Przejdź do zawartości

Krzemienica (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzemienica
gmina wiejska
1921-39[1]
Ilustracja
Krzemienica Kościelna
Państwo

 Polska

Województwo

(1919-20: okręg brzeski)
(1920-21: okręg nowogródzki)
1921-39: białostockie

Powiat

wołkowyski

Siedziba

Krzemienica

Populacja (1921)
• liczba ludności


10992

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miejscowości

62

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Krzemienica”
53°13′12,0000″N 24°40′48,0000″E/53,220000 24,680000

Krzemienica – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w woj. białostockim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy była Krzemienica[2].

W okresie międzywojennym gmina Krzemienica należała do powiatu wołkowyskiego w woj. białostockim[2].

30 grudnia 1922 roku część obszaru gminy Krzemienica (gromadę Szaulicze, obejmującą: wieś Szaulicze Rządowe, kolonię i folwark Jundziłowszczyzna oraz kolonie Nemejkowszczyzna i Hajki) włączono do gminy Biskupice[3].

16 października 1933 gminę Krzemienica podzielono na 23 gromady: Awdziejewicze, Derkacze, Hryckiewicze, Jałucewicze, Kaniowce, Krzemienica Kościelna, Krzemienica Dolna, Lachowicze, Lebiady, Leonowicze, Podbołocie, Podhruszany, Rekście, Rohoźnica Mała, Rohoźnica Wielka, Rohoźnica os., Samarowicze, Stanielewicze, Wejszyce, Wiszniówka, Wojdziewicze, Wojniewicze i Zadworze[4].

1 września 1937 nazwę Rohoźnicy Małej zmieniono na Wola Marszałka[5].

Po wojnie obszar gminy Krzemienica wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1921 jednostka administracyjna utworzonego w 1919 polskiego woj. białostockiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  3. Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1058 – zmieniony przez Dz.U. z 1924 r. nr 86, poz. 827
  4. Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 51
  5. M.P. z 1937 r. nr 153, poz. 257