Luca Fusi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luca Fusi
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1963
Lecco

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1981–1986 Calcio Como 125 (5)
1986–1988 UC Sampdoria 60 (0)
1988–1990 SSC Napoli 60 (2)
1990–1994 Torino FC 119 (1)
1994–1995 Juventus F.C. 10 (0)
1995–1997 AC Lugano 20 (0)
W sumie: 394 (8)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1988–1992  Włochy 8 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1997–2003 Atalanta BC (juniorzy)
2005–2007 AC Cesena (juniorzy)
2007–2008 A.C. Bellaria Igea Marina
2008– Real Marcianise Calcio
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Luca Fusi (ur. 7 czerwca 1963 w Lecco) – były włoski piłkarz. Występował na pozycji pomocnika. Obecnie jest trenerem trzecioligowego Realu Marcianise.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Fusi profesjonalną karierę rozpoczynał w sezonie 1981/1982 w pierwszoligowym Calcio Como. W debiutanckim sezonie rozegrał dwa spotkania. Na koniec rozgrywek zajął z zespołem szesnastą pozycję w lidze i spadł z nim do drugiej ligi. Na zapleczu ekstraklasy szybko stał się podstawowym graczem Como. W 1984 roku po zajęciu drugiego miejsca w Serie B, powrócił z klubem do najwyższej klasy rozgrywkowej. W sumie w Como spędził pięć lat. W tym czasie rozegrał tam 125 ligowych spotkań i zdobył 5 bramek.

W 1986 roku przeszedł do innego pierwszoligowca - Sampdorii. W pierwszym sezonie gry dla tego klubu, zajął w z nim szóstą pozycję w lidze. W następnym sezonie wraz z Sampdorią uplasował się na czwartej pozycji w Serie A, a także zdobył Puchar Włoch. W drużynie z Genui grał przez dwa lata. Łącznie wystąpił tam w 60 ligowych meczach.

W 1988 roku przeniósł się do SSC Napoli. W debiutanckim sezonie 1988/1989 został triumfatorem Pucharu UEFA, a także wicemistrzem Włoch. W 1990 roku po raz pierwszy w karierze sięgnął po mistrzostwo Włoch. W Napoli spędził dwa sezony, w ciągu których wystąpił tam w lidze 60 razy i strzelił 2 gole.

Latem 1990 roku podpisał kontrakt z Torino FC. W 1992 roku jego klub dotarł do finału Pucharu UEFA, w którym uległ w dwumeczu Ajaxowi Amsterdam. Rok później wywalczył z Torino Puchar Włoch. Łącznie rozegrał tam 119 spotkań i zdobył jedną bramkę.

W 1994 zdecydował się odejść do rywala zza miedzy - Juventusu. W tym klubie pełnił jednak rolę rezerwowego. Przez cały sezon zagrał tam w dziesięciu ligowych meczach, a po jego zakończeniu odszedł z klubu.

W 1995 roku trafił do szwajcarskiego AC Lugano. Tam spędził dwa sezony. W sumie rozegrał tam 20 spotkań. W 1997 roku zakończył karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1981/82 Calcio Como Włochy  Serie A 2 0
1982/83 Calcio Como Włochy  Serie B 26 0
1983/84 Calcio Como Włochy  Serie B 37 3
1984/85 Calcio Como Włochy  Serie A 30 1
1985/86 Calcio Como Włochy  Serie A 30 1
1986/87 UC Sampdoria Włochy  Serie A 30 0
1987/88 UC Sampdoria Włochy  Serie A 30 0
1988/89 SSC Napoli Włochy  Serie A 31 0
1989/90 SSC Napoli Włochy  Serie A 29 2
1990/91 Torino FC Włochy  Serie A 31 0
1991/92 Torino FC Włochy  Serie A 31 1
1992/93 Torino FC Włochy  Serie A 31 0
1993/94 Torino FC Włochy  Serie A 26 0
1994/95 Juventus F.C. Włochy  Serie A 10 0
1995/96 AC Lugano Szwajcaria  Axpo Super League 8 0
1996/97 AC Lugano Szwajcaria  Axpo Super League 12 0

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Fusi jest byłym Włoch. Zadebiutował w niej 31 marca 1988 w meczu z Jugosławią, zmieniając na boisku Luigiego de Agostiniego. Został powołany na Mistrzostwa Europy w 1988 roku, jednak nie rozegrał na nich żadnego spotkania. Łącznie w drużynie narodowej wystąpił osiem razy.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery został trenerem. Był szkoleniowcem młodzieżowych drużyn Atalanty BC. Trenował także juniorów AC Ceseny. W 2007 roku został trenerem pierwszej drużyny A.C. Bellaria Igea Marina. Pracował tam przez rok, a od 2008 roku jest szkoleniowcem Realu Marcianise.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]