Przejdź do zawartości

Longin (Tomić)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Longin
Ljubomir Tomić
Biskup zwornicko-tuzlański
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1893
Felnac

Data i miejsce śmierci

25 sierpnia 1977
monaster Tavna

Biskup zwornicko-tuzlański
Okres sprawowania

1955–1977

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia zwornicko-tuzlańska

Śluby zakonne

1919

Diakonat

1919

Prezbiterat

1938

Nominacja biskupia

1951

Chirotonia biskupia

1 czerwca 1951

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 czerwca 1951

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Wincenty II

Longin, imię świeckie Ljubomir Tomić (ur. 29 kwietnia 1893 w Felnaku, zm. 25 sierpnia 1977 w monasterze Tavna) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Timotija i Misirki Tomiciów. Po ukończeniu szkoły podstawowej wstąpił jako posłusznik do monasteru Grgeteg. Wieczyste śluby mnisze złożył w 1919 przed przełożonym klasztoru archimandrytą Danielem. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona przez biskupa temesvarskiego Jerzego. Będąc już mnichem, ukończył świecką szkołę średnią, seminarium duchowne w Bitoli, a następnie studia teologiczne na Uniwersytecie Belgradzkim[1].

W 1938, gdy posiadał już wyższe wykształcenie teologiczne, przyjął święcenia kapłańskie z rąk patriarchy Serbii Gabriela V. Ten sam hierarcha nadał mu godność archimandryty. Archimandryta Longin nie wrócił do monasteru Grgeteg, ale został ekonomem seminarium duchownego w Sremskich Karlovcach, następnie ekonomem przy rezydencji patriarszej w Belgradzie i przełożonym monasteru Mala Ravanica (Vrdnik)[1]. Po zajęciu Jugosławii przez III Rzeszę archimandryta Longin wywiózł z klasztoru relikwie świętych Stefana Štiljanovicia, cara Stefana Urosza V oraz księcia Łazarza Hrebeljanovicia i przeniósł je do soboru św. Michała Archanioła w Belgradzie[1].

W 1951 został nominowany na biskupa zahumsko-hercegowińskiego i 1 czerwca tego samego roku przyjął chirotonię biskupią. Na katedrze tej pozostał przez cztery lata. Wzniósł szereg nowych cerkwi, zwracał uwagę na poziom wykształcenia duchowieństwa. W 1955 został ordynariuszem eparchii zwornicko-tuzlańskiej, na której działał w podobnym duchu. Zmarł w 1977 i został pochowany w monasterze Tavna[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvatesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s.288.