornat, jedna alba i cztery dzwony na wieży[8]. Kościół został poddany remontowi w 1731 i poświęcony Michałowi Archaniołowi, patronowi kościoła miejskiego w Prudniku[9]. Proboszcz Johann Franz Ernst w 1769 zakupił dla kościoła organy za 300 talarów w warsztacie Schefflera w Brzegu[10].
W latach 1820–1838 przeprowadzono w kościele wiele prac. Proboszcz Johann Kahlert polecił wyłożyć posadzki kościoła marmurami ze Sławniowic i wstawić nowe ławki, wybić okrągłe okno pod chórem, wykonać nowe drzwi na wieżę, zamalować freski drogi krzyżowej, a w ich miejsce zakupił obrazy stacji drogi krzyżowej z Nowego Lasu. Usunął ołtarz św. Franciszka, sprowadzony do Szybowic z klasztoru kapucynów w Prudniku przez jednego z poprzednich proboszczów[10]. W 1848 proboszcz Franz Reinhard Guttschke polecił wykonać remont dachu kościoła, odnowić ambonę, wykonać nowe ołtarze boczne. W 1867 wydał 1560 talarów na rozbudowę i podniesienie wysokości wieży kościoła. Pracą zajęli się bracia Franz i August Kabierske[11][12]. Następny proboszcz – Joseph Drathschmidt – ufundował nowy ołtarz z figurą Michała Archanioła, otynkował kościół i wymalował jego wnętrze[13].
Adolf Schwarz – ostatni niemiecki proboszcz Szybowic – po I wojnie światowej przeprowadził najpoważniejszy remont kościoła. Górna część wieży kościelnej zwieńczona szpicem stopniowo się przechylała. Szpic rozebrano w 1919 i został odbudowany w 1923 z wyciętych drzew w Lesie Prudnickim. Podczas specjalnej uroczystości poświęcono krzyż i kulę, i umieszczono je na szpicy wieży. Do kuli włożono dokumenty, które zostały odkryte w 2010 podczas kolejnego remontu wieży i dachu kościoła[13].
Podczas walk w rejonie Prudnika podczas II wojny światowej dach kościoła stanowił cel dla rosyjskich pocisków artyleryjskich, które likwidowały umieszczone tam przez Niemców punkty obserwacyjne i stanowiska karabinów maszynowych[14]. Od 1945, po zamieszkaniu Polaków w Szybowicach, parafianie wspólnie z ks. Ludwikiem Rutyną zajmowali się naprawą zniszczeń wojennych[15]. W 1959 z inicjatywy proboszcza Romana Flakiewicza wykonano drzwi do zakrystii od strony wschodniej, w 1961 ławki na chórze, w latach 1962–1963 pokryto dach kościoła blachą, następnie przebudowano chór, dokonano renowacji ołtarza, w 1970 wymieniono organy mechaniczne z 1796 na pneumatyczne[16]. Kościół w 1988 zyskał nowy dzwon[17].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kościół od strony zachodniej -
Kościół od strony południowej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 31 grudnia 2013 r. (województwo opolskie). Warszawa: Narodowy Instytut Dziedzictwa, 2013, s. 110.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 865.
- ↑ a b c Parafie według dekanatów [online], diecezja.opole.pl [dostęp 2019-03-22] (pol.).
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 866.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 867.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 868.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 869.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 870.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 871.
- ↑ a b Kasza 2020 ↓, s. 883.
- ↑ Franz Kabierske, Dokument dotyczący odbudowy wieży kościoła w Szybowicach, Opolska Biblioteka Cyfrowa, 18 sierpnia 1867 [dostęp 2022-01-05].
- ↑ Franz Reinhard Guttschke, Dokument dotyczący ukończenia remontu wieży kościoła w Szybowicach, Opolska Biblioteka Cyfrowa, 18 sierpnia 1867 [dostęp 2022-01-05].
- ↑ a b Kasza 2020 ↓, s. 884.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 885.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 891.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 892.
- ↑ Kasza 2020 ↓, s. 893.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.