Marija Kuzniecowa (śpiewaczka)
 Marija Kuzniecowa, 1911 | |
| Imię i nazwisko |
Marija Nikołajewna Kuzniecowa |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Marija Nikołajewna Kuzniecowa-Benois, ros. Мария Николаевна Кузнецова (ur. 1880 w Odessie, zm. 25 kwietnia 1966 w Paryżu[1][2][3]) – rosyjska śpiewaczka, sopran.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Śpiewu uczyła się u Ioakima Tartakowa w Petersburgu[1][2][3], tam też debiutowała w 1904 roku jako śpiewaczka operowa[2][3] w roli Małgorzaty w Fauście[3]. W latach 1905–1914 i 1916–1917 była solistką Teatru Maryjskiego[1]. Gościnnie występowała też na scenach europejskich, m.in. w Berlinie (1908), Paryżu (1908, 1910, 1912, 1914), Londynie (1909, 1910) i Monte Carlo (1914)[1][2]. Kreowała role m.in. Julii w Romeo i Julii Gounoda, Elzy w Lohengrinie Wagnera, Carmen w Carmen Bizeta i Cio-Cio-San w Madame Butterfly Pucciniego[2]. Po rewolucji październikowej uciekła w 1918 roku z Rosji w przebraniu chłopca okrętowego na statku płynącym do Szwecji[2][3]. Kontynuowała występy na scenach francuskich[1], również w repertuarze operetkowym[3], później objęła posadę doradcy artystycznego Teatro Liceo w Barcelonie[2]. W 1929 roku założyła w Paryżu zespół skupiający rosyjskich emigrantów, z którym w 1935 roku koncertowała w Japonii[3].
Zasłynęła ekspresyjnymi i dopracowanymi rolami scenicznymi, w których łączyła śpiew z doświadczeniem jako aktorka i tancerka[1]. Była pierwszą odtwórczynią roli Fiewronii w operze Nikołaja Rimskiego-Korsakowa Legenda o niewidzialnym grodzie Kiteziu i dziewicy Fiewronii (1907)[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 253. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1995–1996. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 261. ISBN 978-0-19-533765-5.