Lucas Pouille
_(35379257203).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1994 |
| Wzrost |
185 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2012 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Trener |
Thierry Ascione, Nicolas Renavand |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
5 |
| Najwyżej w rankingu |
10 (19 marca 2018) |
| Australian Open |
SF (2019) |
| Roland Garros |
3R (2017, 2018) |
| Wimbledon |
QF (2016) |
| US Open |
QF (2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
79 (11 kwietnia 2016) |
| Australian Open |
SF (2016) |
| Roland Garros |
2R (2015) |
| Wimbledon |
1R (2015, 2016) |
| US Open |
2R (2015) |
| Strona internetowa | |
Lucas Pouille (ur. 23 lutego 1994 w Grande-Synthe) – francuski tenisista, zdobywca Pucharu Davisa 2017.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako junior, najwyżej klasyfikowany był na 23. miejscu w rankingu ITF.
W lutym 2009 roku zadebiutował w gronie seniorów, a na koniec 2012 zdobył swoje dwa pierwsze tytuły w singlu. W styczniu 2013, dzięki otrzymaniu dzikiej karty, wystąpił w kwalifikacjach Australian Open, dochodząc w nich do 2 rundy. Niecały miesiąc później zadebiutował w turnieju głównym imprezy rangi ATP World Tour, przegrywając w 1 rundzie Open Sud de France z Viktorem Troickim 4:6, 5:7.
W maju 2013 roku wystąpił w drabince głównej French Open – po pokonaniu Alexa Kuznetsova, uległ w 2 rundzie Grigorowi Dimitrowowi 1:6, 6:7(4), 1:6. Po swoim debiucie w turnieju wielkoszlemowym, awansował na 261. miejsce w rankingu ATP. Na koniec 2014 roku odnotował trzecią rundę turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu, przegrywając z Rogerem Federerem 4:6, 4:6. Rok 2014 zakończył na 133. miejscu w rankingu ATP.
Na początku 2015 roku najpierw pomyślnie przeszedł kwalifikacje, a następnie pokonał w turnieju głównym Michaela Venusa i Alberta Ramosa-Viñolasa i odnotował półfinał w Auckland. Jako zwycięzca kwalifikacji, dotarł do półfinału w Hamburgu. Na koniec roku doszedł do ćwierćfinału turniejów w Petersburgu i Moskwie. Rok 2015 zakończył na 78. miejscu w rankingu ATP.
Na początku 2016 roku wystąpił w Brisbane, gdzie pokonał Yoshihita Nishiokę i Davida Goffina, a w ćwierćfinałowym spotkaniu uległ Milosowi Raoniciowi. Grając w parze z Adrianem Mannarinem, osiągnął półfinał gry podwójnej podczas Australian Open. W tym sezonie miał miejsce pierwszy finał Francuza w rozgrywkach ATP World Tour, podczas turnieju w Bukareszcie, w którym uległ Fernandowi Verdasce. Pierwszy singlowy tytuł Francuz wywalczył w Metzu, po finale z Dominicem Thiemem. Podczas Wimbledonu i US Open awansował do ćwierćfinałów. W sezonie 2016 zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa.
W sezonie 2017 Francuz awansował do czterech finałów, z których w trzech triumfował. Wygrał tytuły na każdej nawierzchni, najpierw na cegle w Budapeszcie, potem na trawie w Stuttgarcie i na podłożu twardym w hali w Wiedniu. W finale w stolicy Austrii pokonał Jo-Wilfrieda Tsongę, z którym przegrał w lutym finał zawodów w Marsylii. W listopadzie wystąpił w finale Pucharu Davisa przeciwko Belgii. Mecz otwierający rywalizację przegrał z Davidem Goffinem, natomiast wygrał spotkanie decydujące o tytule ze Steve’em Darcisem 6:3, 6:1, 6:0, przyczyniając się do pierwszego tytułu reprezentacji w zawodach od 2001 roku[1].
Podczas sezonu 2018 Pouille awansował do trzech singlowych finałów, w jednym triumfując, w lutym w Montpellier. Kolejny sezon zakończył bez singlowego tytułu, natomiast awansował do półfinału Australian Open.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 10. miejscu (19 marca 2018), natomiast w zestawieniu deblistów na 79. pozycji (11 kwietnia 2016).
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (5–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 25 kwietnia 2016 | Bukareszt | Ceglana |  Fernando Verdasco
|
3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 25 września 2016 | Metz | Twarda (hala) |  Dominic Thiem
|
7:6(5), 6:2 |
| Finalista | 2. | 26 lutego 2017 | Marsylia | Twarda (hala) |  Jo-Wilfried Tsonga
|
4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 30 kwietnia 2017 | Budapeszt | Ceglana |  Aljaž Bedene
|
6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 18 czerwca 2017 | Stuttgart | Trawiasta | Feliciano López
|
4:6, 7:6(5), 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 29 października 2017 | Wiedeń | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga
|
6:1, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 11 lutego 2018 | Montpellier | Twarda (hala) | Richard Gasquet
|
7:6(2), 6:4 |
| Finalista | 3. | 25 lutego 2018 | Marsylia | Twarda (hala) |  Karen Chaczanow
|
5:7, 6:3, 5:7 |
| Finalista | 4. | 3 marca 2018 | Dubaj | Twarda | Roberto Bautista-Agut
|
3:6, 4:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wirtualna Polska Media, Puchar Davisa: dziesiąty tytuł Francji. Lucas Pouille bohaterem finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 listopada 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2016-01-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2016-01-23] (ang.).