Ligia Urniaż-Grabowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ligia Urniaż-Grabowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 25 września 1937
Warszawa
Data i miejsce śmierci 23 listopada 2017
Warszawa
Senator IV kadencji
Okres od 20 października 1997
do 18 października 2001
Przynależność polityczna Akcja Wyborcza Solidarność
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Multimedia w Wikimedia Commons

Ligia Teresa Urniaż-Grabowska (ur. 25 września 1937 w Warszawie, zm. 23 listopada 2017[1] tamże[2]) – polska lekarka, działaczka opozycji demokratycznej w PRL, senator IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Córka Zdzisława i Marty[2]. Ukończyła studia na Akademii Medycznej w Warszawie w 1965. Pracowała w zawodzie lekarza m.in. Nowym Dworze Mazowieckim i Legionowie. Od 1980 współtworzyła struktury Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w tych miastach. Przewodniczyła komisji zakładowej związku z legionowskim zakładzie opieki zdrowotnej, była delegatem na wojewódzki zjazd delegatów Regionu Mazowsze NSZZ „S”. W listopadzie 1981 została pobita przez tzw. nieznanych sprawców. Po wprowadzeniu stanu wojennego do lutego 1982 ukrywała się w Warszawie. W czerwcu 1982 została aresztowana, następnie wraz z córką internowana w Darłówku. Zwolniono ją w grudniu tegoż roku. Podjęła współpracę z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. W ramach działalności opozycyjnej zajmowała się organizacją pomocy medycznej dla więźniów politycznych, interwencjami do władz, rozdziałem leków dla ukrywających się opozycjonistów, a także kolportowaniem wydawnictw drugiego obiegu. Opiekowała się Barbarą Sadowską po zabójstwie jej syna Grzegorza Przemyka, z ramienia episkopatu Polski obserwowała proces zabójców księdza Jerzego Popiełuszki w Toruniu.

Po reaktywacji związku od 1990 do 1998 wchodziła w skład zarządu Regionu Mazowsze „Solidarności”, zasiadała też w prezydium regionalnej Sekcji Służby Zdrowia NSZZ „S”. Była radną miejską, a w 1997 wiceprezydentem Legionowa. Współtworzyła Ligę Krajową. W wyborach w 1997 uzyskała mandat senatora z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność w województwie skierniewickim. W wyborach w 2001 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję z listy Bloku Senat 2001 jako przedstawiciel Ruchu Społecznego AWS w okręgu płockim. W 2002 powróciła do praktyki lekarskiej.

W wyborach w 2006 kandydowała do sejmiku mazowieckiego z listy Wspólnoty Samorządowej Województwa Mazowieckiego. Pozostała członkinią władz stowarzyszenia Liga Krajowa, zasiadała także w radzie Fundacji Młodej Polonii.

W 2008 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3], a w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności[4]. Wyróżniona tytułem honorowego obywatela Brzezin.

28 listopada 2017 została pochowana na cmentarzu w Chotomowie[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nie żyje była senator, zasłużona działaczka „Solidarności”. niezalezna.pl, 23 listopada 2017. [dostęp 2017-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].
  2. ↑ a b Ligia Urniaż-Grabowska. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 sierpnia 2008 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2009 r. nr 17, poz. 223).
  4. ↑ Postanowienie nr rej. 401/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 sierpnia 2016 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2016 r. poz. 1041).
  5. ↑ Zmarła Ligia Urniaż-Grabowska – była wiceprezydent Legionowa. gazetapowiatowa.pl, 28 listopada 2017. [dostęp 2017-11-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ligia_Urniaż-Grabowska&oldid=63043063”