Przejdź do zawartości

Konstanty Węgrzyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstanty Węgrzyn
Ilustracja
Konstanty Węgrzyn, założyciel Salonu Dzieł Sztuki Connaisseur, we wnętrzu galerii przy Rynku Głównym 7 w Krakowie
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1936
Kraków

Data śmierci

18 listopada 2023

Zawód, zajęcie

antykwariusz

Konstanty Węgrzyn (ur. 16 maja 1936 w Krakowie, zm. 18 listopada 2023 tamże[1][2]) – polski antykwariusz, kolekcjoner sztuki, przez ponad 10 lat związany zawodowo z Tadeuszem Kantorem i Teatrem Cricot 2.

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik, ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1958 roku. Karierę zawodową rozpoczął jako radca prawny i kierownik wydziału mieszkaniowego Dzielnicowej Rady Narodowej Podgórze i funkcję tę pełnił w latach 1959-1962. W roku 1962 objął stanowisko wiceprezesa prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Zwierzyniec w Krakowie pozostając na tym stanowisku do 1971 roku.

Pracę w sektorze kultury rozpoczął w 1971 roku jako dyrektor Wydziału Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie, a następnie od 1973 roku jako dyrektor Departamentu Plastyki Ministerstwa Kultury i Sztuki.

W 1978 roku został dyrektorem Przedsiębiorstwa Państwowego Desa na Polskę południową i pełnił tę funkcję do 1986 roku[3].

Wnętrze Cricoteki przy ul. Kanoniczej w Krakowie w latach 80. XX wieku, od lewej: Konstanty Węgrzyn, Jonasz Stern i Tadeusz Kantor.

Cricot 2 i Cricoteka

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 roku pełnił funkcję komisarza wystawy “Malarze z kręgu Cricot 2” w ramach cyklu “Polska awangarda 1910-1978” prezentowanej od 27 stycznia do 2 marca w Palazzo delle Esposizioni w Rzymie. Pokazano na niej prace Marii Jaremy, Marii Stangret, Zbigniewa Gostomskiego, Kazimierza Mikulskiego, Andrzeja Wełmińskiego, Romana Siwulaka oraz Tadeusza Kantora.

W 1980 roku został współorganizatorem i pierwszym dyrektorem Cricoteki - Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora (był nim w latach 1980-1986 oraz w 1988 roku[4]). Był osobą odpowiedzialną za kształt organizacyjno-administracyjny działania Ośrodka. W trakcie współpracy z Cricoteką, z Teatrem Cricot 2 brał udział w światowych tournée, odwiedzając z aktorami i wystawiając spektakle na wszystkich kontynentach.

Po 1990 roku

[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku założył Salon Dzieł Sztuki Connaisseur z siedzibą przy Rynku Głównym 11 w Krakowie[5] (aktualna siedziba mieści się przy Rynku Głównym 7), którego był właścicielem do 2009 roku. Od 2009 roku współpracuje z Salonem Connaisseur jako niezależny rzeczoznawca.

W latach 2008–2016 pracował jako wykładowca na podyplomowych studiach „Rynek Sztuki i antyków” prowadzonych przez Akademię Krakowską im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego i Stowarzyszenie Antykwariuszy i Marszandów Polskich.

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]

Już w okresie działalności P.P. Desa Konstanty Węgrzyn angażował się w działalność wystawienniczą, którą kontynuował jako dyrektor Cricoteki i właściciel Salonu Dzieł Sztuki Connaisseur. Poza rzymską wystawą z 1979 roku w Palazzo delle Esposizioni zorganizował także inne wystawy członków I i II Grupy Krakowskiej oraz członków Teatru Cricot 2 – Leopolda Lewickiego (2001), Zbigniewa Gostwickiego (2006), Romana Siwulaka (2016, 2019). Wśród współczesnych artystów polskich przez dłuższy okres współpracował z krakowskim kolorystą Janem Szancenbachem (wystawy m.in. w Lipsku w 1985 roku i Londynie w 1991 roku) oraz Jerzym Dudą-Graczem, którego był wyłącznym przedstawicielem na początku lat 90. XX wieku. Po 1991 roku już jako właściciel Salonu Dzieł Sztuki Connaisseur zorganizował m.in. wystawę obrazów Jacka Malczewskiego (1997), wspólnie z domem aukcyjnym Rempex wystawę i aukcję prac Romana Kochanowskiego (2001), wystawę odkrytych w krakowskim dworku 8 prac Zygmunta Waliszewskiego (1993)[6], wystawę rysunków Wlastimila Hofmana (2002). W ostatnich latach współorganizował wystawy m.in. Tadeusza Szpunara (2006), Eugeniusza Tukana-Wolskiego (2019), Marii Więckowskiej (2013), Mikołaja Kochanowskiego (2017)[7], Andrzeja Gettera (2018), Stanisława Popławskiego (2017), Krzysztofa Kędzierskiego (2014), Henryka Burzeca (2019)[8].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku został odznaczony odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Jakubowski, Konstanty Węgrzyn (1936-2023) [online], Salon Dzieł Sztuki Connaisseur, 20 listopada 2023 [dostęp 2023-11-23].
  2. Konstanty Węgrzyn [online], nekrologi.wyborcza.pl, 23 listopada 2023 [dostęp 2023-11-23].
  3. Katarzyna Siwiec, Maciej Jakubowski, Konstanty Węgrzyn, Rynek sztuki w Krakowie. Co się najlepiej sprzedawało dawniej, a co sprzedaje się dziś? [online], Gazeta Wyborcza, 15 października 2021 [dostęp 2024-02-22].
  4. Natalia Zarzecka, Tadeusz Kantor we Włoszech [online], Repozytorium Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2004 [dostęp 2024-02-22].
  5. Nasza historia [online], Salon Dzieł Sztuki Connaisseur [dostęp 2024-02-22].
  6. Katarzyna Łomnicka, Kolekcja z dworku Mitery. Nieznane prace Zygmunta Waliszewskiego [online], Sztuki Piękne, 9 czerwca 2021 [dostęp 2024-02-22].
  7. MIKOŁAJ KOCHANOWSKI MALARSTWO READY MADE 06.09. – 19.09.2017 [online], 2019.
  8. Zakopane [online], henrykburzec.netgaleria.pl [dostęp 2024-02-22].
  9. Gloria Artis w Cricotece. Nagrodzeni aktorzy Teatru Cricot 2, badacze i opiekunowie dziedzictwa twórczości Tadeusza Kantora. [online], 2021.