Maestro Piero
| Pochodzenie | |
|---|---|
| Gatunki | |
| Zawód |
Maestro Piero, Piero da Firenze[1][2], Petrus de Florentia[1] – włoski kompozytor, działający w 1. połowie XIV wieku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Na temat jego życia nie zachowały się praktycznie żadne informacje[2]. Przypuszczalnie nie pochodził z Florencji, bowiem jego kompozycji brak w Kodeksie Squarcialupi[2]. Wiadomo, że działał na dworze Viscontich w Mediolanie i Scaligerów w Weronie[1][2][3]. Zmarł po 1350 roku[2][3]. Identyfikowany jest też niekiedy ze śpiewakiem znanym jako Magister Petrus Andreutii, który w 1335 roku był aktywny w Perugii[1][2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Należał do czołowych przedstawicieli muzyki włoskiej 1. połowy XIV wieku, wraz z Giovannim da Cascia i Jacopem da Bologna[1][2]. Z jego twórczości zachowało się sześć 2-głosowych madrygałów oraz dwie caccie 3-głosowe[1][2], stanowiące jedne z najwcześniejszych utworów w tym gatunku[3]. W madrygałach Piera rozwinięty melodycznie i ornamentowany głos górny kontrastuje ze spokojnym tenorem, pisał też utwory z ritornelami urozmaiconymi swobodną wymianą głosów i imitacją oraz caccie-madrygały z dominującą techniką kanoniczną[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 104. ISBN 978-83-224-0837-7.
- ↑ a b c d e f g h Medieval Italy. An Encyclopedia. edited by Christopher Kleinhenz. New York: Routledge, 2004, s. 896–897. ISBN 0-415-93929-1.
- ↑ a b c Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2797. ISBN 0-02-865529-X.