Przejdź do zawartości

Młoteczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schemat budowy młoteczka.

Młoteczek (łac. malleus) – jedna z trzech (obok kowadełka i strzemiączka) kosteczek słuchowych u ssaków. Położony jest w jamie bębenkowej. Ewolucyjnie wywodzi się z kości stawowej gadów, która pierwotnie była jedną z kości otaczających pierwszą szparę skrzelową (tryskawkę) u ryb[1]. Młoteczek swoją główką (łac. caput mallei) połączony jest (za pomocą stawu kowadełkowo-młoteczkowego) z kowadełkiem, a rękojeścią (łac. manubrium mallei) łączy się z błoną bębenkową. Górny odcinek rękojeści stanowi przyczep dla mięśnia napinacza błony bębenkowej[2].

Młoteczek został po raz pierwszy opisany przez Alessandra Achilliniego (podobnie jak kowadełko).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Jasiński, Narząd równoważno-słuchowy. Ucho środkowe, [w:] Henryk Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 492, ISBN 83-01-02274-4.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 415–420, ISBN 978-83-200-3258-1.