Kościół Matki Bożej Dobrej Rady w Krakowie
Gminna ewidencja zabytków – Kraków[1] | |||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||
Kościół po ukończeniu budowy wieży z hełmem, 2020 | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Adres |
ul. Prosta 35 | ||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
26 kwietnia | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||||
50°01′13″N 19°59′18″E/50,020278 19,988333 |
Kościół Matki Bożej Dobrej Rady – zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy XII przy ulicy Prostej 35, w Prokocimiu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1909 Anna Jerzmanowska, wdowa po Erazmie Jerzmanowskim sprzedała zakonowi augustianów majątek znajdujący się w Prokocimiu (ówcześnie podkrakowskiej wsi). W 1911 augustianie, za zgodą biskupa krakowskiego Jana Duklana Puzyny otwarli tu poświęcili kaplicę. 1 stycznia 1917 erygowano w Prokocimiu parafię – wydzielono ją z parafii w Bieżanowie. Opiekę duszpasterską sprawowali augustianie, a nabożeństwa odbywały się w kaplicy Najświętszej Marii Panny (obecnym kościele św. Mikołaja z Tolentino). Pierwszym proboszczem został Wilhelm Gaczek[2].
Budowę obecnego kościoła parafialnego rozpoczęto w 1932 według projektu Zygmunta Gawlika. 6 maja 1934 roku arcybiskup krakowski Adam Stefan Sapieha poświęcił kamień węgielny nowego kościoła. Prace przy budowie kościoła zatrzymano w 1938, do tego czasu zbudowane zostało jedynie jego prezbiterium z zakrystią i kaplica. Prace przy budowie wznowiono w 1948 według nowego projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1950 opiekę nad parafią przejęli księża diecezjalni. Budowę świątyni zasadniczo ukończono w 1957 i 24 listopada tego roku arcybiskup Eugeniusz Baziak poświęcił kościół. Nadal jednak trwały prace związane z wykończeniem i ozdobieniem budowli, a w 1964 poświęcono ołtarz główny[2].
W latach 1969–1971 budowano niewielką plebanię przy alei Adolfa Dygasińskiego 44. W 1998 ukończono pierwszą część, a w 2006 drugą nowej plebanii przy alei Adolfa Dygasińskiego 44a[2]. W 2017 ukończono budowę wieży kościelnej[3].
Budynek
[edytuj | edytuj kod]Budowę rozpoczęto według projektu Zygmunta Gawlika i Izydora Stella-Sawickiego. Od 1948 kontynuowano ją według zmienionego projektu Adolfa Szyszko-Bohusza[4].
Jest to trójnawowy, orientowany, halowy budynek w stylu modernistycznym. Trójlistnie zamknięte prezbiterium przykryte jest ażurową konstrukcją. Fasada z arkadowym portykiem, nad którym znajduje się okrągły witraż z Matką Bożą Dobrej Rady, jest zwieńczona trójkątnym szczytem. Po południowej stronie fasady znajduje się wieża[4].
Wnętrze projektowali Wiktor Zin (jego projektu jest ołtarz główny, witraże w prezbiterium za ołtarzem i w okrągłych oknach naw bocznych, jak również okrągły witraż na fasadzie) oraz Zdzisław Pabisiak. W nawach bocznych znajdują się stacje drogi krzyżowej, płaskorzeźby wykonane przez Karola Muszkieta, a w oknach witraże[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2023-10-27].
- ↑ a b c Historia parafii. [w:] Parafia rzymskokatolicka Matki Bożej Dobrej Rady w Prokocimiu [on-line]. [dostęp 2019-04-25].
- ↑ Homilia ks. kardynała Stanisława Dziwisza wygłoszona podczas uroczystości poświęcenia wieży 26.11.2016 r.. [w:] Parafia rzymskokatolicka Matki Bożej Dobrej Rady w Prokocimiu [on-line]. [dostęp 2019-04-25].
- ↑ a b c Kościół Matki Bożej Dobrej Rady. W: Encyklopedia Krakowa. Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 456. ISBN 83-01-13325-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Rożek, Barbara Gondkowa Leksykon kościołów Krakowa, Wydawnictwo Verso Kraków, 2003, ISBN 83-919281-0-1
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona parafii. [dostęp 2011-05-07].