Leszek Giec

Leszek Giec
	; Leszek Giec (1947)
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1928 ; Sanok
Data i miejsce śmierci	30 października 2007 ; Katowice
Zawód, zajęcie	lekarz
Tytuł naukowy	prof. zw. dr hab.
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Leszek Adam Giec (ur. 18 maja 1928 w Sanoku, zm. 30 października 2007 w Katowicach) − polski kardiolog, pedagog, autor licznych prac naukowych, profesor. Uznawany za ojca śląskiej kardiologii.

Życiorys

Był synem Janiny z domu Dyba (1898-1972) i Tadeusza (1898-1985, żołnierz zawodowy Wojska Polskiego). Miał siostrę Danutę (zm. 1930)^[1].

W 1935 wraz z rodziną przeniósł się do Przemyśla i tam rozpoczął naukę w szkole podstawowej. W 1939 powrócił do Sanoka, gdzie w czasie II wojny światowej podczas okupacji niemieckiej do 1944 uczęszczał do szkoły handlowej Polnische Öffentliche Handelsschule^[2], zaś w 1947 zdał maturę w klasie o profilu matematyczno-fizycznym Państwowego Gimnazjum w Sanoku (w jego klasie był m.in. Zdzisław Beksiński)^[3]. W październiku tegoż roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej (dziś Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu). Jako student V r. był wolontariuszem w III Klinice Chorób Wewnętrznych, a od stycznia 1952 pracował jako młodszy asystent. Po uzyskaniu dyplomu (8 października 1952) kontynuował pracę w wymienionej klinice oraz równolegle pracował w Ośrodku Badań Lotniczo-Lekarskich^[4]

W październiku 1953 na prośbę prof. Kornela Gibińskiego przeniósł się do Bytomia gdzie rozpoczął pracę w III Klinice Chorób Wewnętrznych Śląskiej Akademii Medycznej oraz równolegle w Ośrodku Badań Lekarskich dla Ratowników Górniczych w Bytomiu (1953-1960). W 1954 r. uzyskał I stopień, a w 1957 r. – II stopień specjalisty z zakresu chorób wewnętrznych. Uchwałą Rady Wydziału Lekarskiego ŚAM otrzymał 4 maja 1960 stopień doktora medycyny, na podstawie wykonanej pod kierunkiem prof. Gibińskiego dysertacji Zmiany przestrzeni pozakomórkowej i ilości krążącego osocza w wysuszeniu termicznym.

Pod koniec 1960 r. przebywał na trzymiesięcznym stypendium MZiOS w Instytucie Higieny Pracy w Moskwie, gdzie przedstawił wyniki swoich badań nad wpływem wysokich temperatur na ustrój człowieka, w 1967 r. spędził sześć miesięcy na stypendium MZiOS i British Council w Instytucie Medycyny Tropikalnej w Londynie, gdzie brał udział w badaniach nad wpływem wysokich temperatur na metabolizm glikokortykoidów. Wyniki zaprezentował na posiedzeniu Angielskiego Towarzystwa Fizjologicznego i opublikował w „Journal of Physiology”^[5]. 23 października 1968 uzyskał na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy Wpływ wysuszenia cieplnego na gospodarkę wodno-elektrolitową człowieka stopień doktora habilitowanego medycyny w zakresie chorób wewnętrznych. W 1979 r. został mu przyznany tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1989 r. – profesora zwyczajnego. W latach 1993–1996 był członkiem Senatu ŚAM. W 1975 r. został powołany na stanowisko kierownika I Kliniki Kardiologii w Katowicach przy ul. Francuskiej; w 1977 r. klinika została przeniesiona do Centralnego Szpitala Górniczego w Katowicach-Ochojcu.

W 1978 r. rozpoczął starania o budowę Górnośląskiego Ośrodka Kardiologii z 400 łóżkami, pełnym zapleczem diagnostycznym i ambulatoryjnym. Decyzją wojewody katowickiego (1983) został powołany na stanowisko dyrektora powstającego ośrodka, który został oddany do użytku w 1986 r. Przekształcony następnie w Górnośląskie Centrum Medyczne w Katowicach-Ochojcu stał się dziełem życia Profesora i kuźnią kadr śląskiej kardiologii. Zarządzeniem Nr 90/2008 z dnia 24 września 2008 r. Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 7 Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach Górnośląskie Centrum Medyczne^[6] otrzymał imię Leszka Gieca. Wielu leczonych w tym Centrum pacjentów dawało publicznie wyraz szacunkowi dla prof. Gieca, z powodu jego ogromnej troski o pacjenta-człowieka^[7]. Był nie tylko sprawnym organizatorem, ale przede wszystkim lekarzem z powołania.

