Louis Quilico
 Louis Quilico, 1994 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Louis Quilico (ur. 14 stycznia 1925 w Montrealu[1][2][3], zm. 15 lipca 2000 w Toronto[1][3]) – kanadyjski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jako dziecko był chórzystą w katedrze św. Jakuba w Montrealu, lekcje śpiewu pobierał u Franka Rowego[2]. W latach 1947–1948 uczył się w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie u Teresy Pediconi i Riccardo Stracciariego[2]. Od 1948 do 1952 roku studiował w konserwatorium w Montrealu u Martiala Singhera oraz Liny Pizzalongo (1925–1991), którą poślubił w 1949 roku[2]. W latach 1952–1955 uczył się w Mannes College w Nowym Jorku[1][2]. Na scenie zadebiutował w 1954 roku w Opera Guild w Montrealu rolą Rangoniego w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego[1][2].
W 1955 roku rolą Germonta w Traviacie debiutował na deskach New York City Opera[1][2]. W 1959 roku po raz pierwszy wystąpił w Europie, wykonując tytułową rolę w Il duca d’Alba Gaetano Donizettiego na festiwalu w Spoleto[2]. Od 1960 do 1963 roku występował w londyńskim Covent Garden Theatre[2]. W 1962 roku wystąpił w tytułowej roli w Rigoletcie Giuseppe Verdiego w moskiewskim Teatrze Bolszoj, a w 1963 roku jako Rodrigo w Don Carlosie w Opéra de Paris[2]. W 1972 roku debiutował na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera jako Golaud w Peleasie i Melisandzie Claude’a Debussy’ego[1][2].
Ceniony był jako wykonawca barytonowych partii dramatycznych w operach Giuseppe Verdiego[1]. Jego popisową była główna rola w Rigoletcie, którą zagrał ponad 500 razy[2][3]. Wystąpił w prapremierowych przedstawieniach Pacem in terris (1963) i La mère coupable (1966) Dariusa Milhauda oraz Les coeurs de la matière (1965) André Joliveta[3]. Wykładał na Uniwersytecie w Toronto (1970–1987) i McGill University w Montrealu (1987–1990)[2][3]. Towarzysz Orderu Kanady (1974)[2][3].
Jego synem był Gino Quilico, również śpiewak operowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 264–265. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2898. ISBN 0-02-865530-3.
- ↑ a b c d e f g The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 395. ISBN 978-0-19-533765-5.