Kōsaku Yamada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kōsaku Yamada
山田 耕筰
Ilustracja
Kōsaku Yamada, 1956
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1886
Tokio

Pochodzenie

japońskie

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 1965
Tokio

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Odznaczenia
Order Kultury (Japonia) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Kōsaku Yamada (jap. 山田 耕筰 Yamada Kōsaku), także Kôsçak Yamada (ur. 9 czerwca 1886 Tokio, zm. 29 grudnia 1965 tamże[1][2][3]) – japoński kompozytor i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1904−1908 studiował w Cesarskiej Akademii Muzycznej w Tokio, gdzie jego nauczycielami byli Tamaki Shibata (śpiew) i Heinrich Werkmeister (wiolonczela i teoria)[2][3]. Od 1908 do 1913 roku uczył się w Hochschule für Musik w Berlinie u Maxa Brucha i Karla Leopolda Wolfa[2]. Po powrocie do Japonii założył w 1915 roku w Tokio pierwszą profesjonalną orkiestrę symfoniczną[1][2]. W latach 1917−1919 koncertował w Stanach Zjednoczonych[1], występując z Filharmonikami Nowojorskimi[2]. W 1920 roku założył japońskie stowarzyszenie muzyki dramatycznej (Nihon Gakugeki Kyōkai)[1][3]. Odbywał podróże koncertowe po Japonii, prezentując dzieła Wagnera i Debussy’ego[1]. W 1922 roku wspólnie z poetą Hakushū Kitaharą założył czasopismo Shi to ongaku[1][3]. W 1930 i 1933 roku odbył tournée po ZSRR, a w 1937 roku po krajach europejskich[2].

Odznaczony Legią Honorową (1936), Nagrodą Asahi (1941), Medalem Honoru z błękitną wstęgą (1954) i Orderem Kultury (1956)[1]. Od 1942 roku członek Japońskiej Akademii Sztuki (Nihon Geijutsu-in)[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W muzyce Yamady widoczny jest wpływ twórczości Richarda Straussa i Richarda Wagnera[1][2][3]. W pieśniach nawiązywał do dorobku Schuberta i Schumanna[1]. W swoich utworach wokalnych podkreślał za pomocą rytmiki i melodyki intonację języka japońskiego[1]. Znaczna część dorobku kompozytora przepadła w nalocie na Tokio w dniu 25 maja 1945 roku[1][2].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • symfonia Kachidoki to heiwa (1912)
  • poemat symfoniczny Kurai to (1913)
  • poemat symfoniczny Madara no hana (1913)
  • Nihon kumikyoku (1915)
  • poemat symfoniczny Shōwa sanka (1938)
  • poemat symfoniczny Kamikaze (1944)

Utwory kameralne

  • Romanze na wiolonczelę i fortepian (1909)
  • Kon’in no hibiki na kwintet fortepianowy (1913)
  • Ireikyoku na kwartet smyczkowy i organy (1925)

Utwory fortepianowe

  • Sie und er (1914)
  • Petit-poèmes (1915−1917)
  • suita Kodomo to ottan (1916)

Pieśni na głos i fortepian

  • An die Geliebte (1915)
  • Uta (1916)
  • Funo-uta (1920)
  • Machibōke (1923)
  • Aka tonbo (1927)
  • Akikaze no uta (1938)
  • Heiwa o tataeru mittsu no uta (1951)

Utwory wokalne

  • Meiji shōka na chór i orkiestrę (1921)
  • kantata Chikai no hoshi (1908)
  • kantata Bonno-Koru (1932)
  • kantata Tairiku no reimei (1941)
  • kantata Tenrikyō sanshōfu (1956)

Opery

  • Alladine et Palomides (1913)
  • Ochitaru tennyo (1912, wyst. Tokio 1929)
  • Ayame (wyst. Paryż 1931)
  • Kurofune (1939)
  • Yoake (1939, wyst. Tokio 1940)
  • Hsiang Fei (1946−1947, wyst. Tokio 1954)

Poematy choreograficzne

  • Maria Magdalena (1916)
  • Yajin sōzō (1922)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 302. ISBN 978-83-224-0935-0.
  2. a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3993. ISBN 0-02-865571-0.
  3. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 1000. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]