Krzysztof Kłosiński (profesor)

Krzysztof Kłosiński

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1954 Wrocław
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia literatury XIX i XX wieku
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1982 Uniwersytet Śląski
Habilitacja	1991 Uniwersytet Śląski
Profesura	2002
Nauczyciel akademicki
Uniwersytet	Uniwersytet Śląski
Okres zatrudn.	od 1978
Odznaczenia

Krzysztof Kłosiński (ur. 21 marca 1951 w Krakowie) – polski naukowiec, profesor zwyczajny, nauczyciel akademicki, historyk literatury XIX i XX wieku, teoretyk literatury, tłumacz oraz komentator dzieł Rolanda Barthesa i Jacquesa Derridy, krytyk literacki; Przewodniczący Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauk, a także członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz Rady Programowej Polskiego Radia w Katowicach.

Życiorys

Syn Juliusza Kłosińskiego i Zofii z domu Smolińskiej. W 1964–68 uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. J. Sobieskiego w Krakowie, gdzie w 1968 zdał maturę. Następnie od 1968 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po uzyskaniu magisterium w 1973 rozpoczął pracę jako asystent w Instytucie Literatury i Kultury Polskiej (od 1991 Instytut Nauk o Literaturze Polskiej, INoLP, od 2005 im. I. Opackiego) Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W latach 1992-1996 był wicedyrektorem, a w latach 2008-2016 dyrektorem Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego (obecnie Instytutu Literaturoznawstwa). Od 2010 roku jest kierownikiem Zakładu Historii Literatury Poromantycznej.

Debiutował w 1975 na łamach Ruchu Literackiego artykułem pt. Problematyka czasu w powieści historycznej XIX wieku (nr 1), a na łamach „Pamiętnika Literackiego” recenzją książki M. Głowińskiego Gry powieściowe (z. 2). W 1982 obronił na Uniwersytecie Śląskim rozprawę doktorską pt. Proza Romana Jaworskiego na tle przemian 1910–1925 (promotor prof. Tadeusz Bujnicki). W 1991 habilitował się na podstawie dysertacji pt. Mimesis w chłopskich powieściach Orzeszkowej. . Rozprawy i recenzje z zakresu historii i teorii literatury XIX i XX wieku zamieszczał m.in. w „Pamiętniku Literackim (1975–76; 1985–87, 1999), „Pracach Naukowych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach” (od 1978), Tekstach Drugich (1998–2007, 2011, 2015), „Śląsku (1996–2004, z przerwami). W 2002 otrzymał tytuł naukowy profesora.

W śląskim radiu Top prowadził w 1995 audycję poświęconą muzyce klasycznej, a w telewizji TVN w 2004–09 wraz z Kazimierą Szczuką cotygodniowy program pt. Wydanie II poprawione, poświęconą krytyce współczesnej literatury polskiej; za udział w tym programie otrzymał w 2007 nagrodę Pikowy Laur, przyznawaną podczas Targów Książki w Krakowie za najlepszą prezentację książek w mediach elektronicznych.

W latach 2005–13 wykładał w Instytucie Kultury i Komunikowania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. W 2007 objął funkcję przewodniczącego Komitetu Nauk o Literaturze PAN. W 2015 został wyróżniony uniwersytecką Nagrodą „Pro Scientia et Arte” przyznaną za wybitne osiągnięcia naukowe i dydaktyczne. Odznaczony w 2002 roku Brązowym Krzyżem Zasługi.