Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie
A/1263/197 z dnia 1950-05-31 31 maja 1950(dts)[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Święta Katarzyna

Adres

55-010 Święta Katarzyna ul. Sienkiewicza 21

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie[2]

sanktuarium maryjne

od

Wezwanie

św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Wspomnienie liturgiczne

25 listopada

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej z Doliny

Położenie na mapie gminy Siechnice
Mapa konturowa gminy Siechnice, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie”
Ziemia51°01′34,20″N 17°06′58,94″E/51,026167 17,116372
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie (Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Świętej Katarzynie) – rzymskokatolicki obronny kościół parafialny w Świętej Katarzynie, w gminie Siechnice.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzmiankowany w 1257 roku, obecny zbudowany w XIII wieku. Do pożaru, jaki wybuchł 14 września 1720 r.[4], kościół miał odeskowany malowany strop oraz podłogę z cegieł i płyt nagrobnych. Odbudowany w latach 1743-8; wydłużono prezbiterium, dobudowano nad zakrystią lożę kolatorską, nad całym kościołem strop lunetowy, zmieniono wystrój wnętrza na barokowy. Restaurowany z 1902 roku. W lutym 1945 roku po wysadzeniu przez wycofującą się armia niemiecką pozostały relikty ścian i uszkodzona wieża. Odbudowany w latach 1949-52. Odbudowany kościół 29 maja 1952 roku został poświęcony przez prymasa Stefana Wyszyńskiego[5]. W 1956 intronizowano kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej przywiezionego przez repatriantów z Doliny. W dniu 16.10.1999 roku arcybiskup metropolita wrocławski Henryk Gulbinowicz ustanowił sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej.

W latach 1552–1654 kościół służył protestantom. Do zakazu przez władze pruskie w 1800 roku odprawiano msze w języku polskim[6][7].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół późnoromański, orientowany, murowany, jednonawowy z nawą i prezbiterium z XIII wieku, wieża i zakrystia z około 1500 roku. Częściowo zachowane mury kościoła wzniesione z cegły o układzie wendyjskim. W południowej ścianie nawy zachowana baza talerzowa portalu. Na ścianach podokapowe fryzy: nałęczkowy i kratowy[6][8].

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie kościoła jest głównie barokowe.

Wewnątrz kościoła:

  • obraz Matki Boskiej Częstochowskiej przywieziony 20.08.1945 roku z kościoła Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Dolinie (dawna archidiecezja lwowska)
    Łaskami słynący obraz Matki Bożej Częstochowskiej
  • obraz Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • obraz Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • rzeźba Jana Chrzciciela w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • rzeźba Jana Ewangelisty w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • rzeźba św. Elżbiety w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • rzeźba św. Jadwigi w ołtarzu głównym (XVIII w.)
  • rzeźba wolnostojąca proroka Zachariasza przeniesiona z kościoła w Lubiążu (ok.1680-90)
  • rzeźba wolnostojąca św.Ignacego, przeniesiona z kościoła w Lubiążu (XVIII)
  • klasycystyczna chrzcielnica (XVIII/XIX w.), przeniesiona z kościoła filialnego w Sulimowie
  • obrazy Drogi Krzyżowej (pocz. XX w.)
  • płyta nagrobna członka rodu von Reisewitz (ok. 1500)
  • płyta nagrobna Błażeja Schari (1502)

Na zewnątrz kościoła:

  • późnogotycka kapliczka z piaskowca (w filarze muru) ufundowana przez kanonika wrocławskiego Macieja Jana Stephetiusa (1651)
  • mur obronny z otworami strzelniczymi (pocz. XVII w.)
  • barokowa brama główna z trzema przejściówkami zwieńczona figurką św. Katarzyny (remont rozpoczęty wiosną 2019 - trwa nadal)
  • stacje Drogi Krzyżowej (2000)
  • cztery jednakowe płyty nagrobne zmarłych z lat 1844-1914
  • wolno stojąca dzwonnica z czterema dzwonami: Chrystus vincit (1000 kg), Najświętsza Maryja Panna Królowa Polski (500 kg), św. Katarzyna (280 kg) oraz św. Michał Archanioł (150kg)(1999)[4][6][7][9] Remont kapitalny przeprowadzono jesienią 2019 r.

Organy[edytuj | edytuj kod]

Zbudowane w latach 1992-1998 przez Zakład Organmistrzowski „Cynar”[7]. Remont kapitalny przeprowadzono w 2016 r.

Dyspozycja organów[edytuj | edytuj kod]

Traktura gry pneumatyczna, traktura rejestrów pneumatyczna[3].

Manuał Pedał Połączenia
Princypał 8’
Flet kryty 8'
Salicjonał 8'
Oktawa 4’
Flet rurkowy 4'
Flet leśny 2'
Kwartan 2x 8' 		Subbas 16'
 Manuał-Pedał
Manuał-Super

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 238. [dostęp 2013-07-12].
  2. ↑ Archidiecezja wrocławska Dekanat Wrocław wschód rzymskokatolicka parafia pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej. [dostęp 2013-07-13].
  3. ↑ a b www.organy.pro Święta Katarzyna Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej. [dostęp 2013-07-13].
  4. ↑ a b Ikona, Kościoły Archidiecezji Wrocławskiej - nasze dziedzictwo, Dekanaty wrocławskie, t. tom 1, Drukarnia Wydawnictwa Bernardinum sp. z o.o. Pelplin, ul. ks. bpa K. Dominika 11: Ikona 85-307 Bydgoszcz, ul. Kossaka 72 www.ikonastudio.pl, s. 234, ISBN 978-83-9300247-9-7.
  5. ↑ Stefan Wancel, Sanktuarium modlitwy różańcowej w Świętej Katarzynie, Niedziela, 15.12.2002, nr 50
  6. ↑ a b c Krzysztof Garbaczewski (red.): Żółty szlak turystyczny dookoła Wrocławia im. dr. Bronisława Turonia: rowerowe trasy dojazdowe: przewodnik. Wrocław: Spółka Autorska Z.K. Garbaczewscy, 1995, s. 126-7. ISBN 83-913457-6-9.
  7. ↑ a b c Kościoły i kaplice archidiecezji wrocławskiej. ks. prof. Józef Pater (red.). Wrocław: Kuria Metropolitalna Wrocławska, 2002, s. 667-9. ISBN 83-85598-22-X.
  8. ↑ Tadeusz Kozaczewski. Wiejskie kościoły parafialne XIII wieku na Śląsku (miejscowości S-Ż) i na Łużycach. „Prace Naukowe Instytutu Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej”, 1994. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. ISSN 0324-9662. 
  9. ↑ Historia parafii - Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Świętej Katarzynie [online], swietakatarzyna.parafialnastrona.pl [dostęp 2019-10-20].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kościoły i kaplice archidiecezji wrocławskiej. ks. prof. Józef Pater (red.). Wrocław: Kuria Metropolitalna Wrocławska, 2002, s. 667-9. ISBN 83-85598-22-X.
  • Krzysztof Garbaczewski (red.): Żółty szlak turystyczny dookoła Wrocławia im. dr. Bronisława Turonia: rowerowe trasy dojazdowe: przewodnik. Wrocław: Spółka Autorska Z.K. Garbaczewscy, 1995, s. 126-7. ISBN 83-913457-6-9.
  • Tadeusz Kozaczewski. Wiejskie kościoły parafialne XIII wieku na Śląsku (miejscowości S-Ż) i na Łużycach. „Prace Naukowe Instytutu Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej”, 1994. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. ISSN 0324-9662. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Katarzyny_Aleksandryjskiej_w_Świętej_Katarzynie&oldid=69626696”