Kościół św. Andrzeja Boboli w Kosobudach
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||||
| Diecezja | |||||||||||||||||||||||
| Wezwanie |
św. Andrzeja Boboli | ||||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
16 maja | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Zwierzyniec  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |||||||||||||||||||||||
 50°37′56,2″N 23°05′15,7″E/50,632278 23,087694
| |||||||||||||||||||||||
Kościół św. Andrzeja Boboli – rzymskokatolicki kościół w Kosobudach, pierwotnie cerkiew unicka, a po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej prawosławna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W Kosobudach istniała parafia unicka, którą w 1874, w ramach likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, przymusowo przemianowano na placówkę prawosławną. Użytkowana przez nią świątynia została wzniesiona w latach 1842–1848 z fundacji Ordynacji Zamojskiej. W 1870 została odremontowana[1].
Świątynia kosobudzka została przekazana katolikom jeszcze przed odzyskaniem niepodległości przez Polskę. Władze okupacyjne austro-węgierskie uznały za zasadne oddanie obiektu katolikom, którzy byli w miejscowości w zdecydowanej większości (prawosławnych pozostało po bieżeństwie jedynie 10%)[2]. Rekoncyliacja budynku miała miejsce 28 lipca 1918[1]. W kolejnych latach odsetek prawosławnych w Kosobudach wzrósł do 20%, co jednak nie wpłynęło na kwestię własności świątyni; w 1923 prawosławni bezskutecznie ubiegali się o jej odzyskanie[3]. 26 lutego 1919 biskup lubelski Marian Leon Fulman erygował w Kosobudach parafię łacińską[1]. Kierujący nią proboszcz prowadził szeroko zakrojoną działalność misyjną[4]
Szczególną czcią w okresie międzywojennym był w kościele otaczany obraz Matki Bożej Kosobudzkiej. Wizerunek ten uległ zniszczeniu w czasie pożaru kościoła podczas II wojny światowej (25 lipca 1944 budowla spłonęła od pocisku armatniego). 6 czerwca 1943 okupanci niemieccy wywieźli do obozu koncentracyjnego na Majdanku 120 mężczyzn wyciągniętych z kościoła[1].
W latach 1944–1948 kościół w Kosobudach został odbudowany. Po zakończeniu prac ponownie poświęcił go 16 maja 1948 biskup lubelski Stefan Wyszyński. Przez kolejne dziewięć lat trwał remont dachu[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół w Kosobudach jest budowlą murowaną, jednonawową. Pierwotnie był to obiekt dwuwieżowy, jednak w czasie odbudowy w latach 40. XX wieku zostały one ostatecznie usunięte. Zmieniono wówczas także formę wejścia, dachu i chóru, dobudowano natomiast zakrystię. W kościelnej nawie znajduje się sklepienie płaskie, natomiast w pomieszczeniu ołtarzowym zastosowano sklepienie kolebkowe[1]. Ołtarz główny kościoła powstał w 1945. Znajdują się w nim wizerunek patrona kościoła oraz kopia obrazu Matki Bożej Kosobudzkiej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Kosobudy parafia pw. Świętego Andrzeja Boboli.
- ↑ K. Grzesiak: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 121–122. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ K. Grzesiak: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 94, 213. ISBN 978-83-7548-003-0.
- ↑ K. Grzesiak: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 191. ISBN 978-83-7548-003-0.