Przejdź do zawartości

Mariusz Karpowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariusz Karpowicz
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1934
Czombrów

Data i miejsce śmierci

3 listopada 2015
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia sztuki
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Profesura

1979

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Mariusz Karpowicz (ur. 20 stycznia 1934 w Czombrowie, zm. 3 listopada 2015 w Warszawie[1]) – polski historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Instytutu Historii Sztuki Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Janusza Karpowicza (zm. 1988), inżyniera rolnika, ostatniego właściciela Czombrowa, i Marii z Walickich (zm. 1986). Był bratem Tadeusza i Elżbiety. Po wybuchu II wojny światowej Mariusz razem z rodziną przeniósł się do Brwinowa pod Warszawą, gdzie spędzili okupację niemiecką.

Po wojnie, edukację w liceum rozpoczął w Brwinowie, ukończył w Grodzisku Mazowieckim. Następnie w latach 1951–1956 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Pracował w Instytucie Sztuki PAN (1956–1959) i Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (1959–2004). Zajmował się sztuką manieryzmu, baroku i rokoka[3]. Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[2].

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. Otrzymał nagrodę im. Brata Alberta oraz tytuły Honorowego obywatela Węgrowa oraz Valsoldy[4].

Zmarł 3 listopada 2015 w Warszawie. Pochowany 10 listopada 2015 na Cmentarzu Powązkowskim[3].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1956 ożenił się z Marią z Dziubów. Owdowiał w 1970. Wychował czworo dzieci[3]: Michała, Janusza, Marię i Krzysztofa.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Schlüter. Rzeźbiarz królów (Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa, cop. 2014; ISBN 978-83-63580-42-1).
  • Architekt królewski Isidoro Affaitati (1622–1684) (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa, 2011; ISBN 978-83-7257-517-3).
  • Artyści włosko-szwajcarscy w Polsce I połowy XVII wieku (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-7257-589-0).
  • Baltazar Fontana („Semper”, Warszawa, 1994; ISBN 83-85810-27-7).
  • Barok w Polsce („Arkady”, Warszawa, 1991; ISBN 83-213-3197-1 wyd. 2).
  • Co nam mają do powiedzenia fasady Wilanowa (Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, 2011; ISBN 978-83-60959-42-8).
  • Jerzy Eleuter Siemiginowski malarz polskiego baroku Ossolineum, Warszawa, 1974).
  • Królewski Zamek Wazów w Warszawie: wartości artystyczne (Zamek Królewski, Warszawa, 1987; ISBN 83-00-02225-2).
  • Matteo Castello – architekt wczesnego baroku („Neriton”, Warszawa, 1994; ISBN 83-902407-0-X).
  • Ołtarz główny katedry w Lublinie (Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszawa, 2013; ISBN 978-83-7257-626-2).
  • Piękne nieznajome: warszawskie zabytki XVII i XVIII wieku (Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1986; ISBN 83-06-01196-1).
  • Polsko-włoskie związki artystyczne (Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, cop. 2012; ISBN 978-83-60959-35-0).
  • Sekretne treści warszawskich zabytków (Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1981).
  • Sztuka oświeconego sarmatyzmu: antykizacja i klasycyzacja w środowisku warszawskim czasów Jana III (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1970).
  • Sztuka polska XVII wieku (Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1975).
  • Sztuka polska XVIII wieku (Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1985; ISBN 83-221-0184-8).
  • Sztuka Warszawy drugiej połowy XVII w. (Państwowy Wydaw. Naukowe, Warszawa, 1975).
  • Sztuki polskiej drogi dziwne (Excalibur, Bydgoszcz, 1994; ISBN 83-900152-8-5).
  • Tomasz Poncino (ok. 1590–1659) – architekt pałacu kieleckiego (Muzeum Narodowe, Kielce, 2002; ISBN 83-909744-7-9).
  • Wileńska odmiana architektury XVIII wieku (Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa, cop. 2012; ISBN 978-83-63580-10-0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. RIP. muzeumjp2.pl. [dostęp 2015-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-09)]. (pol.).
  2. a b c Prof. Mariusz Karpowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-11-05].
  3. a b c d Zmarł prof. Mariusz Karpowicz. Historyk sztuki, nauczyciel akademicki, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego. wpolityce.pl, 8 listopada 2015. [dostęp 2019-09-04].
  4. Zmarł prof. Mariusz Karpowicz. Historyk sztuki, nauczyciel akademicki, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego [online], wpolityce.pl, 8 listopada 2015 [dostęp 2022-02-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jakub Sito. Mariusz Karpowicz (1934–2015) – In Memoriam. „Biuletyn Historii Sztuki”. Rok LXXIX, nr 1, s. 177–193, 2017. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Stowarzyszenie Historyków Sztuki. ISSN 0006-3967.