Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Macuk (dyskusja | edycje) o 21:13, 26 gru 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu
A-255 z dnia 12.04.1959 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Przemyśl

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu

Wezwanie

Trójcy Przenajświętszej

Położenie na mapie Przemyśla
Mapa konturowa Przemyśla, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu”
Ziemia49°47′09″N 22°46′01″E/49,785833 22,766944

Kościół Trójcy Przenajświętszej w Przemyślu – zabytkowy rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Przemyślu, w województwie podkarpackim. Należy do dekanatu Przemyśl II. Kościół razem z przyległym klasztorem sióstr Benedyktynek stanowią najstarsze budowle Zasania – lewobrzeżnej części miasta.

Historia

Około 1616 roku powstała w tym miejscu kaplica sióstr Benedyktynek przybyłych z Jastrzębia. W latach 1768–1777 wzniesiono wraz z klasztorem jednonawowy kościół w stylu barokowym otoczony murami obronnymi ze strzelnicami (zachowane na długości około 350 metrów wraz z otworami strzelnic i fragmentami baszty). Fundatorem kościoła był Franciszek Salezy Potocki, wojewoda kijowski.

W zabytkowym kościele obejrzeć można barokowe freski Stanisława Stroińskiego (lata 80. XVIII wieku), rokokową kratę chóru, w bocznych pseudobarokowych ołtarzach obrazy z XVII-XVIII wieku, w ołtarzu głównym barokowe, alabastrowe tabernakulum z 1880 roku.

Przypisy

Bibliografia

  • Przemyśl: plan miasta. Warszawa–Wrocław: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, 1992. (pol.).