Ludwik Marek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Marek
Data i miejsce urodzenia

1837
Tarnopol

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1893
Lwów

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, kompozytor, pedagog

Ludwik Marek (ur. 1837 w Tarnopolu, zm. 18 stycznia 1893 we Lwowie[1][2][3]) – polski pianista, kompozytor i pedagog muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Józefa Marka, z pochodzenia Czecha, właściciela szkoły muzycznej we Lwowie[2][3]. Uczył się gry na fortepianie u ojca, zadebiutował jako pianista w 1854 roku we Lwowie[2]. W latach 1854–1857 kształcił się u Jana Milana i Karola Mikulego[1][2][3]. Koncertował w kraju, a także w Rosji, Rumunii, Austrii i na Węgrzech, uczył gry na fortepianie w domach galicyjskiej arystokracji[2][3]. Od 1870 roku prowadził we Lwowie własną szkołę muzyczną[1][2][3]. W 1872 roku występował z koncertami w Wiedniu, gdzie poznał Hansa von Bülowa i Ferenca Liszta[2][3].

Działał jako impresario, występował jako akompaniator i dyrygent koncertów symfonicznych, organizował też koncerty kameralne w swoim domu we Lwowie[2][3]. W 1874 roku koncertował w Krakowie razem z węgierskim skrzypkiem Ede Reményim[3]. W 1877 roku grał we Lwowie wspólnie z Henrykiem Wieniawskim, z którym wykonał Sonatę skrzypcową A-dur „Kreutzerowską” Ludwiga van Beethovena[3]. Zajmował się także pracą pedagogiczną, jego wychowankiem był Raul Koczalski[2][3].

Skomponował operę Bolesław Śmiały i Święty Stanisław (wyst. Lwów 1876, z tego wyciąg fortepianowy wyd. Wiedeń 1870) i Legendy na orkiestrę, a także szereg utworów fortepianowych i pieśni[1][2][3]. Cześć jego utworów została wydana drukiem w oficynie Schlesingera i Kohauta w Berlinie[1]. Opublikował podręcznik Ćwiczenia fortepianowe z dodatkiem broszury o systemie gry fortepianowej (1892)[1][2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Słownik muzyków polskich. T. 2. M–Z. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1964, s. 22.
  2. a b c d e f g h i j k Polski Słownik Biograficzny. T. XIX. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1974, s. 625–626.
  3. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 82–83. ISBN 83-224-0656-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]