Maltzan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Herby Maltzanów
Herb von Maltzahn
Herb w herbarzu Siebmachera, karta 166, 1 z lewej, górny rząd
Herb baronów w herbarzu Siebmachera, karta 29, 2 od prawej, dolny rząd
Siedziby
Pałac w Miliczu
Zamek w Penzlin(inne języki)
Zamek Kummerow(inne języki)
Zamek Ivenack(inne języki)
Zamek Ulrichshusen(inne języki)
Zamek Gültz(inne języki)
Pałac w Tützpatz
Zamek Schmarsow(inne języki)
Zamek Gützkow(inne języki)
Zamek Remplin(inne języki)
St. kustosz dyplomowany w Pracowni Zbiorów Muzycznych Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu Andrzej Jazdon opowiada o zbiorach rękopisów muzycznych z Milicza rodziny Maltzanów

Maltzan, Malzan lub Maltzahn – niemiecki ród szlachecki wywodzący się z Meklemburgii – Pomorza Przedniego[1].

Dzieje[edytuj | edytuj kod]

Korzenie rodu sięgają XII wieku. Za najstarszego przedstawiciela rodu uznany jest Bernardus de Multan, lennik biskupa Ratzeburga(inne języki). Udokumentowana genealogia rodu rozpoczyna się od osoby rycerza i pana na zamku w Gadebusch – Ludolfa Moltzana, żyjącego w XIII w.[1]

Od 1414 r. byli panami na zamku Alte Burg Penzlin(inne języki), a od 1501 r. także miasta Penzlin.

W XV w. ród podzielił się na dwa domy: Maltzan (później z przydomkiem: zu Wartenberg und Penzlin) – wywodzący się od Bernarda II (zm. przed 1525 r.) oraz Maltzahn (później z przydomkiem: zu Cummerow und Sarow) – wywodzący się od Ludolfa III (zm. po 1528 r.). W ramach linii rodu Maltzanów – Penzlin – wyodrębniła się gałąź Wartenberg-Militsch osiadła na Śląsku. Jej przedstawiciele byli właścicielami śląskich wolnych państw stanowych: Sycowa (Wartenberg) w latach 1530–1571, a następnie Milicza w latach 1590–1945[2].

Maltzan zu Wartenberg und Penzlin[edytuj | edytuj kod]

W XVI w. Maltzanowie weszli w posiadanie dwóch śląskich wolnych państw stanowych: Sycowa w latach 1530–1571 oraz Milicza w latach 1590–1945[2].

W 1530 bracia Joachim II (ur. ok. 1491, zm. 1556), radca cesarski i Jerzy (ur. ok. 1501, zm. 1562), radca ks. Meklemburgii, otrzymali dziedziczne tytuły czeskich baronów. W tym samym roku uzyskali tytuły baronów cesarstwa z predykatem „zu Wartenberg und Penzlin”. Ich tytuł został uznany w księstwie Meklemburgii-Schwerinu w 1539. W 1694 r. bracia Joachim Wilhelm i Mikołaj Andrzej otrzymali tytuł czeskich hrabiów. W 1774 r. hr. Joachim Andrzej otrzymał tytuł dziedzicznego wyższego podskarbiego na Dolnym Śląsku. Od ustanowienia w 1854 r. wyższej izby pruskiego parlamentu tj. Izby Panów wolny pan stanowy Milicza był dziedzicznym członkiem. Ostatni pan Milicza opuścił miasto w 1944 roku i pozbawiony został praw do jego własności w wyniku zmiany przynależności państwowej Śląska określonej w postanowieniach deklaracji poczdamskiej[3].

W 1824 r. baron Adolf Krystian Maltzahn zu Penzlin und Wartenberg otrzymał uznanie swego tytułu w Królestwie Polskim. Linia jego spadkobierców wygasła na baronie Henryku Wandalinie, właścicielu dóbr Goślub, który zginął w Warszawie podczas II wojny światowej zamordowany przez gestapo latem 1943 r.

