Ludwik Reszelski

Ludwik Reszelski

Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1882 Prusy
Data i miejsce śmierci	24 czerwca 1968 Kobierno
Proboszcz parafii pw. św. Katarzyny we Wronkach
Okres sprawowania	1914–1921
Proboszcz parafii pw. św. Wojciecha w Kobiernie
Okres sprawowania	1921–1960
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	archidiecezja poznańska i gnieźnieńska
Prezbiterat	10 lutego 1907

Rodzinny grobowiec kapłana

Ludwik Reszelski (ur. 17 lipca 1882 w Prusach, zm. 24 czerwca 1968 w Kobiernie) – duchowny Kościoła katolickiego, działający na terenie archidiecezji poznańskiej i gnieźnieńskiej, społecznik wielkopolski, rekolekcjonista, okupacyjny kapelan, więzień obozu Dachau, dziekan dekanatu krotoszyńskiego.

Życiorys

Droga do kapłaństwa

Urodził się 17 lipca 1882 roku, jako syn Michała Reszelskiego i Walentyny z Moczyńskich. Ukończył pięcioletnie Gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim. Jako gimnazjalista należał do tajnego Koła Towarzystwa Tomasza Zana w Poznaniu. Maturę zdał w 1903 roku. W latach 1903–1907 przebywał w Seminarium Duchownym w Gnieźnie i Poznaniu gdzie studiował filozofię i teologię. 10 lutego 1907 roku, z rąk ks. bpa Edwarda Likowskiego otrzymał święcenia kapłańskie. Mszę świętą prymicyjną odprawił w kościele pw. św. Barbary w Karminie. W 1907 roku został psałterzystą w bazylice archikatedralnej Poznańskiej Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Pełnił także funkcję dyrygenta-nauczyciela śpiewu w seminarium. Prowadził społecznie bibliotekę Towarzystwa Czytelni Ludowych. W latach 1909–1911 był patronem Katolickiego Towarzystwa Terminatorów, a w 1912 roku został członkiem Towarzystwa Opieki nad Dziećmi Katolickimi w Poznaniu. W latach 1916–1924 był członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Proboszcz we Wronkach

W latach 1914–1921 był proboszczem w parafii pw. św. Katarzyny we Wronkach. Zaznaczył się tam jako gorliwy duszpasterz i kapłan. Rozwijał działalność charytatywną i patriotyczną. W 1916 roku był współorganizatorem obchodu Sienkiewiczowskiego, a w 1917 roku wygłosił patriotyczne przemówienie podczas obchodu Kościuszkowskiego. Był członkiem rady nadzorczej Banku Ludowego i Spółki "Rolnik" oraz Powiatowej Rady Ludowej w Szamotułach. Współdziałał w organizowaniu wielkopolskich oddziałów powstańczych na tych terenach. Podczas powstania wielkopolskiego udzielał się w Pracach Polskiego Czerwonego Krzyża na rzecz pomocy rannym i uciekinierom. Pomagał w duszpasterstwie wojskowym. W 1919 roku został delegatem na Polski Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Był aktywnym administratorem parafii Wronki dokonując wielu prac na rzecz tej parafii.

Proboszcz w Kobiernie

W latach 1921–1960 był proboszczem w parafii pw. św. Wojciecha w Kobiernie. Od 1932 roku był inspektorem duchownym nauki religii w szkołach powszechnych powiatu oraz asesorem II dekanatu krotoszyńskiego. W 1932 roku obchodził 25-lecie kapłaństwa – otrzymał wówczas życzenia od Prymasa Polski Augusta kardynała Hlonda. Wykonywał prace gospodarcze i renowacyjne w parafii kobierskiej. Bardzo dużo czasu i gorliwości poświęcał na udzielaniu rekolekcji w parafiach. Od 1936 roku organizował Katolickie Stowarzyszenie Mężów i Kobiet oraz Młodzieży Męskiej i Żeńskiej. Jego probostwo w okresie międzywojennym wyróżniało się w dekanacie krotoszyńskim. W początkowym okresie hitlerowskiej okupacji pełnił funkcję jedynego kapelana na cały powiat krotoszyński. W latach 1942–1945 przebywał w hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Dachau. W latach 1954–1968 pełnił funkcję dziekana dekanatu krotoszyńskiego. Zmarł 24 czerwca 1968 roku w Kobiernie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Kobiernie w rodzinnym grobowcu Reszelskich.

Czciciel Madonny Kobierskiej

Był wielkim propagatorem i krzewicielem Nabożeństwa do Matki Bożej Szkaplerznej, rozbudzając jej kult wśród parafian. W kościele kobierskim w centralnym miejscu ołtarza głównego umieszczony jest imponujący obraz z wizerunkiem NMP z Góry Karmel, zwanej Matką Bożą Szkaplerzną lub Madonną Kobierską. Obraz Matki Bożej Szkaplerznej został namalowany na płótnie około 1900 roku przez pleszewskiego artystę-malarza A. Szymańskiego. Z kolei na zasuwie umieszczono namalowany na płótnie w 1900 roku obraz NMP Wniebowziętej. W 1965 roku ks. dziekan Ludwik Reszelski oddał się w niewolę Najświętszej Maryi Dziewicy Matki Kościoła.

Bibliografia

• Mariusz Marzyński: Ks. dziekan Ludwik Reszelski - wielkopolski kapłan, [w:] Przegląd Wielkopolski, nr 3 (101), Poznań 2013, s.62-65, ISSN 0860-7540.
• Mariusz Marzyński: Ksiądz dziekan Ludwik Reszelski 1882–1968 świątobliwy ojciec dekanatu krotoszyńskiego, Krotoszyn 2011.
• Mariusz Marzyński: Ksiądz dziekan Ludwik Reszelski (1882–1968), [w:] Krotoszyn i okolice – opracowania i materiały źródłowe pod red. J. Zdunka, t. VI, Krotoszyn 2010, s. 281-290.
• Mariusz Marzyński: Ojciec naszego dekanatu, [w:] Rzecz Krotoszyńska – tygodnik lokalny, nr 45 (811), Krotoszyn, 2010, s. 11.
• Mariusz Marzyński: Duchowny od Szkaplerza, [w:] Opiekun – dwutygodnik diecezji kaliskiej, nr 14 (291), Kalisz 2009, s. 21.
• Henryk Kubera: Reszelski Ludwik, [w:] Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919, Słownik biograficzny pod red. Ks. L. Wilczyńskiego i H. Szatkowskiego, t. III, Gniezno 2008, s. 110-111.
• Ks. K. Karłowski: Śp. Ks. Ludwik Reszelski, [w:] Miesięcznik Kościelny Archidiecezji Poznańskiej, R. 20, nr 8–9, Poznań 1969.