Ligia Urniaż-Grabowska
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 września 1937 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 23 listopada 2017 Warszawa | |
| Senator IV kadencji | ||
| Okres | od 20 października 1997 do 18 października 2001 | |
| Przynależność polityczna | Akcja Wyborcza Solidarność | |
| Odznaczenia | ||
 
| ||
Ligia Teresa Urniaż-Grabowska (ur. 25 września 1937 w Warszawie, zm. 23 listopada 2017[1] tamże) – polska lekarka, działaczka opozycji demokratycznej w PRL, senator IV kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Zdzisława i Marty. Ukończyła studia na Akademii Medycznej w Warszawie w 1965. Pracowała w zawodzie lekarza m.in. Nowym Dworze Mazowieckim i Legionowie. Od 1980 współtworzyła struktury „Solidarności” w tych miastach. Przewodniczyła komisji zakładowej związku z legionowskim ZOZ-ie, była delegatem na WZD Regionu Mazowsze NSZZ „S”. W listopadzie 1981 została pobita przez tzw. nieznanych sprawców. Po wprowadzeniu stanu wojennego do lutego 1982 ukrywała się w Warszawie. W czerwcu 1982 została aresztowana, następnie wraz z córką internowana w Darłówku. Zwolniono ją w grudniu tegoż roku. Podjęła współpracę z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom. W ramach działalności opozycyjnej zajmowała się organizacją pomocy medycznej dla więźniów politycznych, interwencjami do władz, rozdziałem leków dla ukrywających się opozycjonistów, a także kolportowaniem wydawnictw drugiego obiegu. Opiekowała się Barbarą Sadowską po zabójstwie jej syna Grzegorza Przemyka, z ramienia episkopatu Polski obserwowała proces zabójców księdza Jerzego Popiełuszki w Toruniu.
Po reaktywacji związku od 1990 do 1998 wchodziła w skład zarządu Regionu Mazowsze „Solidarności”, zasiadała też w prezydium regionalnej Sekcji Służby Zdrowia NSZZ „S”. Była radną miejską, a w 1997 wiceprezydentem Legionowa. Współtworzyła Ligę Krajową. W wyborach w 1997 uzyskała mandat senatora z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność w województwie skierniewickim. W wyborach w 2001 bez powodzenia ubiegała się o reelekcję z listy Bloku Senat 2001 jako przedstawiciel Ruchu Społecznego AWS w okręgu płockim. W 2002 powróciła do praktyki lekarskiej.
W wyborach w 2006 kandydowała do sejmiku mazowieckiego z listy Wspólnoty Samorządowej Województwa Mazowieckiego. Pozostała członkinią władz stowarzyszenia Liga Krajowa, zasiadała także w radzie Fundacji Młodej Polonii.
W 2008 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2], a w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności[3]. Wyróżniona tytułem honorowego obywatela Brzezin.
28 listopada 2017 została pochowana na cmentarzu w Chotomowie[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie żyje była senator, zasłużona działaczka „Solidarności”. niezalezna.pl, 23 listopada 2017. [dostęp 2017-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-23)].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 sierpnia 2008 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2009 r. nr 17, poz. 223).
- ↑ Postanowienie nr rej. 401/2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 sierpnia 2016 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2016 r. poz. 1041).
- ↑ Zmarła Ligia Urniaż-Grabowska – była wiceprezydent Legionowa. gazetapowiatowa.pl, 28 listopada 2017. [dostęp 2017-11-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie brzeziny.pl. [dostęp 2017-11-24].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2017-11-24].
- Absolwenci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Działacze Ligi Krajowej
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Ludzie związani z Brzezinami
- Ludzie związani z Legionowem
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Porozumienia Centrum
- Polscy lekarze
- Polscy radni rad gmin
- Senatorowie III Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1937
- Zmarli w 2017
