Przejdź do zawartości

Michaił Miasnikow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Miasnikow
Михаил Иванович Мясников
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1922
Kołpny

Data i miejsce śmierci

25 lipca 2005
Dniepropietrowsk

Przebieg służby
Lata służby

1939–1975

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

Białoruski Okręg Pograniczny
563 samodzielny batalion czołgów
63 Brygada Pancerna

Stanowiska

dowódca plutonu czołgów,
zastępca dowódcy batalionu czołgów 63 Brygady Pancernej Armii Nadmorskiej 4 Frontu Ukraińskiego

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej GwiazdyOrder Czerwonej Gwiazdy

Michaił Iwanowicz Miasnikow (ros. Михаил Иванович Мясников, ur. 21 listopada 1922 w Kołpnach, zm. 25 lipca 2005 w Dniepropietrowsku) – radziecki wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 10 klas szkoły średniej. Od 1939 służył w Armii Czerwonej, był żołnierzem Białoruskiego Okręgu Pogranicznego w Twierdzy Brzeskiej. Po ataku Niemiec na ZSRR brał udział w obronie twierdzy brzeskiej, był dwukrotnie ranny. Po wyjściu ze szpitala uczył się w orłowskiej szkole wojsk pancernych, którą ukończył w sierpniu 1942 i został dowódcą plutonu czołgów[1]. Pełniąc tę funkcję, brał udział m.in. w obronie Majkopu i w walkach nad wybrzeżem czarnomorskim w okolicach Tuapse. W lutym 1943 jako starszy porucznik został skierowany wraz z 563 samodzielnym batalionem czołgów pod Noworosyjsk, gdzie ponownie został ranny. Po wyleczeniu ran jesienią 1943 w składzie 63 Brygady Pancernej brał udział w dalszych walkach, m.in. odbiciu Półwyspu Tamańskiego i w uchwyceniu przyczółków na wybrzeżu Półwyspu Kerczeńskiego oraz zajęciu Kerczu. W kwietniu 1944 brał udział w walkach na Krymie, w tym o Sudak, Ałusztę i Jałtę, a w maju o Sewastopol jako zastępca dowódcy batalionu czołgów 63 Brygady Pancernej Armii Nadmorskiej 4 Frontu Ukraińskiego, gdzie został ponownie ranny. Po wyjściu ze szpitala brał udział w walkach na terytorium Litwy i Łotwy, w tym w Kurlandii. Po wojnie kontynuował służbę w armii, w 1975 zakończył służbę w stopniu pułkownika. Mieszkał w Dniepropietrowsku, często odwiedzał Brześć i Sewastopol, wielokrotnie spotykał się z młodzieżą.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]