Masyw Stożka

Masyw Stożka

Stożek Wielki
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Masyw Czeski
Podprowincja	Sudety z Przedgórzem Sudeckim
Makroregion	Sudety Środkowe
Mezoregion	Góry Kamienne
Mikroregion(y)	Masyw Stożka
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska województwo dolnośląskie powiat wałbrzyski

Masyw Stożka – mały masyw górski w Sudetach Środkowych w środkowej części Gór Kamiennych i północno-zachodniej części Gór Suchych.

Położenie

Masyw Stożka położony jest w całości na terenie Parku Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich, około 0,6 km na północny zachód od centrum miejscowości Sokołowsko. Stanowi północno-zachodnie zakończenie Gór Suchych. Od zachodniej strony głęboką doliną przełomu Ścinawki oddzielony jest od Masywu Dzikowca i Lesistej Wielkiej, od południa głęboką doliną rzeki Sokołowiec i od wschodu Kotliną Sokołowską od pozostałej części Gór Suchych, od północy Wyżyna Unisławska oddziela masyw od Gór Wałbrzyskich.

Charakterystyka

W kierunku wschodnim od głęboko wciętej doliny Ścinawki zaczyna się zwarte pasmo Masywu Stożka, które opada stromymi zboczami we wszystkich kierunkach. Jest to masyw z czterema wzniesieniami o wysokościach od 700 do 850 m n.p.m., średnio urzeźbiony, o ciekawej strukturze geologicznej. Masyw stanowi północno-zachodni człon Gór Suchych. Charakteryzują go stożkowe wzniesienia o stromych zboczach.

Krajobraz

Krajobraz górski o prostej rzeźbie terenu. Najwyższe wzniesienia nie przekraczają 850 m n.p.m. Szczyty stożkowe z wyraźnym podkreśleniem stromych zboczy. Ze szczytów roztaczają się panoramy na okoliczne miejscowości i oddalone pasma górskie. Krajobraz jest częściowo przeobrażony, pierwotny charakter krajobrazu częściowo został zachowany. Rzeźbę masywu kształtują wypiętrzone stożkowe szczyty. Masyw mimo niewielkich wysokości posiada strome zbocza i nierówną, poszarpaną linię grzbietową. Najwyższymi szczytami są Stożek Wielki (841 m n.p.m.) i Stożek Mały (750 m n.p.m.). Masyw od zachodniej strony nacięty jest wąską suchą doliną.

Budowa geologiczna

Masyw Stożka zbudowany jest z permskich skał wylewnych, melafirów i porfirów oraz tufów i tufitów. Występują tu fragmenty kopuł i kominów wulkanicznych, pozostałości pokryw lawowych i tufowych oraz różne efekty procesów denudacji: skałki stokowe, gołoborze, głęboka sucha dolina oraz osuwisko skalne.

Roślinność

Wzniesienia porośnięte są aż po szczyty. Całość obszaru zajmują lasy mieszane regla dolnego oraz lasy świerkowe.

Klimat

Położenie fizycznogeograficzne masywu oraz pobliskie pasma gór otaczających sprawiają, że nad masywem przechodzą różnorodne masy powietrzne, wpływające na kształtowanie się typów pogody i zjawisk atmosferycznych tego mikroregionu. Obszar masywu odznacza się surowym klimatem (mrozowiska). Pory roku są łatwo rozpoznawalne i wyznaczane przez przebieg temperatury: ciepła i wilgotna wiosna, ciepłe i często suche lato, chłodna i wilgotna jesień oraz mroźna zima ze znacznymi opadami śniegu. Zachmurzenie średnie występuje w okresie jesienno-zimowym, najmniejsze w lecie. Opadom często towarzyszą gwałtowne burze z wyładowaniami atmosferycznymi.

Wody

Masyw Stożka należy do dorzecza Odry. Największą rzeką odwadniającą masyw jest Ścinawka oraz jej dopływowe potoki górskie wypływające z masywu.

Miejscowości

W pobliżu masywu położone są miejscowości: Sokołowsko, Unisław Śląski, Kowalowa.

Komunikacja

U podnóża masywu przechodzą szlaki komunikacyjne:

• po zachodniej stronie szlak kolejowy: Wałbrzych – Mieroszów – przejście graniczne z Czechami.
• po zachodniej stronie droga krajowa nr 35 do przejścia granicznego Golińsk.
• po południowej stronie droga lokalna Kowalowa-Sokołowsko.

Turystyka

Przez masyw przechodzą szlaki turystyczne:

– żółty, prowadzący z Mieroszowa do Sokołowska,

– zielony z Boguszowa-Gorców do Sokołowska, prowadzi wschodnim podnóżem masywu.

– czerwony fragment Głównego Szlaku Sudeckiego z Krzeszowa do Sokołowska, prowadzi południowym podnóżem masywu wzdłuż drogi lokalnej.

Masyw stanowi punkt widokowy, ze wzniesienia rozciągają się widoki na Śnieżkę, Masyw Dzikowca i Lesistej Wielkiej, Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie i Stołowe oraz Kotlinę Sokołowską i Wyżynę Unisławską.

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 9, Góry Kamienne, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1996, ISBN 83-85773-20-7.
• Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.brak strony w książce