Kokocko
53°15′45″N 18°19′20″E/53,262500 18,322222| wieś | |
 Kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
462[2] |
| Strefa numeracyjna |
56 |
| Kod pocztowy |
86-260[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CCH |
| SIMC |
0849818 |
Położenie na mapie gminy Unisław  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu chełmińskiego  | |
| 53°15′45″N 18°19′20″E/53,262500 18,322222[1]
| |
Kokocko – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie chełmińskim, w gminie Unisław przy drodze wojewódzkiej nr 550.
W latach 1939 - 1942 dotychczasową nazwą wsi (i znajdującego się tam majatku) było Kokotzko, lecz po przeprowadzonej zamianie nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w latach 1942 - 1945 nazywała się Kökschufer[4].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Na przełomie XVI i XVII wieku należało do dóbr stołowych biskupów chełmińskich[5].
W latach 1939–1945 położona była w okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie, w rejencji bydgoskiej (Regierungsbezirk Bromberg)[6], w powiecie Chełmno (Kreis Kulm)[4].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kokocko. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) wieś liczyła 462 mieszkańców[2]. Jest czwartą co do wielkości miejscowością gminy Unisław.
Obiekty zabytkowe
[edytuj | edytuj kod]W Kokocku znajduje się dawny kościół ewangelicki pw. Zbawiciela, zbudowany w 1834 r., odbudowany po powodzi w 1862 r., drewniany konstrukcji szkieletowej, z emporami. Od 1945 r. kościół filialny pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny parafii rzymskokatolickiej w Starogrodzie.
Na terenie wsi znajduje się nieczynny cmentarz mennonicko-ewangelicki[7].
Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisane są:
- zbór ewangelicki, obecnie kościół rzymskokatolicki filialny pw. Niepokalanego Serca NMP, szachulcowy, z 1829, nr rej.: A/245 z 12.05.1982
- cmentarz, założony prawdopodobnie w XVII w. jako mennonicki, od XIX w. używany jako ewangelicki, nr rej.: A/493 z 1.06.1987.
W ewidencji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków znajdują się m.in. następujące obiekty[9]:
- dawny dom mieszkalny pastora, poł. XIX w.
- budynek dawnej poczty, pocz. XX w.
- dawny dwór, ok. 1880 r.
- drewniany dom mieszkalny, XIX w.
- budynek szkoły, pocz. XX w.
- budynek dawnej mleczarni, pocz. XX w.
- budynek dawnej karczmy, koniec XIX w.
-
Kościół pw. Niepokalanego Serca NMP -
Cmentarz ewangelicki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 55738
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 494 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Germanizacja nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Wybór źródeł, wstęp i oprac. M. Kubicki, Gdańsk-Warszawa 2022, s. 101.
- ↑ Inwentarz dóbr biskupstwa chełmińskiego z r. 1614 : z uwzględniem późniejszych do r. 1759 inwentarzy, Toruń 1927, s. IV.
- ↑ Germanizacja nazw miejscowości w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Wybór źródeł, wstęp i oprac. M. Kubicki, Gdańsk-Warszawa 2022, s. 93.
- ↑ Zapomnieni - zdjęcia cmentarza. [dostęp 2012-04-05].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 32 [dostęp 2016-07-24].
- ↑ Plan odnowy miejscowości Kokocko (na lata 2012-2020, Kokocko 2012
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kokocko, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 254.
