Kulik długodzioby
| Numenius americanus[1] | |||
| Bechstein, 1812 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kulik długodzioby | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Kulik długodzioby[5] (Numenius americanus) – gatunek dużego ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Wymiary
- Długość ciała 50–65 cm; rozpiętość skrzydeł 87 cm; masa ciała: samce 445–792 g, samice 630–951 g[6].
- Wygląd
- Wyjątkowo długi dziób w kształcie kosy. Pióra brązowe z czarnymi plamkami na wierzchu. Głowa z drobnymi kreskami. Spód ciała płowy. W locie widoczny cynamonowy spód skrzydeł. Samica jest dużo większa od samca. Młode mają krótszy dziób[7].
Zasięg, środowisko
[edytuj | edytuj kod]Gniazda zakłada na trawiastych terenach w środkowej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po Amerykę Środkową oraz na pacyficznych wybrzeżach USA. Kiedy wędruje, często zobaczyć go można na mokradłach oraz na wybrzeżu[7].
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo to wydrapany dołek w ziemi, wyścielony kamykami, kawałkami kory, odchodami zwierzęcymi, trawą, łodygami, gałązkami i nasionami. W zniesieniu najczęściej 4 jaja. Ich inkubacja trwa 27–31 dni. Pisklęta po wykluciu mają otwarte oczy i są pokryte puchem. Mogą opuścić gniazdo już około 5 godzin po wykluciu[8].
- Pożywienie
- W skład jego pożywienia wchodzą owady i ich larwy, dżdżownice, skorupiaki morskie (np. krewetki, kraby) i bezkręgowce denne. Czasami zjada też pająki, a sporadycznie ptasie jaja i pisklęta[8].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN od 2008 roku uznaje kulika długodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej, od 2000 roku klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski[4]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 140 tysięcy osobników[8]. BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za spadkowy[4], choć dane z North American Breeding Bird Survey wskazują na stabilny trend liczebności w latach 1966–2015[8].
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje gatunek za monotypowy[9]. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżniają natomiast dwa podgatunki[6]:
- N. a. parvus Bishop, 1910 – południowo-środkowa Kolumbia Brytyjska na wschód do południowego Saskatchewan oraz na południe do północno-wschodniej Kalifornii i Dakoty Południowej; zimuje od Kalifornii (nieregularnie dalej na północ po stan Waszyngton) i Luizjany na południe do Meksyku.
- N. a. americanus Bechstein, 1812 – północno-wschodnia Nevada na wschód do Dakoty Południowej i na południe do środkowego Utah, środkowy Nowy Meksyk, północno-zachodnia Oklahoma i północny Teksas; zimuje od Kalifornii i Teksasu na południe po Meksyk, Gwatemalę i Salwador.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Numenius americanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d D. Lepage: Long-billed Curlew Numenius americanus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-14]. (ang.).
- ↑ S.W. Woodhouse. Description of a new species of Numineus (Moehr.). „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 6, s. 194, 1852. (ang.).
- ↑ a b c Numenius americanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Numeniinae Gray,GR, 1840 - kuliki (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-03].
- ↑ a b Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Long-billed Curlew (Numenius americanus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-03].
- ↑ a b Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
- ↑ a b c d Long-billed Curlew Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-14]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-14]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).