Przejdź do zawartości

Ludwik Turasiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Turasiewicz
porucznik kawalerii porucznik kawalerii
Data urodzenia

10 lipca 1907

Data śmierci

14 października 1986

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Polska w ZSRR
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

2 Pułk Strzelców Konnych,
5 Pułk Ułanów Zasławskich,
7 Dywizjon Kawalerii,
1 Pułk Ułanów Krechowieckich

Stanowiska

dowódca szwadronu,
dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa),
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
Krzyż Obrony Lwowa Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Ludwik Andrzej Turasiewicz (ur. 10 lipca 1907, zm. 14 października 1986) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego, awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień majora.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 lipca 1907[1]. Był synem Emila[2]. U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa w ramach wojny polsko-ukraińskiej[3]. W 1919 ukończył I klasę w Wyższym I Realnego Gimnazjum im. Adama Mickiewicza we Lwowie[4]. Ukończył Korpus Kadetów Nr 1 we Lwowie[3]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień podporucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1930[1]. W 1932 był oficerem 2 pułku Strzelców Konnych[5]. Według stanu z marca 1939 w stopniu porucznika pełnił stanowisko zastępcy komendanta zastępcy oficera mobilizacyjnego w 5 pułku Ułanów Zasławskich[6].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów, a od 1940 w obozu jenieckim NKWD w Griazowcu[2]. Po zawarciu układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność został oficerem Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. Był dowódcą II szwadronu w 7 dywizjonie kawalerii (istniejącym na przełomie 1941/1942). Później, w ramach Polskich Sił Zbrojnych w 1942 sprawował stanowisko dowódcy plutonu łączności w 1 pułku Ułanów Krechowieckich. Walczył w bitwie o Monte Cassino.

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[3]. Został awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień majora[3].

Zmarł 14 października 1986[3]. Został pochowany na cmentarzu Merton and Sutton Joint Cemetery przy Garth Road w Morden (Londyn) 20 października 1986[3]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 171.
  2. ↑ a b Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 34. [dostęp 2019-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)].
  3. ↑ a b c d e f g h i j Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 52, s. 54, Styczeń 1987. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi Wyższego I Realnego Gimnazyum im. Adama Mickiewicza we Lwowie za rok szkolny 1918/19. Lwów: 1919, s. 15.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 656.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 691-692.
  7. ↑ Komunikat o nadaniu Krzyża Zasługi. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 5, s. 33, 31 grudnia 1978. 
  8. ↑ 1 Pułk Ułanów Krechowieckich - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-02-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Turasiewicz&oldid=72447827”