Kościół św. Wita w Uniejowie-Parceli
 320 oraz 978 s. 96 z dnia 30.11.1971, 3.07.1978
| |||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość |
Uniejów-Parcela nr 52 | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Charsznica  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu miechowskiego  | |||||||||||||
 50°25′41,49″N 19°56′20,32″E/50,428192 19,938978
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Kościół św. Wita w Uniejowie-Parceli – kościół św. Wita położony w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Charsznica, w miejscowości Uniejów-Parcela.
Kościół oraz cmentarz został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół murowany, wybudowany przed 1470 rokiem[2], pierwotnie należący do zakonu bożogrobców[3]. Odbudowywany po potopie szwedzkim[4]. W 1912 r. dach pokryto ocynkowaną blachą żelazną, a w latach 2007–2013 ponownie wymieniono pokrycie dachowe i naprawiono chodnik[4]. Prace zostały dofinansowane w wysokości 493 203,00 zł ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich[5].
Kościół jest częścią tzw. Małopolskiego Szlaku Bożogrobców[3]. W parafii działa „Bractwo Świętej Rodziny” założone w 1653 roku, zatwierdzone bullą papieską Innocentego X[4][6].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Obiekt wybudowany w stylu gotyckim, orientowany. Prezbiterium prostokątne, nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym[2]. Nawa przykryta stropem. W 1883 roku kościół pomalował Karol Ulanowski[4].
W podziemiach znajdują się dwie krypty grobowe w których pochowano księży i część rodziny Chronowskich, właścicieli Charsznicy w XVII wieku. Na cmentarzu przykościelnym stoi kamienna figura z 1671 roku[7], oraz chrzcielnica z kamienia pińczowskiego ze zniszczoną datą 1521 odczytaną w 1913 roku[8].
Wyposażenie wnętrza[edytuj | edytuj kod]
Wystrój wnętrza gotycki i barokowy[7].
- Drewniana rzeźba Matki Bożej Bolesnej trzymającej na kolanach ciało ukrzyżowanego Chrystusa (Pietà) z około 1420 roku[4]. Rzeźba wykonana jest z jednego pnia drzewa lipowego, który ma ponad tysiąc lat[8];
- obraz Ukrzyżowanie z ok. 1515 roku[4];
- obraz Uczta Baltazara z końca XVII w. przedstawia ucztę ostatniego króla babilońskiego Baltazara, któremu ukazała się ręka, kreśląca napis: Mene, mene, tekel, ufarsin[4][6];
- portal do zakrystii z około 1780 roku z czarnego „marmuru” dębnickiego[8];
- organy z 1863 roku. Na pulpicie chóru muzycznego znajdują się obrazki aniołków grających na różnych instrumentach, (na dudach, flecie, na trąbce i na bębnie[8];
- ambona z 1780 roku[8];
- chrzcielnica z „marmuru” dębnickiego z I połowy XVIII wieku[8];
- nagrobek dwuletniego dziecka wykonany z kamienia pińczowskiego, pomalowany na modny wówczas kolor czarny[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ a b B. Krasnowolski Leksykon zabytków architektury Małopolski, s. 286. ISBN 978-83-2134744-8.
- ↑ a b Na całym świecie są tylko dwa takie miejsca – w Jerozolimie i w Miechowie. Na Małopolskim Szlaku Bożogrobców. visitmalopolska.pl. [dostęp 2023-08-13].
- ↑ a b c d e f g Diecezja Kielce. [dostęp 2017-02-15].
- ↑ Urząd Gminy Charsznica. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ a b Niedziela. [dostęp 2017-02-15].
- ↑ a b A. Walaszczyk Informator Turystyczny Powiatu Miechowskiego, s. 48
- ↑ a b c d e f g Charsznica.info Prasa lokalna. [dostęp 2017-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Krasnowolski: Leksykon zabytków architektury Małopolski. Kraków: Arkady, 2013, s. 286. ISBN 978-83-2134744-8.