Kryterium d’Alemberta
Kryterium d’Alemberta (także kryterium ilorazowe d’Alemberta[1]) – jedno z podstawowych kryteriów zbieżności szeregów o wyrazach dodatnich udowodnione przez d’Alemberta.
Kryterium
[edytuj | edytuj kod]Niech dany będzie szereg liczbowy
(A) |
o wyrazach dodatnich oraz niech
- Jeżeli dla dostatecznie dużych oraz pewnego spełniona jest nierówność
- to szereg (A) jest zbieżny.
- Jeżeli zaś dla dostatecznie dużych spełniona jest nierówność
Wersja graniczna kryterium
[edytuj | edytuj kod]Często używana jest też następująca, formalnie słabsza, wersja kryterium. Jeżeli istnieje granica
to
Przypadek, w którym kryterium nie rozstrzyga
[edytuj | edytuj kod]Kryterium nie przesądza o zbieżności lub rozbieżności szeregu w przypadku, gdy
Istotnie, rozważmy ciągi
Wówczas
Jednak szereg (A) jest rozbieżny jako szereg harmoniczny, a drugi z szeregów jest zbieżny (zob. problem bazylejski)[3][4].
Dowód
[edytuj | edytuj kod]Załóżmy, że dla dostatecznie dużych oraz pewnego spełniona jest nierówność
Stąd
dla każdego Oznacza to, że dla każdego spełniona jest nierówność
Szereg
jest zbieżny jako szereg geometryczny o ilorazie Ponadto, majoryzuje on szereg
Na mocy kryterium porównawczego szereg (A) jest zatem zbieżny[1][5].
W przypadku gdy istnieje taka liczba że nierówność
zachodzi dla wszystkich szereg (A) nie spełnia warunku koniecznego zbieżności, tj. ciąg nie jest zbieżny do 0. W szczególności, szereg (A) jest rozbieżny[2].
Przykłady zastosowania
[edytuj | edytuj kod]- Kryterium d’Alemberta jest szczególnie pomocne, gdy wyraz ogólny szeregu (A) zawiera symbol silni. Rozważmy następujący przykład
- Wyraz ogólny tego szeregu jest postaci
- Mamy
- Zatem korzystając z granicy
- otrzymujemy
- co dowodzi zbieżności rozważanego szeregu.
- Niech
- Wówczas
- Oznacza to, że szereg
- jest rozbieżny.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Musielak i Musielak 2000 ↓, s. 61.
- ↑ a b c Fichtenholz 1966 ↓, s. 234.
- ↑ Kuratowski 1967 ↓, s. 47.
- ↑ Leja 1971 ↓, s. 193.
- ↑ Leja 1971 ↓, s. 192–193.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grigorij Michajłowicz Fichtenholz: Rachunek różniczkowy i całkowy. T. 2. Warszawa: PWN, 1966.
- Franciszek Leja: Rachunek różniczkowy i całkowy. Wyd. 11. Warszawa: PWN, 1971.
- Kazimierz Kuratowski: Rachunek różniczkowy i całkowy. Funkcje jednej zmiennej. Warszawa: PWN, 1967.
- Julian Musielak, Helena Musielak: Analiza matematyczna I/1. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2000.
Literatura dodatkowa
[edytuj | edytuj kod]- Karl R. Stromberg: An Introduction to Classical Real Analysis. Providence, Rhode Island: AMS Chelsea Publishing, 2015. ISBN 978-1-4704-2544-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Stachura, Kryterium d'Alemberta zbieżności szeregów, kanał Khan Academy na YouTube, 19 lipca 2016 [dostęp 2024-06-22].
- Eric W. Weisstein , Ratio Test, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.). [dostęp 2022-06-20].