Mazra’a

Mazra’a
‏מזרעה‎
	; Dom w którym mieszkał przez pewien czas Bahá'u'lláh
Państwo	Izrael
Dystrykt	Północny
Poddystrykt	Akka
Burmistrz	Qasim Awwad
Powierzchnia	4,8 km²
Wysokość	16 m n.p.m.
Populacja (2011); • liczba ludności; • gęstość	; 3484; 7289 os./km²
Nr kierunkowy	+972 4
	Położenie na mapie Izraela Mazra’a
	Położenie na mapie Dystryktu Północnego Mazra’a
	32°59′01″N 35°05′53″E/32,983611 35,098056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Mazra’a (hebr. מזרעה; arab. المزرعة; pol. Farma) – samorząd lokalny położony w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.

Położenie

Miejscowość Mazra’a jest położona na wysokości 16 metrów n.p.m. w północnej części równiny przybrzeżnej Izraela. W odległości 4 km na wschodzie wznoszą się wzgórza Zachodniej Galilei. Ze wzgórz spływa strumień Bet ha-Emek, który przepływa przez północną część miejscowości. W odległości 1,5 km na zachodzie jest Morze Śródziemne. W otoczeniu Mazra’a znajdują się miasto Naharijja, kibuce Ewron i Bet ha-Emek, moszawy Ben Ammi, Netiw ha-Szajjara, Regba i Szawe Cijjon, oraz wioska chrześcijańska Nes Ammim.

Podział administracyjny

Mazra’a jest położona w Poddystrykcie Akki, w Dystrykcie Północnym.

Demografia

Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2011 roku w Mazra’a żyło prawie 3,5 tys. mieszkańców, z czego 97,1% Arabowie muzułmanie i 2,9% inne narodowości. Wskaźnik wzrostu populacji w 2011 roku wynosił 2,9%. Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych średnie wynagrodzenie pracowników w Mazra’a w 2009 roku wynosiło 4413 ILS (średnia krajowa 7070 ILS)^[1]^[2].

**Populacja pod względem wieku** (2010)
Wiek (w latach)	Procent populacji w %
0 – 4	7,1
5 – 9	8,6
10 – 14	9,0
15 – 19	12,5
20 – 29	17,8
30 – 44	17,1
45 – 59	19,5
60 – 64	2,0
65 –	6,4

Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Historia

Pierwsze wzmianki o wiosce Mazra’a pochodzą z 1283 roku - wspomina o niej traktat zawarty między sułtanem Kalawun i krzyżowcami. Tekst traktatu mówi, że wioska znajdowała się wówczas pod kontrolą krzyżowców^[3]. Odkryty 50-metrowy mur na zachód od centrum wioski, uznaje się za pozostałości struktur obronnych z okresu krzyżowców^[4]. Od 1517 roku Mazra’a znajdowała się pod panowaniem Imperium osmańskiego. W 1596 roku tureckie dokumenty podatkowe odnotowały w wiosce 27 gospodarstw domowych, które utrzymywały się z upraw pszenicy, jęczmienia, bawełny, oraz hodowli kóz, bawołów wodnych i uli^[5]. W połowie XVIII wieku beduiński szejk pochodzący z Tyberiady, Dhaher al-Omar zbuntował się przeciwko Osmanom. Opanował i ufortyfikował Akkę, która stała się jego głównym miastem. Mazra’a była jedną z pięciu wiosek, które bezpośrednio należały do Dhaher al-Omara. Po jego śmierci w 1775 roku, wioski te zostały porzucone i przez jakiś czas były miejscem bezprawia. Porządek przywrócił turecki oficer Jezzar Pasza^[6]. W 1799 roku Napoleon Bonaparte opisał Mazra’a jako niewielką wioskę (El Masár) zamieszkałą przez chrześcijan^[7]. W latach 1877–1879 z jednego z tutejszych domów korzystał Bahá'u'lláh, założyciel bahaizmu. Później przeniósł się do letniej rezydencji Al-Bahja. Francuski podróżnik Victor Guérin opisał ją pod koniec XIX wieku jako małą wioskę z niewielką liczbą mieszkańców^[8]. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 w sprawie podziału Palestyny przyznawała ten rejon państwu arabskiemu^[9]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny na początku 1948 roku w okolicy tej stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całym obszarze Zachodniej Galilei. Z tego powodu siły żydowskiej Hagany zajęły wioskę w lipcu 1948 roku. W dniu 13 maja 1948 roku w wiosce urządzono punkt zbiórki mieszkańców wypędzonych z arabskich wiosek Az-Zib i Al-Bassa. Dzięki temu wioska nie została zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej i zachowała swój pierwotny charakter^[10]^[11]. W 1953 roku władze izraelskie przeprowadziły wywłaszczenie 155 hektarów ziemi, a w 1962 roku kolejnych 30 hektarów^[12]. W 1996 roku Mazra’a otrzymała status samorządu lokalnego^[13].

