Przejdź do zawartości

Matka królów (powieść)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Matka królów
Autor

Józef Ignacy Kraszewski

Tematyka

czasy Władysława Jagiełły

Typ utworu

powieść historyczna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Polska

Język

polski

Data wydania

1883

Wydawca

Spółka Księgarzy Warszawskich

poprzednia
Semko
następna
Strzemieńczyk

Matka królów (Czasy Jagiełłowe) – dwutomowa powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego wydana po raz pierwszy w 1883 roku, należąca do cyklu Dzieje Polski.

Rękopis utworu nie ocalał, spalony w zbiorach Biblioteki Narodowej podczas powstania w 1944 roku[1].

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Akcja powieści osnuta jest na tle losów Zofii Holszańskiej, czwartej żony Władysława Jagiełły.
Młoda i urodziwa Zofia, zwana z ruska Sonką, przebywająca na dworze wielkiego księcia litewskiego Witolda, ma w jego ambitnych zamierzeniach stać się narzędziem wpływu na starzejącego się Władysława Jagiełłę. Z jej pomocą Witold pragnie uzyskać znaczący wpływ na króla, przedstawionego jako władca słaby i łatwy do manipulowania, a ostatecznie zrealizować też swój plan oderwania się od Polski i uzyskania korony na Litwie. Wkrótce jednak okazuje się, że nie docenił jej indywidualizmu, niezależności i własnych ambicji politycznych. Przyjęta początkowo nieufnie, lecz szybko sobie zyskująca sympatię Sonka gromadzi wokół siebie grono wpływowych zwolenników, a związana emocjonalnie z nową ojczyzną i jej władcą, przeciwstawia się podstępnym zamiarom krewnego, krzyżując dalekosiężne plany Witolda. Co więcej, dając Jagielle pożądanych nadal męskich potomków w osobach trojga dzieci, staje się matką przyszłych królów, liczących się w dziejach Europy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Nota wydawnicza” w edycji 1971 r.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Józef Ignacy Kraszewski: Matka królów (Czasy Jagiełłowe). Warszawa: LSW, 1971