W 1621 roku do świątyni pod wezwaniem Wszystkich Świętych, istniejącej od 1560 roku Wojciech Niemira sprowadził siostry benedyktynki, pochodzące z Torunia. Budowla została zbudowana w latach 1734–1738. Jej fundatorem był Wiktoryn Kuczyński. Benedyktynki uczyły dziewczęta ze stanu szlacheckiego. Pomimo ograniczeń, benedyktynki z Drohiczyna kontynuowały swoje działania oświatowe, aż do skasowania zgromadzenia w 1865 roku Pod koniec XIX stulecia klasztor razem z kościołem uległy poważnej dewastacji. Wtedy to właścicielka sąsiedniej wsi Korczew Krystyna Ostrowska zaczęła starać się o odbudowanie kościoła i klasztoru Sióstr Benedyktynek. W 1919 roku powstał Komitet Odbudowy Kościoła i Klasztoru Sióstr Benedyktynek. Dzięki jego działaniom również w dwudziestoleciu międzywojennym zostały wyremontowane sklepienia, zostały wprawione okna i zostały założone posadzki. W tych czasach świątynia pełniła funkcję kościoła szkolnego. Budowla posiada piękną rokokową fasadę[1].
M.Milecka, I.Brankiewicz, E. Widelska, „Klasztor benedyktynek w Drohiczynie–ewolucja przekształceń przestrzennych zespołu klasztornego po ukazie carskim z 17 VII 1832 r.” [w:] Losy klasztorów i zbiorów poklasztornych w okresie represji po upadku powstania listopadowego w 1831 roku, Wrocław