Leon Lachnit

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Lachnit
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1887
Stróże

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1941
Sachsenhausen

Przyczyna śmierci

rozstrzelanie

Miejsce spoczynku

Mielec (od 1921)

Zawód, zajęcie

żołnierz, nauczyciel, działacz niepodległościowy i społeczny, samorządowiec

Miejsce zamieszkania

Mielec

Małżeństwo

Maria Chmielowska

Dzieci

Wiesław Jan, Maria, Tytus

Leon Lachnit ps, „Kulski” (ur. 24 grudnia 1887 w Stróżach, zm. 2 kwietnia 1941 w Sachsenhausen) – polski nauczyciel, działacz niepodległościowy, społeczny i samorządowy, uczestnik I wojny światowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Do szkoły średniej uczęszczał w Tarnowie. W 1914 ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie. W czasie nauki był członkiem Polskiej Młodzieży Demokratycznej[1]. W marcu 1913, razem z Aleksandrem Narbut-Łuczyńskim (komendantem okręgu krakowskiego), Władysławem Langnerem (uczniem gimnazjum) i Tadeuszem Machalskim (nauczycielem), wziął udział w spotkaniu założycielskim XIV. Polskiej Drużyny Strzeleckiej w Tarnowie. W zarządzie tej drużyny pełnił funkcję skarbnika[2].

W 1914 został wcielony do Pułku Piechoty Obrony Krajowej nr 17 w Rzeszowie. W jego szeregach wziął udział w I wojnie światowej. Walczył na froncie rosyjskim. Po zakończeniu wojny wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i pełnił w nim służbę do 1919[1].

Zdemobilizowany pracował jako nauczyciel w powiecie mieleckim, kolejno w Ujściu, Borkach Nizińskich i od 1921 w szkołach w Mielcu, w tym w Szkole Żeńskiej im. Marii Konopnickiej. Od 1922 jako aktywny organizator pełnił różne funkcje: sekretarza Ogniska Związku Nauczycielstwa Polskiego, sekretarza Towarzystwa Szkoły Ludowej i w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, Ochotniczej Straży Pożarnej i Kole Przyjaciół Akademika, opiekował się drużyną harcerską im. ks. Józefa Poniatowskiego, był sekretarzem Polskiego Czerwonego Krzyża i Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. W 1927 został wybrany radnym miasta Mielca. W tym samym roku współorganizował w Mielcu Oddział Związku Strzeleckiego, pełnił w nim różne funkcje kierownicze[1].

W czasie okupacji niemieckiej w maju 1940 został aresztowany. Z więzienia w Tarnowie w kwietniu tego samego roku został wysłany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Tamże został rozstrzelany 2 kwietnia 1941[3]. Jego prochy zostały sprowadzone do Polski 26 października 1947 i pochowane na cmentarzu parafialnym w Mielcu[1].

28 marca 1973 roku dla upamiętnienia Leona Lachnita jednej z ulic w Mielcu nadano nazwę Lachnita[4].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Marią Chmielowską. Mieli troje dzieci: Wiesław Jan (ur. 1922), Maria (ur. 1925) i Tytus (ur. 1927), Wiesław Jan Lachnit ps. „Kulski” członek ZWZ AK, podczas nieudanej akcji uwolnienia z więzienia cichociemnego Stanisława Sołtysa został ranny i pojmany, zmarł w celi Gestapo w Rzeszowie[5], córka – Lachnit Ewa ps. „Marysia”, łączniczka ZWZ AK, od 1945 członek WiN, za działalność w WiN została skazana przez sąd PRL, spędziła 5 lat w więzieniu[6], syn – Tytus, zawodnik klubu sportowego Stal Mielec (1945–1950), wieloletni działacz PZPR, sekretarz Komitetu Uczelnianego PZPR Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie (1957), I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Zwierzyniec w Krakowie (1958–1959), Kierownik Wydziału Ekonomicznego Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie (1964–1968)[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Encyklopedia ↓.
  2. ↑ Zając 1936 ↓, s. 11.
  3. ↑ Leon Lachnit nr. 29052 wymieniony jest na liście więźniów zmarłych lub zamordowanych na terenie obozu, strona www.stiftung-bg.de.
  4. ↑ (Uchwała rady miasta Nr. 84/XLIII/95/73). Spis ulic miasta Mielca, Załącznik do Uchwały Nr IX/76/03 Rady Miejskiej w Mielcu z dnia 23 października 2003r.
  5. ↑ Kedyw ↓.
  6. ↑ Mileccypatrioci ↓.
  7. ↑ Katalog IPN ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Lachnit&oldid=72249579”