Symbole

Herb miejscowości przedstawia akwedukt doprowadzający w przeszłości wodę do sąsiedniego miasta Akka. Za akweduktem widoczna jest palma. Powyżej i poniżej umieszczono nazwę miejscowości pisaną w języku hebrajskim i arabskim. Oficjalna flaga jest w kolorze białym z niebieskim herbem pośrodku^[13].

Polityka

Siedziba władz samorządowych znajduje się przy głównej ulicy w centrum miejscowości. Przewodniczącym rady jest Kasim Awwad.

Architektura

Miasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego. W północnej części miasteczka znajduje się dom w którym przez pewien czas mieszkał duchowy przywódca bahaizmu, Bahá'u'lláh.

Kultura

W miejscowości znajduje się dom kultury z biblioteką publiczną.

Edukacja

W miejscowości znajduje się arabska szkoła podstawowa. W 2010 roku uczyło się w niej ponad 500 uczniów. Średnia uczniów w klasie wynosiła 28.

Gospodarka

We wschodniej części miejscowości utworzono niewielką strefę przemysłową, jednak większość mieszkańców utrzymuje się z rolnictwa i sadownictwa.

Transport

Z miasteczka wychodzą w kierunku zachodnim dwie lokalne drogi, którymi wjeżdża się na drogę ekspresową nr 4. Jadąc nią na północ dojeżdża się do miasta Naharijja i kibucu Ewron, lub jadąc na południe dojeżdża się do moszawu Regba i skrzyżowania z lokalną drogą prowadzącą do nadmorskiego moszawu Szawei Syjon. Wzdłuż południowej granicy miasteczka przebiega droga nr 8611, którą jadąc na wschód można dojechać do wioski Nes Ammim.

Przypisy

↑ Dane statystyczne Mazra’a. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (hebr.).
↑ Welcome To al-Mazra’a. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).
↑ Dan Barag. A new source concerning the ultimate borders of the Latin Kingdom of Jerusalem. „Israel Exploration Journal”. 29, s. 205, 1979.
↑ Denys Pringle: Secular buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: an archaeological Gazetter. Cambridge: Cambridge University Press, 1997, s. 70. ISBN 978-0-521-46010-1. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).
↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger: Erlanger Geographische Arbeiten, 1977, s. 194.
↑ A. Cohen: Palestine in the Eighteenth Century: Patterns of Government and Administration. Jerusalem: Hebrew University, 1973, s. 133-135.
↑ Napoleon Bonaparte: Correspondance inédite officielle et confidentielle avec les cours étrangères, les princes, les ministres et les généraux français et étrangers en Italie, en Allemagne et en Egypte. Lozanna: Uniwersytet w Lozannie, 1819, s. 290. [dostęp 2013-04-04]. (fr.).
↑ Mazra’a. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (hebr.).
↑ Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).
↑ Chaim Herzog: Arab-Israeli Wars. New York: Vintage Books/Random House, 1984, s. 89-91. ISBN 0-394-71746-5.
↑ Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 253. ISBN 0-521-00967-7. (ang.).
↑ Andrew Petersen: A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine. Oxford: Oxford University Press, 2002, s. 218. ISBN 978-0-19-727011-0.
↑ ^a ^b Dov Gutterman: Mo'atza Mekomit Mazra’a. [w:] Flags Of The World [on-line]. 2007-06-30. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcie satelitarne Mazra’a. [w:] Google Maps [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).
Mapa Mazra’a. [w:] Amudanan [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (hebr.).

[1] Dane statystyczne Mazra’a. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (hebr.).

[2] Welcome To al-Mazra’a. [w:] Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).

[3] Dan Barag. A new source concerning the ultimate borders of the Latin Kingdom of Jerusalem. „Israel Exploration Journal”. 29, s. 205, 1979.

[4] Denys Pringle: Secular buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: an archaeological Gazetter. Cambridge: Cambridge University Press, 1997, s. 70. ISBN 978-0-521-46010-1. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).

[5] Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger: Erlanger Geographische Arbeiten, 1977, s. 194.

[6] A. Cohen: Palestine in the Eighteenth Century: Patterns of Government and Administration. Jerusalem: Hebrew University, 1973, s. 133-135.

[7] Napoleon Bonaparte: Correspondance inédite officielle et confidentielle avec les cours étrangères, les princes, les ministres et les généraux français et étrangers en Italie, en Allemagne et en Egypte. Lozanna: Uniwersytet w Lozannie, 1819, s. 290. [dostęp 2013-04-04]. (fr.).

[8] Mazra’a. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2013-04-04]. (hebr.).

[9] Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).

[10] Chaim Herzog: Arab-Israeli Wars. New York: Vintage Books/Random House, 1984, s. 89-91. ISBN 0-394-71746-5.

[11] Benny Morris: The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 253. ISBN 0-521-00967-7. (ang.).

[12] Andrew Petersen: A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine. Oxford: Oxford University Press, 2002, s. 218. ISBN 978-0-19-727011-0.

[flag-13] Dov Gutterman: Mo'atza Mekomit Mazra’a. [w:] Flags Of The World [on-line]. 2007-06-30. [dostęp 2013-04-04]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]