Przejdź do zawartości

Ludwik Młynek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Młynek
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1864
Siercza

Data i miejsce śmierci

28 sierpnia 1941
Siercza

Miejsce spoczynku

Wieliczka

Rodzice

Wojciech Młynek, Regina Stolarczyk

Małżeństwo

Anna Oprych

Ludwik Młynek (ur. 19 sierpnia 1864 w Sierczy pod Wieliczką, zm. 28 sierpnia 1941 w Sierczy) – polski etnograf, folklorysta, pisarz, poeta, nauczyciel, pedagog, założyciel oddziałów Towarzystwa Ludoznawczego w Buczaczu i Tarnowie, profesor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ludwik Młynek urodził się w małej wiosce niedaleko Wieliczki. Wraz z rodziną mieszkał na „Młynkówce” w Sierczy. Jego ojcem był kmieć Wojciech Młynek, świadek rzezi galicyjskiej, a matką Regina Młynek z domu Stolarczyk. Ludwik był ich ostatnim dzieckiem. Jego przodkiem był Maciej Młynek, który wraz z najbliższymi przybył do wsi z Łańcuta, na polecenie księcia Lubomirskiego. Według legendy król Kazimierz Wielki jemu „wzgórze świerskie ofiarował z borem, miał je wkrótce wykarczować i ozdobić dworem”.

Od 10 roku życia Ludwik Młynek uczył się w wielickiej szkole „na Bednarce”, a następnie w tamtejszej szkole wydziałowej. W latach 1880–1888 uczęszczał do Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, najstarszej szkole w Polsce, mającej wówczas wysoką renomę. Po studiach, miał otrzymać tytuł profesora filologii porównawczej na Uniwersytecie Jagiellońskim (gdzie się wcześniej uczył), jednak katedry nie otrzymał, a rozstrzygającym argumentem miało być chłopskie pochodzenie Ludwika. W międzyczasie 6 października 1889 r. ożenił się z córką sołtysa Sierczy, Anną Oprych. Pracował kolejno w gimnazjach: w Wadowicach, Krakowie (c.k. III Gimnazjum[1]), Buczaczu[1], w szkole realnej w Tarnowie[2], Łańcucie, skąd wrócił do Sierczy. Po powrocie rozpoczął pracę w nowym wielickim gimnazjum.

18 grudnia 1897 w Buczaczu zagaił pierwsze zgromadzenie zawiązanego buczackiego oddziału Towarzystwa ludoznawczego we Lwowie[3]. Był sekretarzem Towarzystwa św. Wincentego a Paulo w Buczaczu[4].

Pisał poematy, wiersze i książki.

Wraz z żoną doczekali się dwanaściorga dzieci, z czego pięcioro zmarło (troje w dzieciństwie, a dwoje w wieku starszym), w niewyjaśnionych okolicznościach, natomiast wieku dojrzałego dożyło siedmioro – sześć córek oraz syn Tadeusz, botanik, profesor Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie.

Ludwik Młynek zmarł podczas okupacji hitlerowskiej 28 sierpnia 1941 roku. Wraz z żoną (zmarłą w 1955 r.) został pochowany na cmentarzu w Wieliczce.

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rozmaitości. Mianowania i przeniesienia. „Muzeum”. R. XII, zeszyt 8–9, s. 631, 1896.
  2. Mianowania i przeniesienia. „Muzeum”. R. XIV, zeszyt 8–9, s. 674, 1898.
  3. Listy z kraju. Buczacz. „Kurjer Lwowski”. 355, s. 1, 23 grudnia 1897.
  4. Listy z kraju. Buczacz. „Kurjer Lwowski”. 21, s. 4–5, 21 stycznia 1898.
  5. Ludwik Młynek, Narzecze wilamowickie, wyd. 1907 [online], polona.pl [dostęp 2020-06-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]