Leon Witkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Witkowski
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1908
Sławkowo

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1992
Toruń

docent nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna
Alma Mater

Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1947

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Okres zatrudn.

1961–1979

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Leon Franciszek Witkowski (ur. 13 grudnia 1908 w Sławkowie, zm. 21 grudnia 1992 w Toruniu) – polski muzykolog i filolog klasyczny, wykładowca Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Marty z Ziółkowskich. W 1927 uzyskał świadectwo dojrzałości w gimnazjum klasycznym im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1933 zdobył stopień magistra filologii klasycznej i historii starożytnej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Poznańskiego, w 1938 - magistra muzykologii tamże. W 1934 ukończył dwuletni kurs w Wyższym Studium Dziennikarskim w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu. Po ukończeniu studiów został nauczycielem języka łacińskiego i niemieckiego oraz muzyki w Brodnicy. W 1939 przebywał na stypendium w Danii[1]. Po powrocie do Polski w październiku 1939 pracował w tartaku, uczył gry na fortepianie oraz uczestniczył w tajnym nauczaniu. Od 1945 był nauczycielem łaciny w toruńskim Gimnazjum i Liceum Żeńskim im. Królowej Jadwigi oraz wykładowcą historii i teorii muzyki w tamtejszej Państwowej Szkole Muzycznej (do 1961). W tym samym roku rozpoczął pracę w Katedrze Filologii Klasycznej Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu jako asystent i od 1966 docent (z przerwą w latach 1951-1958, gdy był lektorem języka niemieckiego i łacińskiego). Przeszedł na emeryturę w 1979[2].

W 1947 obronił doktorat na Uniwersytecie Poznańskim na podstawie pracy pt. Traktat św. Augustyna „De musica”. Dokonał także tłumaczenia tego dzieła na język polski[3]. W 1966 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim (temat rozprawy - Elementy antyczne w polskiej zagadce literackiej i ludowej)[1]. Był autorem ponad 150 prac naukowych i popularno-naukowych (np. Poeci nowołacińsscy Torunia, Toruń 1958, "Prace Wydziału Filologiczno-Historycznego Towarzystwa Naukowego w Toruniu, tom VII, zeszyt I[4],) oraz 70 monografii pomorskich chórów.

Pełnił funkcje prezesa toruńskich oddziałów Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego i Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Należał m.in. do Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Towarzystwa Bibliofilów im. J. Lelewela, Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej oraz Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Zasiadał w zarządzie Oddziału Pomorskiego Polskiego Związku Chórów i Orkiestr[1].

Pochowany na cmentarzu św. Jerzego w Toruniu. Jest patronem ulicy w Toruniu-Podgórzu.

Odznaczenia, nagrody i tytuły honorowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Witkowski Leon. archiwummuzyczne.pl. [dostęp 2019-03-12].
  2. ↑ Spuścizna docenta Leona Witkowskiego. archiwum.umk.pl. [dostęp 2019-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-13)].
  3. ↑ Kaczorowski Robert ks.. Recenzje i omówienia: "Św. Augustyna traktat "O muzyce". „Studia Gdańskie”. XV-XVI, s. 215-218, 2002-2003. 
  4. ↑ Nowak Zbigniew. "Poeci nowołacińscy Torunia", Leon Witkowski, redaktor naukowy: Bronisław Nadolski, Toruń 1958, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Towarzystwo Naukowe w Toruniu.... „Pamiętnik Literacki”. 51/1, s. 262-266, 1960. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Witkowski&oldid=68073400”