Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Nysie
A-82/2009 z dnia 16.02.2009 r.[1] | |
kościół parafialny | |
Widok na kościół od zachodu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Parafia | |
Wezwanie | |
Położenie na mapie Nysy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa opolskiego | |
Położenie na mapie powiatu nyskiego | |
Położenie na mapie gminy Nysa | |
50°27′26,67″N 17°20′03,25″E/50,457408 17,334236 | |
Strona internetowa |
Kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Bolesnej w Nysie – świątynia rzymskokatolicka wchodząca w skład zespołu klasztornego werbistów, obecnie kościół parafialny.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Potrzeba budowy kościoła przy istniejącym w tym miejscu zespole klasztorno-szkolnym powstała w 1900 roku, gdy podjęto decyzję o powstaniu tu seminarium duchownego. Na przeszkodzie tym zamiarom stanęły jednak władze pruskie, które nie zatwierdziły pierwotnego projektu olbrzymiej, dwupoziomowej świątyni z 1000 miejsc siedzących. Po kilku latach starań o zezwolenie na budowę powstał więc kościół mniejszy, niż początkowo zakładano, mogący pomieścić tylko 500 osób.
W szkole misjonarzy kształciło się wówczas 250 uczniów pochodzących głównie ze Śląska, natomiast w Domu św. Krzyża przebywało 20 kapłanów i 75 braci.
Budowniczym kościoła został Hermann Fischer, którego sprowadzono do Nysy w charakterze nauczyciela, architekta i kierownika robót. Dyplomowany budowniczy Johannes Beckert, którego dziełem były zabudowania klasztorne powstałe do 1900 r., został oddelegowany do pracy w Techny w Stanach Zjednoczonych.
Budowa przebiegała bardzo szybko. Kamień węgielny wmurowano 23 kwietnia 1906 roku i już po kilku miesiącach, późną jesienią, kościół ukończony został w stanie surowym.
Kościół poświęcono 4 listopada 1907 r., natomiast uroczysta konsekracja, dokonana przez kardynała Adolfa Bertrama z Wrocławia odbyła się dopiero 28 września 1924 r.
W roku 1941 świątynia ta stała się kościołem głównym nowo utworzonej kuracji Św. Krzyża, wydzielonej z parafii św. Jana, a w 1979 roku poszerzonej jeszcze o 13 ulic z parafii św. Jakuba.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Monumentalny kościół zbudowany w stylu neogotyckim. Po obu stronach ołtarza głównego znajdują się oratoria.
Najcenniejszymi zabytkami w kościele są bogato zdobiona monstrancja z XIX wieku, unikalna obudowa drewniana całego chóru, ławki w tylnej części kościoła, misternie wyrzeźbiona w drewnie dębowym ambona, a także organy oraz witraże.
Ołtarz główny, kościół oraz zabudowania klasztorne wykonane zostały przy zastosowaniu symboliki liczby 3, co wyrażać miało kult Trójcy Przenajświętszej, zgodnie z duchowością werbistów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2010-06-13] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. Daniel, I. Zielonka, Nysa-przystanek wędrowca, 2004, wyd. Inserat ISBN 83-912169-1-8.
- Marek Sikorski, Nysa. Skarby sztuki i osobliwości, 1999, wyd. Silesiapress ISBN 83-909213-0-8.