Kluczową postacią dla dziejów kultury muzycznej dworu Maltzanów w Miliczu był żyjący w latach 1733–1817 Joachim Carl Maltzan. W 1786 roku, po śmierci ojca Joachima Andreasa Maltzana, stał się panem Milicza. Jako właściciel państwa stanowego podejmował działania mające na celu rozbudowę miasta. Zbudował nowy kompleks pałacowo-parkowy, zainicjował przemysł bawełniany – na co uzyskał koncesję króla w 1804 roku. Chciał uczynić z Milicza miasto kurortowe, budując dom uzdrowiskowy w 1809 roku. Pozostając w kręgu dworu Fryderyka II, powierzył budowę nowego pałacu znanemu śląskiemu architektowi – Carlowi Gottfriedowi Geisslerowi, w stylu klasycystycznym na wzór architektury pałacu Sanssouci w Poczdamie. Jednym z jego elementów architektonicznych była niewielka antykizująca „świątynia muzyczna” na wyspie – Folly, a należąca do obiektów charakterystycznych dla romantycznych założeń ogrodowych. Tutaj służyła prawdopodobnie kameralnemu muzykowaniu. Hrabia był animatorem życia artystycznego i miłośnikiem muzyki dworskiej na viola da gamba. Utrzymywał zespół i dworską kapelę muzyczną. Od 1811 roku w pałacu odbywały się spotkania muzyczne profesjonalnych muzyków i amatorów pod kierunkiem Friedricha Guhra[4], znane od 1813 roku pod nazwą Militscher Musikverein (Milickie Towarzystwo Muzyczne). Zespół pałacowy kontynuował repertuarowe tradycje kapeli dworskiej i to głównie jego działalność dokumentują zachowane muzykalia. Powstawały nowe dedykowane Maltzanom utwory, a praktyka gry na viola da gamba była kultywowana jeszcze wiele lat po jego śmierci Joachima Carla Maltzana. W przechowywanej w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu milickiej kolekcji muzykaliów zachował się zbiór utworów na violę da gamba, z których część to kompozycje Carla Friedricha Abla[3][5].

Panowie Sycowa (niem. Wartenberg)
Panowie Milicza
  • 1590–1625 – Joachim III (ur. 1559, zm. 1625) – syn Jana Bernarda I
  • 1625–1628 – Joachim IV (ur. 1593, zm. 1654), Jan Bernard II (ur. 1597, zm. 1667), Wilhelm – synowie Joachima III
  • 1628–1654 – Joachim IV
  • 1654–1693 – Joachim Andrzej I (ur. 1630, zm. 1693) – syn Joachima IV
  • 1693–1728 – Joachim Wilhelm (ur. 1661, zm. 1728) – syn Joachima Andrzeja I, od 1694 r. czeski hrabia.
  • 1728–1729 – Franciszek (ur. 1698, zm. 1729) – bratanek Joachima Wilhelma
  • 1729–1735 – Leopold Wilhelm (ur. 1705, zm. 1735) – brat Franciszka
  • 1735–1786 – Joachim Andrzej II (ur. 1707, zm. 1786) – brat Leopolda Wilhelma
  • 1786–1817 – Joachim Karol II (ur. 1733, zm. 1817) – syn Joachima Andrzeja II
  • 1817–1850 – Joachim Aleksander (ur. 1764, zm. 1850) – syn Joachima Karola
  • 1850–1878 – August (ur. 1825, zm. 1878) – wnuk Joachima Aleksandra
  • 1878–1921 – Andrzej (ur. 1863, zm. 1921) – syn Augusta
  • 1921–1940 – Joachim Karol III (1905–1940) – syn Andrzeja
  • 1940–1945 – Jan Mortimer (ur. 1937) – syn Joachima Karola – fakt. Elżbieta hr. von Zech (ur. 1913), wdowa po Joachimie Karolu

Maltzahn zu Cummerow und Sarow[edytuj | edytuj kod]

Dom Maltzahnów podzielił się na dwie główne linie, której założycielami byli bracia: Hans Jakub (ur. 1650, zm. 1719) – linia Cummerow – i Karol Gustaw I (ur. 1663, zm. 1713) – linia Sarow.

