Bill Johnson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bill Johnson
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1960
Los Angeles

Data i miejsce śmierci

21 stycznia 2016
Gresham, Oregon

Klub

U.S. Ski Team

Pierwsze punkty w PŚ

5.02 1983, St. Anton
(6. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

15.01 1984, Wengen (1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Sarajewo 1984 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce
1983/1984

Bill Johnson, właśc. William Dean Johnson (ur. 30 marca 1960 w Los Angeles, zm. 21 stycznia 2016 w Gresham[1]) – amerykański narciarz alpejski, mistrz olimpijski.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Największy sukces w karierze Bill Johnson osiągnął w 1984 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczył złoty medal w biegu zjazdowym. W zawodach tych wyprzedził bezpośrednio Petera Müllera ze Szwajcarii oraz Austriaka Antona Steinera. Został tym samym pierwszym amerykańskim alpejczykiem, który zdobył złoty medal olimpijski w konkurencjach męskich. Był to jednak jego jedyny start olimpijski. Brał także udział w mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku, gdzie w tej samej konkurencji był czternasty.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 5 lutego 1983 roku w St. Anton am Arlberg, gdzie był szósty w zjeździe. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Nie startował więcej w sezonie 1982/1983, zajmując ostatecznie 66. miejsce w klasyfikacji generalnej. W swoim drugim starcie w zawodach tego cyklu, nie tylko stanął na podium, ale sięgnął od razu po zwycięstwo, wygrywając zjazd 15 stycznia 1984 roku w Wengen. W pozostałych zawodach sezonu 1983/1984 jeszcze dwukrotnie stawał na podium, w obu przypadkach na najwyższym stopniu: 4 marca w Aspen i 11 marca w Whistler wygrywał biegi zjazdowe. W klasyfikacji generalnej dało mu to czternaste miejsce, a w klasyfikacji zjazdu był trzeci, ulegając jedynie Szwajcarowi Ursowi Räberowi i Austriakowi Erwinowi Reschowi. W kolejnych sezonach sporadycznie plasował się w czołowej dziesiątce, ani razu nie stając na podium.

Próba powrotu[edytuj | edytuj kod]

W 1992 roku jego trzynastomiesięczny syn utonął w wannie. Niedługo później Johnson zbankrutował, a jego małżeństwo rozpadło się. Amerykanin próbował wrócić do sportu w 2000 roku, próbując wywalczyć miejsce w reprezentacji USA na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002 w Salt Lake City. Na igrzyska te ostatecznie nie pojechał, co więcej podczas mistrzostw USA w Whitefish w marcu 2002 roku wypadł z trasy. Odniósł poważne obrażenia głowy, skutkujące trwałym uszkodzeniem mózgu. Ze śpiączki wybudził się po trzech tygodniach, ale nigdy nie doszedł do pełni sprawności. Po serii udarów mózgu trafił do domu opieki, w którym zmarł 21 stycznia 2016 roku[1][2].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:45.59 min

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
14. 3 lutego 1985 Włochy Bormio Zjazd 2:06,68 min +2,33 s Szwajcaria Pirmin Zurbriggen

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Szwajcaria Wengen15 stycznia 1984 (zjazd) – 1. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Aspen4 marca 1984 (zjazd) – 1. miejsce
  3. Kanada Whistler11 marca 1984 (zjazd) – 1. miejsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Douglas Martin: Bill Johnson, U.S. Olympic Downhill Skiing Champion, Dies at 55. nytimes.com, 2016-01-22. [dostęp 2016-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-23)]. (ang.).
  2. SportowyBar: Nie żyje mistrz olimpijski w zjeździe (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]