Kościół Przemienienia Pańskiego w Śniatyczach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Przemienienia Pańskiego
kościół filialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Śniatycze

Wyznanie

Katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Niepokalanego Poczęcia NMP w Dubie

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Wspomnienie liturgiczne

6 sierpnia

Położenie na mapie gminy Komarów-Osada
Mapa konturowa gminy Komarów-Osada, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Ziemia50°39′21,69″N 23°30′43,38″E/50,656025 23,512050

Kościół Przemienienia Pańskiego w Śniatyczachrzymskokatolicki kościół w Śniatyczach, wzniesiony w 1838 jako cerkiew unicka. Następnie od 1875 do 1918 był świątynią prawosławną. W rękach katolików pozostaje od 1918.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1838 z fundacji hrabiny Antoniny Załuskiej w Śniatyczach została wzniesiona cerkiew unicka św. Jana Ewangelisty, która zastąpiła starszą świątynię tego samego wyznania istniejącą co najmniej od 1722 i noszącą wezwanie św. Jana Chrzciciela. Po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej obiekt przejął Rosyjski Kościół Prawosławny. W 1918 budynek został zrewindykowany na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego i w 1919 odnowiony[1]. W latach II wojny światowej prawosławni na krótko odzyskali cerkiew[2]. W latach 60. XX wieku, gdy obiekt ponownie pełnił funkcje kościoła, został gruntownie wyremontowany[1].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Fasadę budynku zdobi neogotycki szczyt stanowiący adaptację na grunt cerkiewnej architektury drewnianej elementów zdobniczych typowych dla dziewiętnastowiecznych świątyń murowanych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dub parafia pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny
  2. W służbie Bogu i ludziom. Księga Jubileuszowa Metropolity Warszawskiego i całej Polski Sawy. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2008, s. 11. ISBN 978-83-60311-14-1.
  3. P. Krasny: Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczypospolitej 1596-1914. Kraków: Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2003, s. 367. ISBN 83-242-0361-3.