Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kruklankach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
w Kruklankach
 : K/44 z 15.06.1968 oraz A-1023 z 14.02.1995[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół w Kruklankach
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kruklanki

Adres

22 lipca 28

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kruklankach

Wezwanie

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Kruklanki
Mapa konturowa gminy Kruklanki, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyw Kruklankach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyw Kruklankach”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyw Kruklankach”
Położenie na mapie powiatu giżyckiego
Mapa konturowa powiatu giżyckiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyw Kruklankach”
Ziemia54°05′22,6″N 21°55′28,2″E/54,089611 21,924500

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kruklankachrzymskokatolicki kościół parafialny położony we wsi Kruklanki, należący do parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kruklankach (dekanat Giżycko – św. Krzysztofa diecezji ełckiej).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół parafialny w Kruklankach istniał już w 1479, kiedy proboszczem został Iakobus Engelbrecht – duchowny z diecezji warmińskiej[2]. Jak wynika z dokumentacji kościelnych, nową świątynię zbudowano w 1575. Świątynia była dwa razy przebudowywana: w 1753 i 1874. Od strony wschodniej dobudowano zakrystię, natomiast kruchtę od południa. Dzwonnicę dostawiono od zachodu. Jej cokół najprawdopodobniej z czasów budowy kościoła. Dwie kolejne kondygnacje dobudowano około 1600, a zabudowę szczytową dopiero w 1915[3]

Dzwonnica

Poważnych zniszczeń kościół doznał podczas I wojny światowej, kiedy w okolicy Kruklanek przebiegała linia frontu niemiecko-rosyjskiego[3]. Wtedy to kilka pocisków trafiło w dzwonnicę, z której uczyniono posterunek obserwacyjny rosyjskiej artylerii. Jednak zniszczenia nie były zbyt duże, i usuwano je na bieżąco wykorzystując miejscową białą cegłę.

Ogrzewanie zamontowano dopiero w 1937, a rok później naprawiono dach.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół został wzniesiony w stylu późnogotyckim, w późniejszym czasie przestylizowany renesansem i barokiem. Jest to świątynia salowa, orientowana (ołtarz główny ustawiony jest w kierunku wschodu, a wydłużony kształt na osi wschód-zachód), wybudowana z cegły o wątku główkowo-wozówkowym i wypełnieniami z kamienia polnego[2]. Całość otynkowana i pomalowana na żółto (bryła kościoła i wieża), biało (blendy na wieży, wokół witraży i drzwi głównych) i czerwono (podmurówka wieży, dawniej całego kościoła). Wnętrze jednonawowe bez wydzielonego prezbiterium. Nawę główną przykrywa sklepienie kolebkowe, drewniane, natomiast od filarów do ścian strop płaski[2].

Ołtarz główny wraz z tabernakulum oraz stół ołatrzowy

Dzwonnicę zwieńczają renesansowe sterczyny[2]. Wiszą na niej 3 dzwony.

W 2017 wokół kościoła wyłożono kostkę brukową oraz zamontowano metalową bramę.

Organy[edytuj | edytuj kod]

Organy zamontowano dopiero w 1896 na chórze kościelnym. Instrument ten posiada łącznie 16 głosów realnych. Sterowanie tymi organami jest oparte na dwóch klawiaturach ręcznych i jednej pedałowej. Nad manuałami jest zachowana tabliczka zakładu organmistrzowskiego, który wybudował organy: 146. Max Terletzki Königsberg 1/Pr.

Przynależność[edytuj | edytuj kod]

Po reformacji kościół przeszedł w ręce ewangelików. Od początku XX wieku duchowieństwo podejmowało działania mające na celu ponownego przekazania świątyni katolikom. Od 1910 kapłani z Giżycka, od czasu do czasu, odprawiali tu nabożeństwa katolickie w domu prywatnym. Dopiero po II wojnie światowej, w 1946, kościół powrócił do rzymskich katolików i został wyświęcony ku czci Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Parafia została erygowana w 1962[4].

Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]

W 1875 podczas wymiany posadzki, po lewej stronie ołtarza odkryto grobowiec szlacheckiego rodu von Gansenów. Na kamiennej płycie było wyryte epitafium w języku łacińskim, który w wolnym tłumaczeniu brzmi:

"Tu spoczywa Anna Maria Gansen z domu Proeken obok swego syna Gotfryda Wilhelma Gansena, ostatniego potomka tego rodu w Prusach. Oboje zmarli we wrześniu 1710 roku z powodu zarazy. Napis wykuł Krystian Nowak, nauczyciel szkoły ludowej przy kościele w Kruklankach."

Po otwarciu trumien stwierdzono zjawisko mumifikacji ciał, które jednak pod wpływem warunków atmosferycznych uległy bardzo szybkiemu zniszczeniu[5].


Dawniej zamiast obecnego obrazu w ołtarzu głównym przedstawiającego scenę Wniebowzięcia wisiał obraz - podobizna Matki Boskiej Częstochowskiej w sukience brylantowej, który obecnie jest w ołtarzu bocznym (patrz galeria), a samo "Wniebowzięcie" stało na stoliku oparte o ścianę po lewej stronie ołtarza głównego.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

  • Ołtarz główny - zestawiony w 1753 z użyciem zastawy z końca XVII wieku.
  • Ambona - drewniana, z 1612
  • Organy (patrz wyżej)
  • 3 konfesjonały
  • Chrzcielnica
  • Stacje drogi krzyżowej

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-06].
  2. a b c d Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Kruklankach – LEKSYKON KULTURY WARMII I MAZUR [online], leksykonkultury.ceik.eu [dostęp 2018-08-13] (pol.).
  3. a b Manfred Höhne, Kruklanki – Kruglanken – Prusy Wschodnie [online], www.ostpreussen.net [dostęp 2018-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-14] (pol.).
  4. Parafie – Gmina Kruklanki [online], www.kruklanki.pl [dostęp 2018-08-13] (pol.).
  5. Kruklanki – Encyklopedia Warmii i Mazur, „Encyklopedia Warmii i Mazur” [dostęp 2018-08-13] (pol.).