Przejdź do zawartości

Kulik długodzioby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kulik długodzioby
Numenius americanus[1]
Bechstein, 1812
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

bekasowce

Rodzina

bekasowate

Podrodzina

kuliki

Rodzaj

Numenius

Gatunek

kulik długodzioby

Synonimy
  • Numenius longirostris Wilson 1814[2]
  • Numineus occidentalis Woodhouse 1852[2][3]
  • Numenius occidentalis Woodhouse 1852[2]
  • Numenius americanus occidentalis Woodhouse 1852[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Kulik długodzioby[5] (Numenius americanus) – gatunek dużego ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Wymiary
Długość ciała 50–65 cm; rozpiętość skrzydeł 87 cm; masa ciała: samce 445–792 g, samice 630–951 g[6].
Wygląd
Wyjątkowo długi dziób w kształcie kosy. Pióra brązowe z czarnymi plamkami na wierzchu. Głowa z drobnymi kreskami. Spód ciała płowy. W locie widoczny cynamonowy spód skrzydeł. Samica jest dużo większa od samca. Młode mają krótszy dziób[7].

Zasięg, środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Gniazda zakłada na trawiastych terenach w środkowej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po Amerykę Środkową oraz na pacyficznych wybrzeżach USA. Kiedy wędruje, często zobaczyć go można na mokradłach oraz na wybrzeżu[7].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]
Lęgi
Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo to wydrapany dołek w ziemi, wyścielony kamykami, kawałkami kory, odchodami zwierzęcymi, trawą, łodygami, gałązkami i nasionami. W zniesieniu najczęściej 4 jaja. Ich inkubacja trwa 27–31 dni. Pisklęta po wykluciu mają otwarte oczy i są pokryte puchem. Mogą opuścić gniazdo już około 5 godzin po wykluciu[8].
Pożywienie
W skład jego pożywienia wchodzą owady i ich larwy, dżdżownice, skorupiaki morskie (np. krewetki, kraby) i bezkręgowce denne. Czasami zjada też pająki, a sporadycznie ptasie jaja i pisklęta[8].

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN od 2008 roku uznaje kulika długodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern); wcześniej, od 2000 roku klasyfikowano go jako gatunek bliski zagrożenia (NT, Near Threatened), a od 1988 roku jako gatunek najmniejszej troski[4]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 140 tysięcy osobników[8]. BirdLife International uznaje globalny trend liczebności populacji za spadkowy[4], choć dane z North American Breeding Bird Survey wskazują na stabilny trend liczebności w latach 1966–2015[8].

Podgatunki

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje gatunek za monotypowy[9]. Autorzy Handbook of the Birds of the World wyróżniają natomiast dwa podgatunki[6]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Numenius americanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d D. Lepage: Long-billed Curlew Numenius americanus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-09-14]. (ang.).
  3. S.W. Woodhouse. Description of a new species of Numineus (Moehr.). „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 6, s. 194, 1852. (ang.). 
  4. a b c Numenius americanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Numeniinae Gray,GR, 1840 - kuliki (Wersja: 2020-01-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-03].
  6. a b Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Long-billed Curlew (Numenius americanus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-03].
  7. a b Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
  8. a b c d Long-billed Curlew Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-14]. (ang.).
  9. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-09-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]