55°56′N 23°19′E/55,933333 23,316667Szawle
| |||||
 Katedra pw. Świętych Piotra i Pawła | |||||
| |||||
| Państwo |  Litwa
| ||||
| Okręg |  szawelski
| ||||
| Burmistrz | Arturas Visockas | ||||
| Powierzchnia | 81 km² | ||||
| Populacja (2015) • liczba ludności • gęstość |
113 100[1] 1396,3 os./km² | ||||
| Nr kierunkowy | 41 | ||||
| Kod pocztowy | LT-76295 | ||||
| Tablice rejestracyjne | S | ||||
Położenie na mapie Litwy   Szawle | |||||
| 55°56′N 23°19′E/55,933333 23,316667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Litwa, Łotwa i Estonia
| |||||
Szawle (lit. Šiauliai wymowa, żmudz. Šiaulē) – miasto na Litwie, na wschód od Kłajpedy, najludniejsze miasto na Żmudzi, pow. 81 km², 113,1 tys. mieszkańców w 2011 roku[1] (czwarte pod względem liczby mieszkańców w tym kraju), stolica okręgu szawelskiego.
Ośrodek przemysłowy, kulturalny i naukowy. W mieście renesansowy kościół – od 1997 katedra pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła – jedna z największych budowli sakralnych na Litwie. W latach 80. XX w. postawiono też z okazji 750-lecia zwycięskiej dla Żmudzinów bitwy z rycerzami zakonu kawalerów mieczowych (1236) 21–metrowy Pomnik Łucznika (Strzelca), który służy również jako zegar słoneczny.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa Šiauliai wywodzona jest od litewskiego słowa šaulys, oznaczającego strzał. Jak mówi legenda w zamierzchłych wiekach na brzegu pobliskiego jeziora Talšos znajdowała się osada myśliwych polujących w okolicznych lasach na dzikie zwierzęta i ptactwo. Nazwa Šiauliai pojawiła się ponownie przy okazji wspomnianej wyżej bitwy w 1286, wzmiankowana następnie w 1524. W latach 1413–1795 Szawle były stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego.
Prawa miejskie Szawle uzyskały w 1569, a w 1589 ustanowiono tam tzw. „ekonomię królewską”, tzn. cały dochód miasta przeznaczony był na utrzymanie króla. Aż do III rozbioru Polski w 1795 była ona największą ekonomią królewską w Wielkim Księstwie Litewskim. W 1791 król Stanisław August Poniatowski potwierdził prawa miejskie Szawli.
W Szawlach rozpoczęły się działania insurekcji kościuszkowskiej (1794) na ziemiach Rzeczypospolitej. W dniu 8 lipca 1831 roku miejsce nieudanego ataku wojsk polskich pod dowództwem gen. Antoniego Giełguda na garnizon rosyjski. W powstaniu listopadowym w 1830 i powstaniu styczniowym w 1863 brali również udział mieszkańcy ziemi szawelskiej. W powstaniu listopadowym rozegrała się tu bitwa, w której walczyła Emilia Plater.
W 1851 powstało tu Gimnazjum w Szawlach, będące jedną z najstarszych szkół średnich na Żmudzi. W 1897 roku Szawle były największym miastem żmudzkim. W okresie międzywojennym wraz z całą Żmudzią w granicach Republiki Litewskiej.
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Częstochowa, Polska
Chmielnicki, Ukraina
Omaha, Stany Zjednoczone
Baranowicze, Białoruś
Fredericia, Dania
Jełgawa, Łotwa
Kaliningrad, Rosja
Kristianstad, Szwecja
Parnawa, Estonia
Etten-Leur, Holandia
Teterow, Niemcy
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Szawlach
- Góra Krzyży
- Synagoga w Szawlach
- Kościół św. Jerzego w Szawlach
- Cerkiew Świętych Piotra i Pawła w Szawlach
- Cmentarz "Mała Rossa"
- Molenna Zaśnięcia Matki Bożej w Szawlach
Urodzeni w Szawlach[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Ryszard Juszkiewicz – porucznik administracji Wojska Polskiego, urzędnik, pisarz i tłumacz, ofiara zbrodni katyńskiej[2].
- Jan Truskowski (ur. 26 marca 1895, zm. 1940 w Kalininie) – podkomisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wstępne dane ze spisu powszechnego zakończonego 9 maja 2011 roku: Statistikos Departamentas (lit.). [dostęp 16-05-2011].
- ↑ BETA Księgi Cmentarne, ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2018-10-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Szawle w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