Główne problemy badawcze jakie podejmował, to: kliniczne aspekty diagnostyki wektokardiograficznej (lata 1960-1970), diagnostyka, farmakoterapia i elektroterapia zaburzeń rytmu serca, elektrofizjologia kliniczna, elektroterapia serca i ablacja mięśnia sercowego, choroba niedokrwienna serca (problemy epidemiologiczne i kliniczne), prewencja nagłego zgonu sercowego u chorych z chorobą niedokrwienną serca i arytmiami komorowymi (kierownictwo badań wieloośrodkowych), opracowanie wskazań i ocena wyników kardiochirurgicznego leczenia choroby niedokrwiennej serca u chorych z niską frakcją wyrzutową lewej komory (badania prowadzone wspólnie z I Kliniką Kardiochirurgii w Katowicach)

Był autorem lub współautorem ponad dwustu prac oryginalnych, trzydziestu poglądowych, redaktorem i współautorem trzech wydawnictw książkowych^[8]^[9]^[10] oraz ponad dwudziestu rozdziałów w innych wydawnictwach książkowych. Jako promotor 15 przewodów doktorskich, w okresie jego kierowania kliniką kardiologii, nadzorował nadanie stopni naukowych doktora habilitowanego nauk medycznych w tym pracownikom swojego Centrum, takim jak: prof. dr hab. med. Tadeusz Mandecki, prof. dr hab. med. Maria Trusz-Gluza, dr hab. med. Janusz Drzewiecki, prof. dr hab. med. Zbigniew Gąsior, dr hab. med. Zbigniew Ciemniewski.

Ojciec dwóch córek, obie zostały lekarkami.

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1998)^[11]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1988)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
Złoty Krzyż Zasługi (1975)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983)
Medal Polskiego Towarzystwa Lekarskiego „Gloria Medicinae” (1992)^[12]
Śląska Nagroda Imienia Ligonia (1996)
„Platynowe Laury Kompetencji i Umiejętności” (1997, wyróżnienie Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach)

Przypisy

↑ Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 350 (poz. 74).
↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 317. ISBN 83-903469-0-7.
↑ Absolwenci. [dostęp 2013-10-07].
↑ Historia GOBL-L. [dostęp 2013-10-07].
↑ Collins, K. J., Few, J. D., Forward, T.J. & Giec, L.A.. Stimulation of Adrenal Glucocorticoid Secretion in Man by Raising the Body Temperature. „The Journal of Physiology”. 202, s. 645-661, June 1969.
↑ SPSK Nr 7 SUM Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. L. Gieca. [dostęp 2013-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)].
↑ Dr n. med. Bogusław M. Grzegorzewski: Warto było kiedyś wejść do gabinetu Profesora.... [dostęp 2013-10-11].
↑ Leszek Giec, Maria Trusz-Gluza: Choroba niedokrwienna serca. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 444. ISBN 83-200-2262-2.
↑ Giec Leszek: Leczenie choroby niedokrwiennej serca. Via Medica, 2000, s. 250. ISBN 83-725-8021-9.
↑ red. Giec L., Herman Z.S.: Farmakoterapia chorób układu sercowo-naczyniowego. PZWL, 1987, s. 328. ISBN 83-200-1196-5.
↑ M.P. z 1998 r. nr 42, poz. 596
↑ Kawalerowie Medalu Gloria Medicinae. [dostęp 2013-10-07].

Bibliografia

Jerzy Dyrda: Słownik medycyny i farmacji Górnego Śląska: opracowanie zbiorowe. Biograficzny (A-Z). Śląska Akademia Medyczna, 2000, s. 112–113.
Alfred Puzio: Biogram na stronie Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska. [dostęp 2013-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-09)].
Biogram na stronie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. ptkardio.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)].
Krystyna Kajdan: Wspomnienie o ś.p. prof. Leszku Giecu. [dostęp 2013-10-11].
prof. dr hab. n med. Maria Trusz Gluza, prof. dr hab. n med. Zbigniew Gąsior: Nasz Patron. [dostęp 2013-10-11].
Judyta Watoła: Szpital dobrego doktora ma 25 lat. Gazeta Wyborcza 24.09.2011. [dostęp 2013-10-11].
Red. Teresa Białek i Ewa Pawłowska.: Profesor Leszek Giec. Współtwórca kardiologii na Śląsku. Człowiek wielkiego serca. Prace CDDMiF nr 15, 2009. [dostęp 2013-10-11].
Judyta Watoła: Popiersie kardiologa odsłonięte po raz drugi. gazeta.pl, 19 maja 2010. [dostęp 2013-10-10].

[1] Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 350 (poz. 74).

[2] Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 317. ISBN 83-903469-0-7.

[3] Absolwenci. [dostęp 2013-10-07].

[4] Historia GOBL-L. [dostęp 2013-10-07].

[5] Collins, K. J., Few, J. D., Forward, T.J. & Giec, L.A.. Stimulation of Adrenal Glucocorticoid Secretion in Man by Raising the Body Temperature. „The Journal of Physiology”. 202, s. 645-661, June 1969.

[6] SPSK Nr 7 SUM Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. L. Gieca. [dostęp 2013-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)].

[7] Dr n. med. Bogusław M. Grzegorzewski: Warto było kiedyś wejść do gabinetu Profesora.... [dostęp 2013-10-11].

[8] Leszek Giec, Maria Trusz-Gluza: Choroba niedokrwienna serca. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 444. ISBN 83-200-2262-2.

[9] Giec Leszek: Leczenie choroby niedokrwiennej serca. Via Medica, 2000, s. 250. ISBN 83-725-8021-9.

[10] red. Giec L., Herman Z.S.: Farmakoterapia chorób układu sercowo-naczyniowego. PZWL, 1987, s. 328. ISBN 83-200-1196-5.

[11] M.P. z 1998 r. nr 42, poz. 596

[12] Kawalerowie Medalu Gloria Medicinae. [dostęp 2013-10-07].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]