Mieczysław Kułakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kułakowski
Ilustracja
Mieczysław Kułakowski (przed 1934)
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1896
Załoźce

Data i miejsce śmierci

5 września 1942
KL Auschwitz

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Artylerii Lekkiej Legionów

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Mieczysław Ludwik Kułakowski (ur. 19 sierpnia 1896 w Załoźcach, zm. 5 września 1942 w KL Auschwitz) – major artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 sierpnia 1896 w Załoźcach, w ówczesnym powiecie brodzkim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego[1][2][3] i Anieli. Był młodszym bratem Mariana (1893–1980), podpułkownika dyplomowanego artylerii Wojska Polskiego.

Od 1907 uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Złoczowie[4][5][6][7][8], w którym 25 lutego 1918 złożył maturę[2].

Podczas I wojny światowej odbył 21 maja do 23 lipca 1917 kurs w Szkole Podchorążych Artylerii przy 1 pułku artylerii Legionów Polskich.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 5 pułku artylerii polowej. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9], a następnie do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[10][11][12]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej, stacjonującego w garnizonie Lwów[13][14][15]. W 1928 był oficerem zwiadu tego pułku[16]. W 1932 był oficerem sztabu 6 Grupy Artylerii we Lwowie[17]. 4 lutego 1934 został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18][19]. W kwietniu 1934 został przeniesiony z 5 pal do Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy dywizjonu[20]. Podczas XI kursu tej szkoły trwającego od 1936 do 1937 był dowódcą 5 baterii podchorążych artylerii konnej. W marcu 1939 pełnił służbę w 7 dywizjonie artylerii konnej w Poznaniu na stanowisku I zastępcy dowódcy dywizjonu[21].

Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy I dywizjonu 3 pułku artylerii lekkiej Legionów. 18 maja 1942 został osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau (numer obozowy 35713), gdzie poniósł śmierć 5 września 1942[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-13]..
  2. a b Sprawozdanie 1925 ↓, s. 12.
  3. a b Mieczysław Kułakowski. auschwitz.org. [dostęp 2020-05-08]. Mieczysław Kulakowski. auschwitz.org. [dostęp 2020-05-08].
  4. Sprawozdanie 1908 ↓, s. 70, klasa Ia.
  5. Sprawozdanie 1910 ↓, s. 96, klasa IIIa.
  6. Sprawozdanie 1912 ↓, s. 52, klasa IVa.
  7. Sprawozdanie 1913 ↓, s. 60, klasa Va.
  8. Sprawozdanie 1914 ↓, s. 101, klasa VIb.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 823.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 747.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 465.
  12. a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 188.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 723.
  14. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 646.
  15. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 379.
  16. Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 28.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 499.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934 roku, s. 72.
  19. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 162.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 163.
  21. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 763.
  22. Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 28 z 5 lutego 1921. 
  23. Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 25.
  24. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 144 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]