Linia kolejowa Szawle – Kretynga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Szawle – Kretynga
Dane podstawowe
Zarządca

LTG Infra

Długość

141,4 km

Rozstaw szyn

1520 mm

Historia
Rok otwarcia

1871, 1926, 1932

Linia kolejowa Szawle – Kretynga – linia kolejowa na Litwie łącząca stację Szawle ze stacją Kretynga.

Linia na całej długości jest niezelektryfikowana. Liczba torów jest zmienna i wynosi na poszczególnych odcinkach:

  • Szawle – Kužiai - linia dwutorowa
  • Kužiai – podg. 248,2 km - linia jednotorowa
  • podg. 248,2 km – Raudėnai - linia dwutorowa
  • Raudėnai – podg. 278,6 km - linia jednotorowa
  • podg. 278,6 km – Lieplaukė - linia dwutorowa
  • Lieplaukė – Kūlupėnai - linia jednotorowa
  • Kūlupėnai – podg. 344,6 km - linia dwutorowa
  • podg. 344,6 km – Kretynga - linia jednotorowa

Historia[edytuj | edytuj kod]

Odcinek Szawle – Kužiai powstał w 1871 jako część drogi żelaznej libawsko-romeńskiej[1]. Początkowo linia leżała w Imperium Rosyjskim, w 1918 znalazła się w granicach Litwy.

Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości, przebieg linii kolejowych odziedziczony po zaborcach, nie był przystosowany do granic nowego państwa. Linia przebiegająca wzdłuż wybrzeża Bałtyku nie miała bezpośredniego połączenia z resztą kraju i transporty nad morze m.in. ze stołecznego Kowna, musiały przejeżdżać przez Łotwę. Problem ten narósł szczególnie po przyłączeniu w 1923 do Litwy portu w Kłajpedzie. Dlatego postanowiono wybudować linię łączącą stację Kužiai dawnej kolei libawsko-romeńskiej ze stacją Kretynga linii Lipawa - Kłajpeda[2].

W 1926 wybudowano odcinek Kužiai - Telsze. Następnie prace zostały wstrzymane. Pozostałą część linii z Telsz do Kretyngi wybudowano w latach 1930-1932. 29 października 1932 na stacji Kretynga miało miejsce uroczyste otwarcie linii z udziałem najważniejszych osób w państwie, na czele z prezydentem Antanasem Smetoną i premierem Juozasem Tūbelisem[2].

W latach 1940 - 1991 linia leżała w Związku Sowieckim. Od 1991 ponownie znajduje się w granicach niepodległej Litwy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Omole, pow. szawelski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 531.
  2. a b Tarpukario Palanga dvelkusi Kretingos geležinkelio stotis. bernardinai.lt. [dostęp 2022-05-12]. (lit.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]