Kościół św. Wojciecha w Krakowie (Rynek Główny)

	Kościół św. Wojciecha
	Kościół św. Wojciecha
	A-79 z dnia 17 lutego 1975
	kościół rektoralny
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków; Rynek Główny 2
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Rektorat	św. Wojciecha
Wezwanie	św. Wojciecha
Wspomnienie liturgiczne	23 kwietnia
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • kamień
	Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie Krakowa Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół św. Wojciecha
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Wojciecha
	50°03′39,2″N 19°56′15,9″E/50,060889 19,937750
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł dotyczy kościoła na Rynku. Zobacz też: kościół św. Wojciecha przy ul. Wojciecha.

Kościół św. Wojciecha – kościół znajdujący się na Rynku Głównym w Krakowie. Pierwotnie romański, w XVII i XVIII wieku przebudowany w stylu barokowym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wedle tradycji w tym miejscu miał głosić kazania św. Wojciech, a na pamiątkę tego wydarzenia miał powstać drewniany kościółek. Podczas badań archeologicznych odsłonięto pod obecną budowlą relikty wcześniejszej, murowanej, z przełomu X i XI wieku. Obecna romańska świątynia powstała w 2. połowie XI lub na początku XII wieku. W 1404 roku, dzięki bp. Piotrowi Wyszowi Radolińskiemu, kościół został prebendą uniwersytecką. W 1453 wygłaszał tu swoje kazania Jan Kapistran. Na początku XVII w. budowla uległa barokizacji: podwyższono ściany kościoła, całość budowli nakryto kopułą, wytynkowano romańskie mury oraz wybudowano od strony zachodniej nowe wejście. Przebudową kierowali prof. Walenty Fontana oraz ks. Sebastian Mirosz. W 1711 roku dobudowano zakrystię, w 1778 – kaplicę bł. Wincentego Kadłubka.

Budowla jest jednonawowa, nakryta eliptyczną kopułą, z prosto zamkniętym prezbiterium. Do nawy przylegają dwie nisze (pastoforia). Od północy do kościoła przylega zakrystia w formie zbliżonej do półkolistej absydy, od południa – prostokątna kaplica Kadłubka. Do wnętrza świątyni prowadzi późnobarokowy portal (2. połowa XVIII). Wyposażenie wnętrza jest barokowe, z ok. połowy XVIII wieku. W ołtarzu głównym znajduje się XVII-wieczną kopię obrazu Matki Boskiej Większej. Kopuła jest współcześnie polichromowana przez Eugeniusza Czuhorskiego. W tęczy wisi XV-wieczny krucyfiks. Kaplica ma sklepienie kolebkowe z lunetami, znajduje się w niej obraz Kadłubka przypisywany Szymonowi Czechowiczowi.