Mariaże Maltza(h)nów[edytuj | edytuj kod]

z Hohenzollernami
Joachim hr. Hohenzollern 1)
ur. 1554
zm. 1587 		Anna hr. Hohnstein
ur. ?
zm. 1620 		Zyfryd von Promnitz
ur. 1534
zm. 25 II 1597 		Urszula Schaffgotsch
ur. ?
zm. 16 X 1587
         
     
  Jan Jerzy
ur. 1580
zm. 1622 		Eleonora
ur. 28 IX 1576
zm. 19 XII 1611
     
   
Jan Bernard baron Maltzan zu Wartenberg und Penzlin
ur. 26 VII 1597
zm. 10 XII 1667
OO   1632 		Anna Urszula
ur. 16 II 1607
zm. 23 XII 1667
                   
                   
                   
Hans Henryk 2)
 ur. 2 (12) III 1640
 zm. 8 IV 1706
 
  1. młodszy brat hr. Hohenzollern-Hechingen i hr. Hohenzollern-Sigmaringen
  2. przodek współczesnej linii baronów Malztan zu Wartenberg und Penzlin
z książętami Meklemburgii
Jan Albrecht II ks. Güstrow 1)
ur. 1590
zm. 1636 		Elżbieta langr. von Hessen-Kassel 2)
ur. 1596
zm. 1626 		? ?
         
     
  Jerzy
ur. 1620
zm. 1675 		Katarzyna Dorota von Halberstadt
ur. 1616
zm. 1665
     
   
Karol Gustaw I von Matlzahn
ur. 8 VII 1663
zm. 16 IV 1713
OO   1694 		Zofia Jadwiga
ur. 1673
zm. 21 VII 1746
                   
                   
                   
Gustaw Adolf I 3)
 ur. 1698
 zm. 29 X 1766
 
  1. młodszy brat Adolfa Fryderyka I ks. Meklemburgii-Schwerinu
  2. córka landgrafa Hesji-Kassel Maurycego Uczonego
  3. Przodek linii Sarow

Przedstawiciele rodu[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Friedrich von Maltzan, Lebensbilder aus dem Geschlechte Maltzan, wyd. Nachdruck der Ausgabe von 1871, Norderstedt 2016, ISBN 978-3-7434-2923-9, OCLC 1189457564 [dostęp 2021-05-12].
  2. ↑ a b Kurt Kluge, Chronik der Stadt Militsch, Militsch 1909, OCLC 180481151.
  3. ↑ a b Sonia Wronkowska, Kolekcja muzykaliów z księgozbioru rodziny Maltzanów z Milicza w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu, 2014, DOI: 10.14746/b.2014.18.2, ISSN 0551-6579 [dostęp 2021-05-12] (pol.).
  4. ↑ Zachował się jeden utwór na gambę Friedricha Guhra dedykowany hr. Maltzanowi, sygn. PL-Pu Rpm7471 (link do rekordu w RISM (Répertoire International des Sources Musicales).
  5. ↑ Sonia Wronkowska, Newly discovered works for viola da gamba by Carl Friedrich Abel: the Maltzan Collection, „Early Music”, 46 (2), 2018, s. 271–284, DOI: 10.1093/em/cay024, ISSN 0306-1078 [dostęp 2022-10-04] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Bd VIII, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 1997.
  • Die Maltza(h)n 1194-1945. Der Lebensweg einer ostdeutschen Adelsfamilie, opr.: Maltza(h)nscher Familienverband, Köln 1979.
  • Christoph Frhr. v. Maltzahn, Maltza(h)n, w: Neue Deutsche Biographie, Bd 15, Berlin 1987, s. 740 i nn.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maltzan&oldid=72738777”